Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Ο Κυνηγός (the chaser)



Διάλεξε να περάσει στη σκοτεινή πλευρά.
Ακόμα και εκεί όμως, παρέμεινε …κυνηγός



Σκηνοθεσία: Hong-jin Na
Σενάριο: Won-Chan Hong Shinho Lee Hong-jin Na
Μουσική : Yongrock Choi
Φωτογραφία : Min-bok Lee

Παίζουν:
Yun-seok Kim,
Joong-ho Eom,
Jung-woo Ha,
Young-min Jee,
Yeong-hie Seo,
Mi-jin Kim

Είδος: Θρίλερ, αστυνομικό
Γλώσσα: Κορεάτικα
Ετος Παραγωγής : 2008
Χώρα Παραγωγής: Νότια Κορέα
Διάρκεια: 124'
Ακατάλληλο

Ιστοσελίδα :
http://www.thechaser.co.kr/

Σύνοψη:
Ο Τζουνγκ-Χο είναι ένας προαγωγός που έχει στο βιογραφικό του και θητεία στην κορεατική αστυνομία. Περνάει δύσκολους καιρούς, καθώς χρωστάει χρήματα στο μισό υπόκοσμο, ενώ κάποια από τα «κορίτσια» του έχουν χαθεί από προσώπου γης. Κάπως έτσι, αναγκάζει ένα από τα «κορίτσια» που του έχουν μείνει, την Μι-Τζιν, να κάνει μια επίσκεψη σε έναν τακτικό πελάτη, παρά το γεγονός πως είναι βαριά άρρωστη στο κρεβάτι. Την ώρα που η Μι-Τζιν ετοιμάζεται να συναντήσει τον πελάτη, ο Τζουνγκ-Χο βρίσκει το κινητό τηλέφωνο μιας από τις εξαφανισμένες. Ψάχνοντας τις τελευταίες κλήσεις της, ανακαλύπτει πως ο τελευταίος πελάτης της ήταν και ο τελευταίος πελάτης και των υπόλοιπων γυναικών και, τι ειρωνεία, και αυτός της Μι-Τζιν... Υποψιάζεται πως αυτός ο άντρας τις έχει πουλήσει κάπου. Στην πραγματικότητα όμως, αυτός ο άντρας είναι ένας μανιακός δολοφόνος και η Μι-Τζιν βρίσκεται στο έλεός του, σε ένα απομακρυσμένο σπίτι όπου δεν έχει καν σήμα στο κινητό της τηλέφωνο... Η μοίρα, όμως, φέρνει πάντα τα πράγματα αλλιώς: Ο Τζουνγκ-χο συναντά αυτόν τον άντρα σε ένα μικρό τροχαίο δυστύχημα και, συμπτωματικά, καταλαβαίνει την ταυτότητά του και τον πιάνει μετά από καταδίωξη, αλλά δεν έχει υπολογίσει την αστυνομία που είναι παρούσα και οδηγεί και τους δυο στο Τμήμα. Εκεί οι αστυνομικοί θα βρουν τις ενδείξεις για τον κατά συρροήν δολοφόνο που αναζητούσαν για καιρό. Ο Τζουνγκ-Χο, όμως, θα επιμείνει στο αρχικό του σενάριο. Και οι δυο μεριές θα ξεκινήσουν ξεχωριστές έρευνες για να βρουν αποδείξεις. Μόνο που αυτό αποδεικνύεται μια υπόθεση πολύ πιο δύσκολη και ψυχοφθόρα απ' ό,τι είχαν σκεφτεί αρχικά...
Το σενάριο είναι βασισμένο στην ιστορία του Yoo Young-Chul, ενός δολοφόνου που ευθύνεται για το θάνατο εικοσιενός ανθρώπων στο χρονικό διάστημα από το Σεπτέμβριο του 2003 ως τον Ιούλιο του 2004. Ο Υοο, που είναι καταδικασμένος σε θάνατο, δολοφονούσε ως επί το πλείστον μασέζ που έκαναν επισκέψεις κατ΄οίκον και τις κακοποιούσε στο δωμάτιο του μπάνιου. Οι έρευνες της Αστυνομίας οδήγησαν σε αυτόν μετά από τις καταγγελίες των προαγωγών που πρόσεξαν πως τα κορίτσια εξαφανίζονταν μετά από την απόκρισή τους σε κάποια κλήση συγκεκριμένου τηλεφώνου.
Η ταινία έκανε τεράστια εμπορική επιτυχία στη χώρα της (έκανε συνολικό τζίρο 20 εκατομμυρίων δολαρίων την πρώτη εβδομάδα προβολής του), ενώ η Warner έχει ήδη αγοράσει τα δικαιώματα για τη Χολιγουντιανλη βερσιόν της. Την προσαρμογή του σεναρίου θα αναλάβει ο William Monahan, ο ίδιος άνθρωπος που έκανε την πρσαρμογή του σεναρίου του «Infernal Affairs» για το «The Departed» του Μάρτιν Σκορσέζε, ενώ το όνομα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο ήδη συζητιέται για τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η δήλωση του σκηνοθέτη:
«Δεν ήθελα να κάνω ένα φιλμ νουάρ απλώς και μόνο για να κάνω φιλμ νουάρ. Για μένα είναι η ιστορία που έρχεται πρώτη και το στυλ ακολουθεί... Οι φόνοι ιερόδουλων, σαν κι αυτόν που αναπαριστώ στην ταινία, είναι δυστυχώς πολύ συχνό φαινόμενο στην Κορέα. Οι άνθρωποι μιλούν συχνά για αυτές τις γυναίκες, αλλά ο ίδιος εκπλήσσομαι με τις κατηγορίες που τους προσάπτουν... 'Οσο για τα κίνητρα για αυτούς τους φόνους; Ακόμα και αν οι θεατές θέλουν να ξέρουν ποια είναι τα κίνητρα του δολοφόνου γαι το έγκλημα, κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί πως έχει το κλειδί. Για μένα ο ίδιος ο Γιουνγκ Μιν δεν ξέρει γιατί διαπράττει τα εγκλήματα. Έχω ηθελημένα αφήσει πολλά περιθώρια ερμηνείας ανοιχτά για το θεατή. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια... Με ρωτούν συχνά για το ποιες είναι οι κινηματογραφικές αναφορές μου, αλλά αποφάσισα να μην απαντώ σε αυτήν την ερωτηση. Πιστεύω πως ένας δημουργός μαθαίνει καινούρια πράγματα από όποια ταινία κι αν δει. Θα είναι δύσκολο να ονομάσω απλώς μερικές. Όταν ήμουν μικρότερος, διάβαζα πολλή αστυνομική λογοτεχνία. Σήμερα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αυτό που με εμπνέει πλέον περισσότερο είναι αυτά που διαβάζω στις εφημερίδες, αντλώ ιδέες από την επικαιρότητα.»


Ο Τύπος έγραψε:
«Μόλις είδα το φιλμ, κατάλαβα γιατί έγινε τέτοια επιτυχία στη χώρα του. Το «Chaser» είναι απλώς μια σπουδαία ταινία. Ανατρέπει τις συμβάσεις του είδους αρκετά για να το αναζωογονήσει και κρατά τη στιγμή της αγωνίας από την πρώτη ως την τελευταία σκηνή της ταινίας χάρη σε ένα έξυπνο καλογραμμένο σενάριο και μια καταπληκτική δουλειά στις ερμηνείες. Αν και διατηρεί ομοιότητες με άλλες ταινίες, καταφέρνει να διαχωρίσει τη θέση του από τα υπόλοιπα προβλέψιμα θρίλερ που βγήκαν τον τελευταίο καιρό.»
G.J. Prince, Passport Cinema

«Το “The Chaser” είναι απροσδόκητο από κάθε άποψη: δεν ακολουθεί τη πεπατημένη που έχουν χαράξει τα περισσότερα φιλμ με σίριαλ κίλερς, δεν είναι ένας ύμνος στη δουλειά της αστυνομίας, παρουσιάζει έναν κατά συρροήν δολοφόνο που είναι τρομακτικά φυσιολογικός και, το πιο απίστευτο όλων, είναι η πρώτη απόπειρα του Χονγκ-τζιν Να στη σκηνοθεσία. Κατά κάποιο τρόπο, όλα φαίνονται να λειτουργούν για να κάνουν μια ταινία που είναι μοναδική και σε απορροφά πλήρως. Μην περιμένετε για το ριμέικ, αναζητήστε την και ζήστε την εμπειρία όπως θα της έπρεπε, για να γίνετε μάρτυρες της αφετηρίας μιας καρίερας που θα μπορούσε να γίνει το ίδιο σημαντική με αυτήν του Τσαν-γουκ Παρκ ή του Τζουν-χου Μπονγκ.»
Kamui, The Screaming Demon

«Το “The Chaser” , σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χονγκ-τζιν Να, είναι ένα συναρπαστικό και κομψά δοσμένο αστυνομικό δράμα που οδηγείται πέρα από τα υπόλοιπα στο να εκθέτει στο κοινό του την αστική απομόνωση μια σκοτεινή αίσθηση του καλού... Φέρνοντας στη μνήμη το Memories of a murder του Τζουν-χου Μπονγκ, σε ό,τι αφορά την αλλαγή στους τόνους του, την απόλυτα απαισιόδοξη οπτική του και το κεντρικό θέμα του, είναι διπλά εντυπωσιακό... Ανακυρήσσει τον σκηνοθέτη Χονγκ-τζιν Να ως ένα δημιουργό πρόθυμο να οδηγηθεί σε μέρη απ' όπου οι υποτιθέμενα ταινίες τρόμου... θα έτρεχαν να κρυφτούν!»
Jeremy Heilman, moviemartyr.com

O Να σκηνοθετεί με σθένος και νεύρο, και δεν ικανοποιεί μόνο τους λάτρεις του είδους, αλλά δίνει στη βία και μια άβολη οικειότητα. Τεχνικά είναι άριστη, από την ευκίνητη κάμερα, έως τα συχνά ανατριχιαστικά εσωτερικά σκηνικά της παραγωγής.
Justin Chang, Variety

..η σφιχτή σκηνοθεσία δίνει στο άριστο καστ την δυνατότητα να παίξει με ένταση, και κάνει ακόμη και τους ειδήμονες του είδους να κρατούν την αναπνοή τους..
Maggie Lee, The Hollywood Reporter

Ιδιαίτερα επιδέξια παρουσίαση από τον 34χρονο σκηνοθέτη, του οποίου ο χειρισμός των ηθοποιών και της κάμερας είναι μακράν ανώτερη από το ίδιο το σενάριο.
Dan Fainaru, Screendaily



Σχόλιο:

Πώς μπορεί μια ταινία από την Κορέα να γίνεται μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες των τελευταίων ετών στη χώρα της, χωρίς να εφαρμόζει εύκολους εντυπωσιασμούς και να κάνει παιχνίδια του ματιού; Πώς καταφέρνει ένα θρίλερ να παραμένει συναρπαστικό μέχρι το τελευταίο του λεπτό, ακόμα κι αν η ταυτότητα του δολοφόνου γίνεται γνωστή από τα πρώτο τέταρτο της ταινίας; Πώς έχει τη δύναμη ένας πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης να ακροβατεί στη γραμμή που άλλοτε ενώνει και άλλοτε χωρίζει διάφορα κινηματογραφικά είδη χωρίς να χάνει λεπτό την ισορροπία του; Ο σκηνοθέτης διαλέγει να αφηγηθεί μια κλασική ιστορία εγκλήματος με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: Θέτει στο επίκεντρο της ιστορίας του την ανθρώπινη ψυχή, τις εντάσεις της, τις βίαιες πτυχώσεις της, τους φόβους (και τον τρόμο!), τη θλίψη και την αγωνία που ξυπνούν, ακριβώς επειδή ξέρει πως αυτό είναι το πιο συναρπαστικό πεδίο, αυτό που μπορεί να κάνει το θεατή να στέκεται στην άκρη της θέσης του. Η φιγούρα που κυριαρχεί είναι αυτή ενός «διώκτη». Ένας άντρας που συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά ενός αντι-ήρωα, γίνεται ο μοχλός ανάπτυξης της ιστορίας. Βλέπουμε έναν κόσμο διαβολικό και μαύρο, μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που έζησε στη «φωτεινή πλευρά» και έχει γνωρίσει την πτώση. Βλέπουμε αυτόν, και μαζί του κυνηγάμε την καλή πλευρά του εαυτού μας. Γιατί αυτό που κάνει ο σκηνοθέτης, είναι να αναρωτιέται -υπάρχει άραγε κόσμος δίχως τη σκοτεινή του πλευρά; Και το καλό, πού μπαίνει σε όλα αυτά;
Διεφθαρμένοι αστυνομικοί, υπάλληλοι του κράτους που πολλοί αποκαλούν μπάτσους, άνθρωποι της νύχτας, μοναχικές πόρνες που φτιάχνουν τις δικές τους, παράξενες οικογένειες, πολίτες που ζουν σε υπόγεια παλιών κτιρίων, πολιτικοί που ξεσηκώνουν φασαρίες και εκδηλώσεις μίσους, σχιζοφρενείς δολοφόνοι που κρύβουν καλά το πρόσωπό τους πίσω από μια μάσκα κανονικότητας. Όσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, αναγνωρίζετε αυτές τις φιγούρες από τις λογής αφηγήσεις στην pulp λογοτεχνία, τα φιλμ νουάρ, τα ασπρόμαυρα κόμιξ που τυπώνονται σε φθηνό, λεπτό χαρτί, ίσως να τις θεωρείτε αρχετυπικές, μπορεί και στερεότυπες. Ίσως όμως να αγνοείτε την ανθρώπινή τους διάσταση. Όσοι τις αναγνωρίζετε ως ένα ζωντανό κομμάτι κάθε αστικού περιβάλλοντος, ως τμήμα της δικής μας καθημερινότητας, ίσως να ξεχνάτε τις μαγικές, σκοτεινές διαστάσεις αυτών των μορφών, που γεμίζουν τον κόσμο της φαντασίας με εκρήξεις. Αυτός ο κόσμος, που τόσο γοητεύει μέσα στη νοσηρότητά του, είναι αγαπημένο θέμα της έβδομης τέχνης. Άλλοι σκηνοθέτες βλέπουν αυτόν τον κόσμο πιο γραφικά, προτιμώντας το στιλιζάρισμα, άλλοι πάλι προτιμούν το ρεαλισμό. Λίγοι όμως μπορούν να δέσουν το στιλ με το περιεχόμενο, το πορτρέτο ενός ψυχισμού με το πανόραμα ενός ευρύτερου περιβάλλοντος, τη βία με τη δύναμη, το αίμα που κυλάει στις φλέβες και αυτό που καταλήγει να πέφτει στο πάτωμα. Αναζητήστε τα ίχνη της παράδοσης που έχει πρόσφατα δημιουργηθεί στον κινηματογράφο της Άπω Ανατολής, έτσι όπως τα «κυνηγά», τα καταδιώκει μια ταινία που ανατρέπει όλες τις συμβάσεις του είδους, και γίνετε μάρτυρες στα πρώτα βήματα του νέου, μεγάλου ταλέντου που έρχεται από Ανατολάς. Είναι κι αυτό μια άλλου είδους, συναρπαστική επι-δίωξη!


Βραβεία / φεστιβάλ / διακρίσεις:
Συμμετοχή στο 61ο Φεστιβάλ των Καννών (μεταμεσονύκτια προβολή εκτός συναγωνισμού)
Βραβείο καλύτερου Μοντάζ στα Asian Film Awards 2009 στον Sun-min Kim
Πρώτη προβολή στην Ελλάδα , στις Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας το 2008



Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Η ...γοητεία του σκαντζόχοιρου


H ... γοητεία του σκαντζόχοιρου.
( LE HERISSON )


Σκηνοθεσία: Μονά Ασάς (Mona Achache)
Σενάριο: Μονά Ασάς, Μυριέλ Μπαρμπερί (Muriel Barbery) (βασισμένο στο μυθιστόρημα της «L’ elegance de herisson» )
Φωτογραφία: Πατρίκ Μπλοσιέ (Patrick Blossier)
Μουσική: Γκαμπριέλ Γιαρέντ (Gabriel Yared)
Παίζουν: Ζοσιάν Μπαλασκό, Γκαράνς ΛεΓκιγερμίκ, Τόγκο Ιγκαουά (Josiane Balasko, Garance Le Guillermic, Togo Igawa)
Έτος παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Γλώσσα: Γαλλικά
Έγχρωμο
Διάρκεια: 100’
Υπόθεση:
Η μικρή Παλομά (Γκαράνς Λε Γκιγερμίκ) προγραμματίζει να αυτοκτονήσει τη μέρα των γενεθλίων της, όταν θα γίνει 12 ετών, αποφασισμένη να μην καταλήξει δυστυχισμένη και «περιορισμένη σαν χρυσόψαρο», όπως λέει η ίδια, όταν μεγαλώσει. Το διάστημα αυτό, καταγράφει με την κάμερα της, στιγμές της καθημερινότητάς της, κρατώντας ένα είδος ημερολογίου των τελευταίων 165 ημερών που έχει αποφασίσει πως της απομένουν. Απίστευτα ευφυής και με απόλυτη επίγνωση των δυνατοτήτων της, νιώθει να περιορίζεται μέσα στην μεγαλοαστική ,αλλά κατά βάση κενή οικογένειά της.
Στην αριστοκρατική Αρτ Νουβό παριζιάνικη πολυκατοικία που μένει, δουλεύει σαν θυρωρός η Ρενέ Μισέλ(Ζοσιάν Μπαλασκό), μια κλειστή και απόμακρη γυναίκα που είναι αφοσιωμένη στη δουλειά της και αποφεύγει τις πολλές συναναστροφές με τους ενοίκους της πολυκατοικίας. Έχοντας επαναπαυτεί στην ρουτινιασμένη ξερή καθημερινότητά της, προτιμά να μην ανοίγεται στους άλλους , από φόβο να μην πληγωθεί.
Οι ζωές των δύο γυναικών, που δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός από τις μοναξιές τους, θα διασταυρωθούν αναπάντεχα όταν θα μετακομίσει στο κτίριο –αλλά και στις ζωές τους– ένας νέος ένοικος, ο κύριος Όζου(Τόγκο Ιγκαουά). Ο ραφινάτος Ιάπωνας χήρος, γοητευτικός όσο και μυστηριώδης, θα ξεκλειδώσει (με τη βοήθεια της μικρής Παλομά) την καρδιά της μοναχικής θυρωρού και θα βοηθήσει τη μικρή πρωταγωνίστρια να αντικρύσει με μεγαλύτερη αισιοδοξία τη ζωή.

Σχόλιο:
Έχοντας σαν πρώτη ύλη το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα της Μυριέλ Μπαρμπερί και εμπνευσμένη ελεύθερα από αυτό, η Μονά Ασάς, στην πρώτη της μεγάλου μήκους προσπάθεια, μας παρουσιάζει μια τρυφερή και ανθρώπινη ταινία που διασκεδάζει και συγκινεί. Έχοντας στη διάθεσή της ένα αξιοζήλευτο πρωταγωνιστικό τρίο, ξεκινώντας από την έξοχη και απόλυτα ταιριαστή για τον ρόλο (ήταν άλλωστε και η πρώτη επιλογή της σκηνοθέτιδος) Ζοσιάν Μπαλασκό («Για όλα φταίει το γκαζόν»), και φτάνοντας στην εκπληκτική 12χρονη Γκαράνς Λε Γκιγερμίκ που με την εκφραστικότητα και την ερμηνευτική ωριμότητά της είναι αναμφίβολα η αποκάλυψη της ταινίας, δημιουργεί στέρεους και αξιαγάπητους χαρακτήρες που επιτρέπουν στην πλοκή να ξεδιπλωθεί αβίαστα.
Με το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας να διαδραματίζεται μέσα στο κτίριο της πολυκατοικίας, έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία στα εσωτερικά ντεκόρ, τα οποία έχουν μια άχρονη, σχεδόν παραμυθένια αισθητική, ενώ το γεμάτο από κινηματογραφικές αλλά και λογοτεχνικές αναφορές (ξεκινώντας από τον προφανή Όζου και φτάνοντας μέχρι τον Τολστόι) σενάριο κλείνει το μάτι στους λάτρεις της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.
Το «Herisson» είναι ένα φιλμ που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, περνώντας ένα μήνυμα συντροφικότητας και αισιοδοξίας. Ο κομψός μα απροσπέλαστος ακάνθινος σκαντζόχοιρος του τίτλου, δεν είναι μόνο οι δυο μονήρεις και απρόσιτες πρωταγωνίστριες, μα είμαστε κι όλοι εμείς, που δεν τολμάμε να ανοιχτούμε και να εκτεθούμε, αφήνοντας τους γύρω μας να γνωρίσουν τον πραγματικό, «κομψό» εαυτό μας που κρύβεται πίσω από τα αγκάθια της εξωτερικής εικόνας.




Δήλωση του Σκηνοθέτη:
«Αυτό που με άγγιξε εξαρχής στην ιστορία του βιβλίου της Μυριέλ Μπαρμπερί, ήταν το παράδοξο των προκαταλήψεων και η μαγεία των απρόβλεπτων συναντήσεων… Αυτή η πολυκατοικία μου θύμισε, αυτή μέσα στην οποία μεγάλωσα κι εγώ, στο πιο αριστοκρατικό. Από παιδί πάντα με γοήτευε η συνύπαρξη ανθρώπων εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, που οφείλεται απλά σ’ ένα παιχνίδι της τύχης. Αλλά αυτό που μου έδωσε την αφορμή να ασχοληθώ, ήταν πάνω απ’ όλα η Παλομά και η Ρενέ. Αυτή η ακοινώνητη και απότομη γυναίκα που μεταμορφώνεται όταν έρθει σε επαφή με τους άλλους... Κι αυτό το μικρό κορίτσι, το κλειστό, μελαγχολικό και απόλυτο πλάσμα, που συναντώντας τη Ρενέ και τον Κακούρο, συνειδητοποιεί πως η ζωή είναι πολύ πιο σύνθετη και γεμάτη εκπλήξεις απ’ όσο νόμιζε. Ταυτίστηκα απολύτως με αυτό το μικρό κορίτσι κι αυτή τη θυρωρό».



Tips:
Βασισμένο στο μπεστ σέλερ της Μυριέλ Μπαρμπερί «Η Κομψότητα του Σκαντζόχοιρου», που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορίζοντες»

Η παραγωγός της ταινίας Αν Ντομινίκ Τουσέντ έχει στο ενεργητικό της τη διεθνή επιτυχία «Caramel» (2007).

Στην ταινία ακούγονται μουσικές συνθέσεις του λιβανέζου Γκαμπριέλ Γιαρέντ, ο οποίος έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τη μουσική για τις ταινίες «Ο Άγγλος Ασθενής» (για την οποία βραβεύτηκε και με βραβείο Όσκαρ), «Ο Ταλαντούχος Κύριος Ριπλέι», «Οι Ζωές των Άλλων».




Διεθνή ΜΜΕ:
«Είναι ευχάριστο, ευφυές, ειρωνικό, ευαίσθητο. Με μια Ζοσιάν Μπαλασκό γεμάτη χοντροκομμένη φινέτσα και θαυμάσια γενναιοδωρία».
-Marie-Noëlle Tranchant, Le Figaro

«Γλυκόπικρο, ευχάριστο και συγκινητικό, το Le Herisson είναι ένα καλοπαιγμένο εγχείρημα με παραμυθένιες πινελιές»
-Lisa Nesselson, ScreenDaily

«Ένα φιλμ γεμάτο από ευαίσθητες και διασκεδαστικές σκηνές (…) Το πρωταγωνιστικό τρίο είναι τέλειο».
-Caroline Vié, 20 Minutes,





απο τις 24 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους