Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Απο 17 Ιανουαρίου ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ

IMPORT EXPORT
του Ούρλιχ Ζάιντλ

Όλα στη ζωή είναι θέμα εισόδου και εξόδου



Σκηνοθεσία: Ούλριχ Ζάιντλ (Dog Days)
Σενάριο: Ούλριχ Ζάιντλ, Βερόνικα Φραντζ
Χώρα:Αυστρία
Γλώσσα: Γερμανικά
Έτος παραγωγής: 2007
Διάρκεια: 135 λεπτά
Είδος: Κοινωνική
Ηθοποιοί:
Κατερίνα Ρακ,
Πολ Χόφμαν,
Μάικλ Τόμας,
Μαρία Χοφστάτερ,
Γκέοργκ Φρίντριχ,
Ναταλία Επαουρεάνου,
Έρικ Φίντσες
Ιστοσελίδα:
http://importexport.ulrichseidl.com/



Στην Ευρώπη των "ανοιχτών" συνόρων, δύο νέοι διαγράφουν αντίστροφες πορείες: Μια γυναίκα κινείται από την Ουκρανία στην Αυστρία αναζητώντας καλύτερο μέλλον, ενώ ένας άντρας ταξιδεύει στις πόλεις του πρώην ανατολικού μπλοκ, αναζητώντας την ταυτότητά του σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Εισαγωγές και εξαγωγές ανθρώπων, ονείρων, ζωών, σωμάτων, χρημάτων, αγάπης, μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματα.
Όλα άλλωστε στη ζωή είναι θέμα εισόδου και εξόδου.


Μια Ευρώπη που πεθαίνει σε γηροκομεία πολυτελείας, «βιάζοντας» την ίδια στιγμή, αυτό που μπορεί να την αναγεννήσει…
Δυο άνθρωποι.
Δυο διαφορετικές χώρες, με άλλες νοοτροπίες και προτεραιότητες.
Μια νέα γυναίκα, από μια νέα δημοκρατία της Ανατολικής Ευρώπης, ψάχνει για ένα καλύτερο αύριο και, από τα σεξουαλικά τσάτινγκ του Ίντερνετ, καταλήγει νοσοκόμα σε Γηροκομείο της Δύσης.
Αναζητάει το καλύτερο.
Έχοντας ζήσει το χειρότερο…

Ένας νέος άνδρας, από τη ζεστή σιγουριά της Κεντρικής Ευρώπης, μόλις έρχεται αντιμέτωπος με την ανεργία, καταλαβαίνει ότι η χρυσή σιγουριά ήταν μια κοινωνική κατασκευή χωρίς υπόβαθρο.
Φεύγει, ψάχνοντας να βρει μια ουσία στην ύπαρξή του,
ξέροντας πως δεν υπάρχει καλύτερο, αλλά μόνο… σωτήριο.

Ανάμεσά τους εμείς, συγκάτοικοι και μελλοντικοί ένοικοι απρόσωπων γηροκομείων, παρακολουθούμε μια πορεία καθόλου προδιαγεγραμμένη. Ξέροντας, πως όλο αυτό που μας μυρίζει άσχημα είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος της ιδεολογίας, της κοινωνίας, της τάξης.
Ο θάνατος της γερασμένης Ευρώπης στα γηροκομεία πολυτελείας και, την ίδια στιγμή, ο «βιασμός» αυτού που μπορεί να την ανανεώσει.

Μόνο που ακόμα αργούμε να το παραδεχτούμε και δημόσια.

Ίμπορτ - Έξπορτ.
Η ταινία που δίχασε τους κριτικούς στο φετινό Φεστιβάλ των Κανών.
Θα μπορούσε να σημαίνει:
Εισαγωγή - Εξαγωγή.
Δύση - Ανατολή.
Μέσα - Έξω.
Κρύο - Ζεστό.
Σήμερα - Αύριο.

Μια χειρουργική επέμβαση ονείρων του Ούλριχ Ζάιντλ.
Δημόσια - Ιδιωτικά.
Νέοι - Γέροι.
Παλιό - Καινούργιο.
Γηγενείς - Μετανάστες.
Μια ταινία για την πολιτική του σήμερα και τη ζωή του αύριο, από την Αυστρία.
Μια προφητική ταινία για το μέλλον της Ευρώπης.

Σημείωμα σκηνοθέτη:
«Δεν κάνω ταινίες για να διασκεδάσω τους θεατές, αλλά για να τους ενοχλήσω, να τους ξυπνήσω από τον λήθαργο… Οι ταινίες μου περιέχουν κριτική, όχι για ανθρώπινες συμπεριφορές, αλλά για την ίδια την κοινωνία και τους κανόνες της. Θα ήθελα, βλέποντας τις ταινίες μου, οι θεατές να αναγνωρίζουν δικές τους συνήθειες. Κάνω ταινίες, γιατί ονειρεύομαι μια ζωή με αξιοπρέπεια…».


Info:
Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ Κανών 2007, Διαγωνιστικό τμήμα

Κριτικές:

«Κάθε χρόνο, στις Κάνες γίνεται κάποια αδικία στα βραβεία, σχεδόν σκανδαλώδης. Το φετινό σκάνδαλο λέγεται IMPORT, EXPORT… Άξιζε, και με το παραπάνω, τον Χρυσό Φοίνικα…»
Peter Bradshaw @ εφημερίδα The Guardian

«Ενοχλητικό, αλλά ιδιοφυές… Ενώ οι εικόνες του μου έσφιγγαν την ψυχή, ήθελα να το ξαναδώ…»
Manohla Dargis @ εφημερίδα New York Times

«Σπουδαία ταινία, ένα Ουμανιστικό Έργο Τέχνης…»
Christoph Huber @ εφημερίδα Die Presse

«Ο Ούλριχ Σάιντελ είναι ένας μοναδικός Ευρωπαίος δημιουργός, με αυθεντική φωνή έκφρασης, που δεν γνωρίζει τη λέξη συμβιβασμός…»
Wolfgang Höbel @ περιοδικό Der Spiegel

Αποκλειστικά στον


ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ PRINCE FIMCENTER

Λ. Συγγρού 106,

Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 210-9215305.

Πεμ. - Τετ.: 20.15/ 22.45. Δευτ. μονο στις 20.15

2 σχόλια:

Seven Films είπε...

ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ


ΟΥΛΡΙΧ ΖΑΪΝΤΛ
Import Export


Το «Import Export» καταπιάνεται με τις «εισαγωγές εξαγωγές» της Ευρώπης στο εσωτερικό της! Εισάγει δυστυχία από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, μια δυστυχία που προέκυψε με εξωφρενικούς καλπασμούς στα μόλις δέκα χρόνια από την παλινόρθωση του καπιταλισμού σε αυτές, και εξάγει τη δική της παλιά και νέα καπιταλιστική δυστυχία σε εκείνες! Και οι παλιές καπιταλιστικές ευρωπαϊκές χώρες και οι καινούριες καπιταλιστικές (οι πρώην σοσιαλιστικές) βουλιάζουν στην αποσύνθεση! Η Ευρώπη (οι ιδέες της, η φιλοσοφία της, το πολιτικο - οικονομικό σύστημά της), γερνάει και σαπίζει! Την ίδια στιγμή ό,τι παραγωγικό και δυναμικό υπάρχει, η νεολαία της και η αγάπη της νεολαίας για τη ζωή και τη δημιουργία πετιέται στα σκουπίδια. Ανεργία, ανασφάλεια, πορνεία, ναρκωτικά, ταπεινώσεις!...

Η ταινία έχει δυο κεντρικά πρόσωπα! Δυο νέους. Μια Ουκρανή και έναν Αυστριακό. Δυο όψεις του ίδιου νομίσματος! Από τη μια, η νεαρή γυναίκα που εξαναγκάζεται σε φυγή από την πατρίδα της, διωγμένη από τις άθλιες συνθήκες ζωής που επικρατούν πια εκεί, αφήνοντας πίσω της τα δυο ανήλικα παιδιά της και τη μάνα της. (Φεύγει προς την «ευημερούσα» Αυστρία)!

Από την άλλη, ο νεαρός Αυστριακός, που αφού γνωρίσει του κόσμου τις ταπεινώσεις στον «ευημερούντα» τόπο του, μεταναστεύει στις καινούριες καπιταλιστικές χώρες, γυρεύοντας πιο ανθρώπινες συνθήκες, ελπίζοντας να καταφέρει να επιβιώσει με λιγότερους καθημερινούς εξευτελισμούς σε αυτές! Γιατί πιστεύει, πως δεν μπορεί να έχουν εξαφανιστεί όλα, όσα εκείνες είχαν καταχτήσει, σε τόσο μικρό διάστημα!

Στην ουσία, τα δυο αυτά πρόσωπα αλλάζουν θέσεις. Η Ευρώπη, πια, είναι όμοια και ενιαία! Η Ουκρανή υφίσταται και αυτή, πια, τις ταπεινώσεις του Αυστριακού (στρατιωτικές συνθήκες εργασίας, έτοιμη ανά πάσα στιγμή η απόλυση, κλπ.), και εκείνος τις τεράστιες και αβάσταχτες δυσκολίες επιβίωσης σε μια διαλυμένη χώρα (Ουκρανία). Σε μια χώρα που «τρέχει» να γίνει και αυτή «ευημερούσα». Να γεμίσει με εκατομμύρια ανέργους, με εκατομμύρια άστεγους. Παντού, λοιπόν, φόβος και απελπισία! Από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη. Παντού αγωνία για το σήμερα και ακόμα μεγαλύτερη αγωνία για το αύριο! Παντού εξευτελισμοί και ταπεινώσεις!

Πολύ λίγες φορές ο κινηματογράφος είναι τόσο καθαρός και τόσο συγκεκριμένος! Πουθενά στην ταινία δεν υπάρχει η ψεύτικη ελπίδα πως αυτή η κατάσταση μπορεί, με τα σημερινά δεδομένα, να διορθωθεί! Μιλάει καθαρά πως αυτή η πολιτική, αυτό το σύστημα τέλειωσε, σάπισε! Χ...ται πάνω του, λιώνει στα αναπηρικά γεροντικά κρεβάτια του. Ο,τι ανθίζει, ό,τι πάει να χαμογελάσει τσαλαπατιέται και σπρώχνεται με βία στα άχρηστα!

Οι εικόνες της ταινίας είναι απωθητικές! Πολλές από αυτές άκρως απωθητικές! Ο σκηνοθέτης, θέλοντας να αφυπνίσει τους κοιμισμένους Ευρωπαίους χρησιμοποίησε ακραίο ρεαλισμό! Αλλες στιγμές ανατριχιάζεις από την απελπισία και άλλες σχεδόν κάνεις εμετό από την ωμότητα. Σκουπίδια και σπίτια χωρίς έπιπλα και παράθυρα στο μισό κάδρο, και στο άλλο μισό γερασμένα κορμιά που χ...νται πάνω τους! Κορίτσια που αυνανίζονται μπροστά στο φακό στο μισό κάδρο και στο άλλο μισό άντρες που αυνανίζονται κοιτώντας τα κορίτσια (πάνω από 2.000 δορυφορικά κανάλια δείχνουν όλο το 24ωρο παρόμοια θέαμα). Και έξω στους δρόμους χιλιάδες πεινασμένα παιδάκια να πέφτουν πάνω σου για φιλοδώρημα!

«Δεν κάνω ταινίες για να διασκεδάσω τους θεατές, αλλά να τους ενοχλήσω, να τους ξυπνήσω από το λήθαργο», δηλώνει ο Ούλριχ Ζάιντλ. Πράγματι, αυτό κάνει η ταινία! Και το κάνει με ωμό και βασανιστικό τρόπο! Πολλές φορές, μάλιστα, ξεπερνάει τα όρια. Επιμένει. Επιμένει αργά, βασανιστικά. Στέκεται για αρκετή ώρα και επίμονα στις «λεπτομέρειες» μέχρι να αναγκάσει το θεατή να γυρίσει το κεφάλι του αλλού. Μέχρι η εικόνα της να μετατραπεί σε χαστούκι! Ούτε μια σκηνή, ούτε ένα πλάνο, ούτε μια κινηματογραφική στιγμή, δεν είναι ψεύτικη! Ολα είναι πραγματικά και σαφή. Δε φταίει, λοιπόν, η ταινία που σε κάνει να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη, φταίει η πραγματικότητα η οποία είναι ανυπόφορη!..

Παίζουν: Εκατερίνα Ρακ, Πολ Χόφμαν, Μάικλ Τόμας, Μαρία Χοφστάτερ, Γκεόργκ Φρίντριχ, Ναταλία Επουαρεάνου, Ερικ Φίντσες.

Seven Films είπε...

ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ - Ελευθεροτυπια

«Import/Export» του Ούλριχ Σάιντελ με την Εκατερίνα Ρακ.

**** Συγκλονιστική, συχνά σοκαριστική, εικόνα της ανθρώπινης μιζέριας και της απόγνωσης, μέσα από τις παράλληλες ιστορίες μιας Ουκρανής που αναζητά καλύτερη ζωή στη Δύση και δυο Αυστριακών που ταξιδεύουν στην Ουκρανία σ' αναζήτηση εύκολου κέρδους.

Μιαν απαισιόδοξη εικόνα της σημερινής Ευρώπης, τόσο εκείνη της Ανατολής όσο και εκείνη της Δύσης, παρουσιάζει στη συγκλονιστική, αποκαλυπτική ταινία «Import/Export» («Εισαγωγές/Εξαγωγές») ο Ούλριχ Σάιντελ, γνωστός ντοκιμαντερίστας αλλά και βραβευμένος στη Βενετία για την ταινία «Σκυλίσιες μέρες». Στη νέα του ταινία, ο Σάιντελ αφηγείται δύο παράλληλες ιστορίες: της Ουκρανής νοσοκόμας Ολγας (Εκατερίνα Ρακ), που εγκαταλείπει την πατρίδα της για μια καλύτερη ζωή στη Δύση, για να καταλήξει καθαρίστρια σε οίκο ευγηρίας στην Αυστρία, και του Αυστριακού Πάουλι (Πολ Χόφμαν), ενός άνεργου, βουτηγμένου στα χρέη, φύλακα ασφαλείας που ταξιδεύει με τον διεστραμμένο, σ' αναζήτηση ασυνήθιστων σεξουαλικών εμπειριών, πατριό του (Μίκαελ Τόμας) στην Ουκρανία, για να εγκαταστήσουν εκεί μηχανές για βιντεο-γκέιμ.

Στόχος του Σάιντελ είναι να καταδείξει τη μιζέρια, την απόγνωση και τα τραγικά αδιέξοδα και στις δύο πλευρές: εκείνη των ανθρώπων στις πρώην ανατολικές χώρες, με τους μετανάστες να φτάνουν στη Δύση με όνειρα για καλύτερη ζωή και τις γυναίκες να καταλήγουν στην πορνεία, κι εκείνη των ανθρώπων στις χώρες της Δύσης, με τη μεγάλη ανεργία και το διαρκή, απελπιστικό αγώνα για επιβίωση. Ιστορίες που ο Σάιντελ αντιμετωπίζει με το νατουραλιστικό στιλ που συναντήσαμε και στις «Σκυλίσιες μέρες», τοποθετώντας τες σ' ένα σκοτεινό, ζοφερό κλίμα και καταγράφοντας με σοκαριστικές συχνά λεπτομέρειες πολλές σκηνές του, από εκείνες του σεξ μέσω του διαδικτύου μέχρι τις σκηνές στον οίκο ευγηρίας (σκηνές γυρισμένες σε πραγματικό οίκο ευγηρίας με πραγματικούς τροφίμους, τονίζοντας έτσι την απανθρωπιά και τη σκληρότητα του χώρου), συχνά διανθίζοντάς τες μ' ένα περίεργο χιούμορ, από τις οποίες όμως δεν λείπει και η ποίηση, όπως στη σκηνή του καρναβαλικού χορού στον οίκο ευγηρίας. Μια σίγουρα σκληρή ταινία, γυρισμένη από έναν αναμφισβήτητο μάστορα του κινηματογράφου.