tag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post4871388819647953329..comments2023-10-31T11:16:43.862+02:00Comments on Seven Films: Ulzhan στον MIKROKOSMOS αποκλειστικά απο 12 Ιουνίου 2008Seven Filmshttp://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post-74951910217043912522008-06-18T09:43:00.000+03:002008-06-18T09:43:00.000+03:00Το σενάριο του Ζαν Κλοντ Καριέρ, όσο και η σεναρια...Το σενάριο του Ζαν Κλοντ Καριέρ, όσο και η σεναριακή ιδέα του, κρίνεται ως εξαιρετικό - στο πανί όμως ο Βόλκερ Σλέντροφ, σημαντική κινηματογραφική φιγούρα του Νέου Γερμανικού Σινεμά του '70 (μαζί με τον Βέντερς, τον Χέρτζογκ και τον Φασμπίντερ), αποδεικνύεται λίγος παρά τη τεράστια εμπειρία του και τα χρόνια που κουβαλά στην πλάτη του. Στις, χωρίς τέλος, στέπες του Καζακστάν ο μικρός ήρωας του "Ταμπούρλου" μεγάλωσε πια και κυνηγά το προσωπικό του όνειρο ή μάλλον τον δαίμονα που κρύβει μέσα του. Η νεαρή ντόπια κοπέλα γοητεύεται και τον ακολουθεί, με τον περιπλανώμενο πωλητή λέξεων να διαμορφώνει εξαίσια μια παρέα που θα μπορούσε.. να κάνει θαύματα! Η σκηνοθετική πένα του Σλέντροφ χωλαίνει από παντού, μη βρίσκοντας ένα -έστω- μέτριο σημάδι της άλλοτε ιδιοφυίας του. Η ανάπτυξη των διαλόγων του Καριέρ είναι ευρηματική και μυστηριώδης, με την άψογη φωτογραφία και την "έξυπνη" μουσική επένδυση του Μπρούνο Κουλάς ("Ιμαλάια", "Τα Παιδιά της Χορωδίας") να δίνει το παραπάνω στην ταινία. Ίσως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και το πιο δυνατό σημείο της ταινίας, μαζί με το σενάριο βεβαίως.<BR/>Για να σας λυθεί, ίσως, η απορία : ΟΥΛΤΣΧΑΝ δεν είναι τίποτε άλλο από το όνομα της όμορφης και γοητευτικής γηγενούς μελαχροινής κοπελιάς, η οποία είναι -από μόνη της- το διαμαντάκι στην ιστορίας των Σλέντροφ - Καριέρ.<BR/><BR/>Νέστορας Ι. Πουλάκος <BR/>απο το CinemadSeven Filmshttps://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post-71786076728247499202008-06-18T09:42:00.000+03:002008-06-18T09:42:00.000+03:00Μια ωραία πρωία, ο Σαρλ, ένας Γάλλος καθηγητής ιστ...Μια ωραία πρωία, ο Σαρλ, ένας Γάλλος καθηγητής ιστορίας με «θολό» παρελθόν, αποφασίζει να αφήσει πίσω του τον πολιτισμό και να περιπλανηθεί στις αχανείς στέπες του Καζακστάν με πορεία προς τον Καύκασο, αναζητώντας – υποτίθεται – έναν θησαυρό. Στο ταξίδι του θα τον συντροφεύσει ο Σακούνι, ο χίπις γιος ενός σαμάνου και η Ουλτσχάν, μια όμορφη ντόπια νεαρά, η οποία θα επιχειρήσει να τον επαναφέρει στο δρόμο της λογικής… <BR/><BR/>Μια υποτυπώδη και ουσιαστικά ασύνδετη πλοκή, προερχόμενη από την πένα του βετεράνου Γάλλου σεναριογράφου Ζαν-Κλοντ Καριέρ («Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι», «Η Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας», «Γέννηση») χρησιμοποιεί ως βήμα ο – επίσης βετεράνος – Γερμανός σκηνοθέτης Βόλκερ Σλέντορφ («Το Ταμπούρλο», «Η Χαμένη Τιμή της Καταρίνα Μπλουμ») προκειμένου να μιλήσει για την επίδραση του δυτικού πολιτισμού στις υπό ανάπτυξη χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, αντιπαραθέτοντας παράλληλα την προκλητική πολυτέλεια και ασυδοσία της νέας πρωτεύουσας του Καζακστάν Αστάνα, που ξεπροβάλλει διάσπαρτη από ουρανοξύστες, παραρτήματα πολυεθνικών και εμπορικά κέντρα, με τις ερημικές εκτάσεις των γύρω περιοχών, όπου οι νομάδες εξακολουθούν να κυνηγούν για την τροφή τους και να καταφεύγουν σε μυστικιστικές τελετές προκειμένου να αποχαιρετήσουν τους νεκρούς τους. <BR/>Η «αέναη» περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα εξάλλου, προσφέρει στον Σλέντορφ την ευκαιρία μιας μίνι «ξενάγησης» των θεατών σε επιβλητικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις (ξένων συμφερόντων, εννοείται), εγκαταλελειμμένα γκούλαγκ, περιφραγμένους χώρους πυρηνικών δοκιμών και λίμνες που κοντεύουν να στερέψουν, και στο διευθυντή φωτογραφίας Τομ Φάερμαν («Το Θαύμα της Βέρνης») τη δυνατότητα να συνθέσει ορισμένα εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα άψογης αισθητικής, που «γαργαλάνε» τον αμφιβληστροειδή. <BR/>Εντούτοις, η γεμάτη συμβολισμούς προσωπική οδύσσεια του Σαρλ, που θέλει να ξεφύγει από ένα παρελθόν, για το οποίο δε μαθαίνουμε παρά ελάχιστα και η αδικαιολόγητη επιμονή του Σακούνι (Ντέιβιντ Μπένεντ, ο… πρώην πιτσιρικάς του «Ταμπούρλου»!) και κυρίως της Ουλτσχάν να τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος επιθυμεί να βυθιστεί στη μοναξιά του, δεν αποτελεί ακριβώς υλικό ικανό να βάλει το θεατή στο κλίμα της ταινίας, όσο κι αν η μουσική του Μπρουνό Κουλέ («Τα Παιδιά της Χορωδίας») προσπαθεί φιλότιμα για το αντίθετο. Κι αν για κάποιους το «Ουλτσχάν» φαντάζει ως ένα τραχύ και αγωνιώδες υπαρξιακό δράμα, για μένα προσωπικά η μόνη αγωνία ήταν να κατανοήσω το πώς είναι δυνατόν ο Σαρλ να συναντά… γαλλομαθείς ακόμη και στις πιο απομακρυσμένες γωνιές της ασιατικής ηπείρου! <BR/><BR/>Χάρης Παπαπαναγιώτου<BR/><BR/>απο το cinemadSeven Filmshttps://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post-2347461495577184762008-06-18T09:40:00.000+03:002008-06-18T09:40:00.000+03:00Τα σύνορα Καζακστάν - Κίνας - Μογγολίας μοιάζουν ν...Τα σύνορα Καζακστάν - Κίνας - Μογγολίας μοιάζουν να έχουν μετρατραπεί σε κινηματογραφικό Τριγωνο των Βερμούδων. Ολες οι πρόσφατες παραγωγές που έχουν διασχίσει την περιοχή έχουν απωλέσει μυστηριωδώς το σενάριό τους προς χάριν του μαγευτικού τοπίου. Μετά το βραβευμένο «Khadak», το «Ulzhan» αφήνει τους σχηματικούς χαρακτήρες του εκτεθειμένους στο σαρωτικό άνεμο της στέπας, απογυμνώνοντάς τους από οποιαδήποτε σεναριακή συνοχή. Περιπλανώμενος Γάλλος μοιάζει αποφασισμένος να θυσιάσει τη ζωή του στη στέπα, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις δίχως τροφή και νερό, μέχρι που γνωρίζει γοητευτική ντόπια. Ανίκανη να αναστείλει την πορεία του, η Ουλζάν τον ακολουθεί, σε μια μάταιη προσπάθεια να τον γιατρέψει από τη χειρότερη ασθένεια που προσέβαλλε ποτέ κινηματογραφικό σενάριο: την ανθρώπινη παραίτηση. Και φυσικά αποτυγχάνει. <BR/>Δέσποινα Παυλάκη<BR/>Από το site του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑSeven Filmshttps://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.com