tag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post9011662123725879812..comments2023-10-31T11:16:43.862+02:00Comments on Seven Films: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ των αδελφων ΝταρντένSeven Filmshttp://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post-20453830629641896912011-11-30T18:19:25.684+02:002011-11-30T18:19:25.684+02:00Mιλάμε για τη νέα δουλειά των συμπατριωτών αδερφών...Mιλάμε για τη νέα δουλειά των συμπατριωτών αδερφών Jean-Pierre & Luc Dardenne, Το παιδί με το ποδήλατο [Le gamin au velo] που κατφχαριστηθήκαμε [όλοι όσοι είδαμε] στο 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.<br />Μια ταπεινή ταινία σχέσεων με ένα ατίθασο παιδί [Thomas Doret] που εγκαταλείπεται σε μια κρατική φάρμα από τον προβληματικό πατέρα του [ο Jeremie Renier μεγάλωσε μέσα από τις ταινίες των Νταρντέν] για να υιοθετηθεί τα σαββατοκύριακα από μια ήξεις-αφήξεις κομμωτριούλα ονόματι Σαμάνθα [Cecile de France] που περνάει κρίση καλής θελήσεως.<br />Τα προβληματικά παιδιά είναι το αγαπημένο θέμα εκκίνησης των Νταρντέν κι όλη τους η μαστοριά ξοδεύεται αφειδώς στο αδιάκοπο και μεθοδικό σκάλισμα των ανθρώπινων χαρακτήρων. Η μικρογλυπτική τους τέχνη αφήνει συνεχώς κρυφές γωνίες όπου παραμονεύουν εκπλήξεις και εκρήξεις συναισθημάτων. Ο μικρός Ντορέ υποδύεται έξοχα τον δραπέτη Σιρίλ και παραπέμπει στον Αντουάν Ντουανέλ των 400 χτυπημάτων.<br />Η Σέσιλ ντε Φρανς κλέβει συνεχώς βλέμματα με την αδήριτη φυσικότητά της, την απορρόφηση των κραδασμών του μικρού και τη βαθιά κατανόηση της εφηβικής του παραφροσύνης. Το παιδί διψάει για αποδοχή και κείνη αναδιπλώνεται για να το αγκαλιάσει ξανά με θέρμη. Είναι εμφανές ότι η μητρότητα στην προσωπική της ζωή είναι ένα γόνιμο υπέδαφος. Η ζωή τρέχει εμπρός της κι η Σεσίλ την προσπερνά άνετα κάνοντας ορθοπεταλιά.<br />ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ www.mic.grSeven Filmshttps://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2971055887038540171.post-35213445805590484792011-11-30T18:17:14.523+02:002011-11-30T18:17:14.523+02:00Ο μικρός Σιρίλ, αρνείται να πιστέψει ότι τον έχουν...Ο μικρός Σιρίλ, αρνείται να πιστέψει ότι τον έχουν εγκαταλείψει για πάντα και με θαυμαστή ξεροκεφαλιά αμφισβητεί τα λεγόμενα των ενηλίκων και επιδιώκει να εντοπίσει τον επιπόλαιο πατέρα του. Στην πορεία γίνεται φίλος με τη νεαρή κομμώτρια Σαμάνθα που θα τον φιλοξενεί τα Σαββατοκύριακα, θα τον προστατεύει και θα τον βοηθά στην αναζήτησή του, κυρίως όμως θα του προσφέρει τη μητρική φιγούρα που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ο μικρός, αυτό το αγρίμι που σου κλέβει την καρδιά.<br /><br />Καταντά κλισέ, αλλά οι Νταρντέν παραδίδουν και πάλι σεμινάριο υποκριτικής καθοδήγησης ενός παιδιού, του Τομάς Ντορέ που περνά σαν σίφουνας με το ποδήλατο, χτυπιέται, τρέχει, πέφτει, παρατηρεί, κλαίει σαν παιδί κι όχι σαν ένα παιδί που κάνει το παιδί σε μια ταινία. Κι αν η παραπάνω πρόταση δεν βγάζει νόημα, το "Παιδί με το Ποδήλατο" με τον απλούστερο τρόπο που μπορείς να φανταστείς και χωρίς να το καταλάβεις καν, φουσκώνει και ξεσπά σε ένα συγκινητικό αλλά αισιόδοξο φινάλε που σε κάνει να προσκυνάς τη μαγεία της απλότητας: του καθαρού, χωρίς εκβιασμούς συναισθήματος, ενός βλέμματος, ενός φιλιού στο μάγουλο της νέας μητέρας.<br /> <br /> (9/10)<br />Γιάννης Δηράκης<br /> <br /> <br />Βαθύς κινηματογραφικός ρεαλισμός, κοινωνικός σχολιασμός της παιδικής αγνότητας έναντι της οικογενειακής αδιαφορίας, με τους Ζαν-Πιέρ και Λικ Νταρντέν σα να χορεύουν συγχρονισμένο μπαλέτο στους ρυθμούς της κινούμενης κάμερας, που γλιστρά πάνω στην επιφάνεια των αινιγματικών τους χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τους με σαφήνεια και ιδιαίτερη κομψότητα.<br /><br />Είναι εκπληκτικό το γεγονός πως μπορεί η γονική απάθεια, να επηρεάσει τη ζωή ενός παιδιού. Όταν ο ατομικισμός υπερπηδά την έννοια της οικογένειας, όταν ένα μικρό παιδί αντιμετωπίζεται λανθασμένα ως ενήλικας, όταν αφήνεται μόνο του να τα βγάλει πέρα σε κοινωνίες έτοιμες να εκμεταλλευτούν και να κατασπαράξουν την ανθρώπινη αδυναμία.<br /> <br />Οι αδερφοί Νταρντέν 6 χρόνια μετά το "Παιδί" που τους χάρισε Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, φέρνουν ξανά μια παρόμοια συνειρμικά ιστορία, ίσως όμως ακόμα πιο ακραία. Γιατί τότε ο βασικός ήρωας του έργου Μπρούνο μετάνιωσε για την απεχθή πράξη να πουλήσει ένα μωρό, αντίθετα τώρα στο "Παΐδι με το Ποδήλατο" ο πατέρας του 12χρονου Κυρίλ δεν φαίνεται να του καίγεται καρφί. Αφήνει τον γιό του στα χέρια μιας ξένης, και όταν αυτή του προσφέρει πηγαία αγάπη, ο νεαρός δεν μπορεί να την δεχθεί. Επιζητεί την πατρική στοργίδα η οποία δεν έρχεται ποτέ.<br /><br />Αυτό που ξεχωρίζει τους Βέλγους κινηματογραφιστές στις μεγάλου μήκους ταινίες τους είναι ο συνδυασμός έντονης κίνησης και ρυθμού, με τα κοντινά τους πλάνα να στοχεύουν σε αυτό που κρύβεται πίσω από τις φιγούρες και τα πρόσωπα. Αυτό το στοιχείο υπάρχει στο έργο, μπορεί όχι τόσο καλοδουλεμένο όπως στο "Παιδί", την "Υπόσχεση" και την "Σιωπή της Λόρνα", αλλά υπάρχουν στιγμές που το ακροατήριο θα κρατήσει την αναπνοή του, θα ταυτιστεί με την κραυγή του Κυρίλ και φεύγοντας θα αντιληφθεί ότι ναι μεν η προδοσία μπορεί να οδηγήσει στο "έγκλημα" αλλά υπάρχει και το αισιόδοξο στοιχείο της συγχώρεσης και της κατανόησης.<br /> <br />Οι Νταρντέν αν και πέρασαν φιλμογραφικά μια περίοδο έντονα απαισιόδοξης ατομικής-κοινωνικής οπτικής δείχνουν πια ότι ισχύει η θεωρία του Ρουσώ, ότι δηλαδή ο άνθρωπος γεννιέται καλός και η προσωρινή αλλοίωση του οφείλεται στα ερεθίσματα της κοινωνίας. Το τέλος του έργου μπορεί να δίνει αυτή την για κάποιους αφελή διάσταση, αλλά είναι τόσο αναγκαία η ύπαρξη της, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαμε να βρούμε ούτε ένα ίχνος αισιοδοξίας για το μέλλον.<br /><br />Το ποδήλατο στο έργο εκτός από ένα είδος αξεσουάρ που συνηθίζουν οι Νταρντέν να προβάλλουν σε κάθε ταινία (σακάκι, μέτρο, φιάλη) θα λέγαμε πως συμβολίζει ένα είδος ατόφιας καθαρότητας, άμεσος συμβολισμός και αντιδιαστολή με ότι τα νέα παιδιά συνηθίζουν σήμερα να χρησιμοποιούν. Τηλεόραση, κινητά, playstation, ατελείωτες ώρες στον υπολογιστή.<br />ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΩΓΑΚΗΣ www.sevenart.grSeven Filmshttps://www.blogger.com/profile/11190639486387862467noreply@blogger.com