Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως

Τηλεφωνήσατε: Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως
(Dial M for Murder)



Σκηνοθεσία : Alfred Hitchcock
Σενάριο : Frederick Knott
Φωτογραφία : Robert Burks
Μουσική: Dimitri Tiomkin
Hθοποιοί : Ray Milland, Grace Kelly ,Robert Cummings, John Williams ,
Anthony Dawson ,Leo Britt , Patrick Allen
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Ετος παραγωγής : 1954
Έγχρωμο
35 mm,
105΄.
Κατάλληλο

Προβολή στις αίθουσες 10 Ιουνίου 2010

Υπόθεση :
"...is that you, darling?"
Ένας πρωταθλητής του τένις σχεδιάζει να δολοφονήσει τη γυναίκα του για να την κληρονομήσει, αλλά το «τέλειο» σχέδιό του, του επιστρέφει μπούμεραγκ.
Υπάρχει τέλειος φόνος; Ο Χίτσκοκ βασισμένος στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Φρέντερικ Κνότ παραδίδει μαθήματα μοντάζ εσωτερικού χώρου και καταγράφει με χειρουργική ακρίβεια σχέσεις και εσωτερικές σκέψεις με ηρωες ένα ζευγάρι που δεν αγαπιέται πια, τον εραστή της γυναίκας κι ένα πτώμα που πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να χρεωθεί για να επέλθει η κάθαρση.

Αποψη:
Η «μικρή» αυτή ταινία - κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου θεατρικού έργου που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία στο Μπροντγουέι - γυρίστηκε σε 36 μέρες, το 1953, με μέθοδο 3D, προβλήθηκε όμως στην επίπεδή του βερσιόν, γιατί οι περισσότερες κινηματογραφικές αίθουσες, για διάφορους λόγους, δεν εφοδίαζαν με γυαλιά 3D το κοινό. Για το τρισδιάστατο της εικόνας ο Χίτσκοκ χρησιμοποίησε μια, ειδικής παραγγελίας, κινηματογραφική μηχανή που του παρείχε δυνατότητα λήψεων από το επίπεδο του πατώματος, δεδομένου ότι η μέγιστη αίσθηση τρισδιάστατου αποτελέσματος επιτυγχάνεται με τη χρήση πλαγίων, από κάτω προς τα πάνω λήψεων. Πέραν της κάμερας, τα εφέ που το αποτέλεσμά τους πηγάζει από αμιγώς ανάγλυφες κατασκευές, είναι ελάχιστα: ένας πολυέλαιος, ένα βάζο για λουλούδια, ένα κλειδί, κι ένα ψαλίδι ...κυρίως αυτό!

πρώην επαγγελματίας τενίστας Τομ Γουέντις φοβάται ότι η πλούσια γυναίκα του Μαργκό θα τον εγκαταλείψει για έναν συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. Σχεδιάζει, λοιπόν, να τη δολοφονήσει και να κληρονομήσει την περιουσία της. Εκβιαστικά, κατορθώνει να πείσει έναν παλιό συμμαθητή του, να σκοτώσει την Μαργκό μέσα στο σπίτι τους, ενώ την ίδια στιγμή ο Τομ - που πασχίζει να κατασκευάσει αδιάσειστο άλλοθι - θα βρίσκεται σε μια λέσχη, παρέα με τον αντίζηλό του. Η προσπάθεια του δολοφόνου αποτυγχάνει παταγωδώς, η γυναίκα παλεύει όμοια τίγρη για τη ζωή της και καταφέρνει τελικά να σκοτώσει εκείνη τον δολοφόνο. Στις ανακρίσεις που ακολουθούν ο Τομ παρουσιάζει την κατάσταση κατά τρόπον που ενοχοποιεί την Μαργκό, που από θύμα έγινε θύτης και κρίνεται ένοχη για προμελετημένο έγκλημα. Οι αμφιβολίες όμως του αστυνομικού επιθεωρητή και το άγρυπνο κι έμπειρο μάτι του, θα οδηγήσουν στην κάθαρση, καθώς εν κατακλείδι, ένα κλειδί που βρίσκεται σε θέση που δε θα έπρεπε να βρίσκεται, θα αποκαλύψει πλήρως τον Τομ Γουέντις και την πλεκτάνη του και θα τον αναγκάσει να ομολογήσει την ενοχή του.

Ο μεγαλοφυής μετρ του μυστηρίου, στην ιστορική συνέντευξη/ συνομιλία του με τον Φρανσουά Τρυφό, αφού εξαρχής δήλωσε ότι για τη συγκεκριμένη ταινία δεν έχει κανείς να πει πολλά, συμπλήρωσε ότι η ταινία οφείλει την πραγμάτωσή της στην τύχη και μόνο. Την εποχή εκείνη, ο Χίτσκοκ δούλευε πάνω σε ένα σενάριο που δεν έβγαζε πουθενά το «The Bramble Bush», όπου ένας άνδρας κλέβει ένα διαβατήριο χωρίς να γνωρίζει ότι ο ιδιοκτήτης του καταζητείται για φόνο. Με το που έπεσε στα χέρια του το θεατρικό έργο «Dial M for Murder» τα δικαιώματα του οποίου μόλις είχε αποκτήσει η Warner, ο Χίτσκοκ αισθάνθηκε ότι βρήκε αυτό που ζητούσε εκείνη τη στιγμή. Η κινηματογραφική μεταφορά του έργου ξετυλίγεται χωρίς ούτε στιγμή να προδώσει τη θεατρική καταγωγή του. Η δυσκολία για το θεατρικό συγγραφέα συνίσταται στο να συγκεντρώσει όλη τη δράση σε έναν και μοναδικό χώρο. Οπως ακριβώς στη θεατρική βερσιόν και η κινηματογραφική λαμβάνει χώρα σε έναν και μοναδικό χώρο, στο καθιστικό, με μόνο δυο - τρεις σύντομες εξαιρέσεις. Ο Χίτσκοκ επιτυγχάνει ένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα, χάρη σε ένα εκπληκτικό ντεκουπάζ και την απόλυτη κυριαρχία στο ρυθμό, στο μοντάζ και τα υπόλοιπα εκφραστικά μέσα. Μέχρι και ο βηματισμός στο χώρο παραπέμπει ακουστικά σε θεατρική σκηνή, δεδομένου ότι για την ηχητική πιστότητα ο σκηνοθέτης παράγγειλε ένα ξύλινο «αυθεντικό» πάτωμα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το στοιχείο της χρωματικής κλίμακας των ενδυμάτων της Γκρέις Κέλι - η οποία με αυτό το φιλμ εγκαινιάζει τη συνεργασία της με τον Αλφρεντ Χίτσκοκ. Η Κέλι στην αρχή είναι ντυμένη με ζωντανά, έντονα, χαρούμενα χρώματα κι όσο εξελίσσεται η ιστορία τα ρούχα της περνούν σε ολοένα σκουρότερες αποχρώσεις που συμβαδίζουν με την ίντριγκα που εξελίσσεται σε ολοένα και πιο σκοτεινή.

Τον Χίτσκοκ διαπερνά μια καθαρά οπτική σύλληψη του κινηματογράφου, η γραφή του είναι πρωτίστως οπτική και δευτερευόντως λεκτική. Μέχρι την τελευταία του ταινία δούλευε λες και ο κινηματογράφος ήταν ακόμα βουβός. Η κλίση τού να εκφράζεται ουσιαστικά μέσα από την εικόνα τον οδήγησε στα πλέον περίπλοκα τεχνικά επιτεύγματα και σε διάσημα πλάνα σεκάνς, ενώ πίσω από την ανάλαφρα ψυχαγωγική ίντριγκα των χιτσκοκικών ταινιών κρύβεται ένα δομικό πλέγμα σχέσεων, διεργασιών και σημάνσεων που συγκροτούν ένα απολαυστικό, πλούσιο σε χάρη και ερμηνείες κείμενο.

Αλφρεντ Χίτσκοκ:
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ήταν Άγγλος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1899 στο Ιστ Εντ του Λονδίνου και πέθανε στις 29 Απριλίου 1980 στο Λος Άντζελες.Ο Χίτσκοκ έπιασε σε δουλειά σε κινηματογραφικό στούντιο του Λονδίνου το 1920. Η δουλειά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες του στούντιο. Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να κάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Always Tell Your Wife αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν ο Αριθμός 13. Μετά από λίγο καιρό όμως το στούντιο έκλεισε. Ο Χίτσκοκ σττη συνέχεια προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. Το 1925 κατάφερε να σκηνοθετήσει το Pleasure Garden και αυτό σηματοδοτεί ουσιαστικά την αρχή της καριέρας του ως σκηνοθέτης.
Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του '30, με ταινίες όπως τα 39 σκαλοπάτια, Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά, Σαμποτάζ, με το ξεκίνημα του Β' Παγκοσμίου πολέμου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στούντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλο-παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε αρχικά μια ταινία για τον Τιτανικό, αλλά το σχέδιο τελικά απορρίφθηκε και του ανέθεσε τη Ρεβέκκα. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το Ψυχώ, γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Το 1955 συμφώνησε να προλογίζει μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει, που, σημειωτέον, διήρκησε δέκα χρόνια.Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του Ψυχώ άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και το θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο The Short Night. Μετά το θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου.Προτάθηκε έξι φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας, το 1941 (Ρεβέκκα), το 1942 (Υποψίες), το 1945 (Η σωσίβια λέμβος/Ναυάγιο) το 1946 (Νύχτα αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλώς μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ), αλλά δε το κέρδισε ποτέ.Προτιμούσε πάντα τις ξανθές πρωταγωνίστριες. Οι πιο διάσημες ηθοποιοί που σκηνοθέτησε ήταν η Τζόαν Φοντέιν, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Γκρέις Κέλι, η Κιμ Νόβακ, η Τζάνετ Λι, η Εύα Μαρί Σεντ, η Βέρα Μάιλς και η Τίπι Χέντρεν. Στις περισσότερες ταινίες του πάντως έχουν συμμετάσχει και οι διασημότεροι άρρενες ηθοποιοί της εποχής: Τσαρλς Λότον, Λόρενς Ολίβιε, Κάρι Γκραντ, Τζέιμς Στιούαρτ, Κλωντ Ρέινς, Γκρέγκορι Πεκ, Χένρι Φόντα, Σον Κόνερι και Πολ Νιούμαν.Όταν ο Χίτσκοκ δεν πρόλαβε να αγοράσει τα δικαιώματα του βιβλίου Οι Διαβολογυναίκες, που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Ανρί-Ζορζ Κλουζό το 1955, ζήτησε από τους συγγραφείς, τον Πιερ Μπουαλό και τον Τομά Ναρσεζεράκ, να του γράψουν ένα διήγημα αποκλειστικά για αυτόν. Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο From Among the Dead, το οποίο γυρίστηκε με τον τίτλο Δεσμώτης του Ιλίγγου.Ο Χίτσκοκ συχνά δήλωνε ότι η αγαπημένη του ταινία ήταν το Shadow of a Doubt και ότι ο Λουίς Μπουνιουέλ ήταν ο καλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών. Επίσης, ο ίδιος θεωρούσε ότι η πρώτη του ταινία αληθινά ήταν ο Ένοικος.Ο διάσημος ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί συμμετείχε στους σχεδιασμούς της σεκάνς του ονείρου που βλέπει ο Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία Νύχτα αγωνίας.Η πρώτη έγχρωμη ταινία του ήταν Η Θηλειά το 1948, η οποία επίσης θεωρείται πειραματική και πρωτοποριακή επειδή είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου με μία κάμερα και χωρίς κανένα μοντάζ.


TIPS :

Η cameo appearence του Χιτσκοκ στη ταινία είναι στο 13 λεπτό . Απεικονίζεται σε μια φωτογραφία

8 σχόλια:

Seven Films είπε...

Ένας πρωταθλητής του τένις σχεδιάζει να δολοφονήσει τη γυναίκα του για να την κληρονομήσει, αλλά το «τέλειο» σχέδιό του τού επιστρέφει μπούμερανγκ. Υπάρχει τέλειος φόνος; Ο Χίτσκοκ, βασισμένος στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Φρέντερικ Νοτ (ο οποίος έγραψε το παρόμοιας κλειστοφοβικής απειλητικότητας Wait until dark, που μεταφέρθηκε στο σινεμά το 1967 με την Όντρεϊ Χέπμπορν), παραδίδει μαθήματα μοντάζ εσωτερικού χώρου και καταγράφει με χειρουργική ακρίβεια σχέσεις και εσωτερικές σκέψεις με ήρωες ένα ζευγάρι που δεν αγαπιέται πια, τον εραστή της γυναίκας κι ένα πτώμα που πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να χρεωθεί για να επέλθει η κάθαρση.

Vintage Χίτσκοκ, το Τηλεφωνήσατε συγκρίνεται άμεσα με τον Σιωπηλό Μάρτυρα (που γυρίστηκε την ίδια περίοδο), τη Θηλιά και τη Σωστική Λέμβο, ως προς την εξερεύνηση των ψυχολογικών ορίων των κλειστών χώρων. Αντίθετα με τον περιορισμό πολλών σκηνοθετών που μειοδοτούν όταν διασκευάζουν θεατρικά και σκέφτονται θεατρικά όταν κλείνονται σε τέσσερις τοίχους, ο Χίτσκοκ κάνει μεγάλο σινεμά δωματίου, εισχωρώντας βαθιά στην ψυχή των εμπλεκομένων, ειδικά επειδή δεν μπορούν να δραπετεύσουν. Μεγιστοποιεί την απειλή, μεγεθύνει τον φόβο, περιπλέκει το μοντάζ και εντείνει το μυστήριο, κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στα κλειδιά της λύσης και τη σημειολογία του λόγου και της εμφάνισης. Σε αντίθεση με την απελπισμένη, αγέρωχη και καλοντυμένη θεά Γκρέις Κέλι, οι άντρες στήνουν γύρω της ένα μακάβριο χορό σκιών και μας κολλάνε στο κάθισμα τόσα χρόνια μετά την πρώτη προβολή μιας ταινίας που δεν είναι καθόλου παρωχημένη.

Παρατηρήστε και πάλι την εφευρετική χρήση της κάμερας, που αποσπά και συγκεντρώνει, τοποθετώντας τον θεατή σε διαφορετικές γωνίες θέασης. Ο δαιμονικός Χίτσκοκ δεν ήταν ένας ορθόδοξος σκηνοθέτης, αν και οι ταινίες του μοιάζουν ακαδημαϊκές στη φόρμα. Η δημιουργική του ηθική ξεπηδούσε από την αβυσσαλέα ψυχή των δολοπλόκων ηρώων του κι εκείνος προσαρμοζόταν ανάλογα με την περίσταση. Επί 30 χρόνια, στην εποχή της αδιάκοπης ακμής του, δεν έκανε ποτέ λάθος στον χειρισμό και τον τόνο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ LIFO

Seven Films είπε...

Το «Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αμέσου δράσεως» («Dial Μ for murder», ΗΠΑ, 1954) είναι ένα δεξιοτεχνικά σκηνοθετημένο θρίλερ δωματίου και μια από τις πιο προσωπικές ταινίες του μετρ της αγωγίας Αλφρεντ Χίτσκοκ. Εξαιρετικά λιτή, γυρισμένη κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, η ταινία, που σχετίζεται με την προσπάθεια ενός συζύγου ( Ρέι Μιλάν ) να δολοφονήσει τη γυναίκα του ( Γκρέις Κέλι στη φωτογραφία) διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον μας καθ΄ όλη τη διάρκειά της. Ο Χίτσκοκ μετέφερε στο σινεμά το επιτυχημένο θεατρικό έργο του Φρέντερικ Νοτ που έκανε και τη σεναριακή διασκευή, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η ταινία υπήρξε το μοναδικό πείραμα του σκηνοθέτη με το σύστημα των τριών διαστάσεων (3-D).

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ

Seven Films είπε...

Οι επαναλήψεις λοιπόν. Αρκετές φορές το παλιό απείρως καλύτερο από το καινούργιο. Το επί της ουσίας αραχνιασµένο, κλισαρισµένο και βαρετό. Καλώς τες, λοιπόν.

Με µια επιφύλαξη για το κοινό. Αρκεί η παλιά και κλασική ταινία να προβάλλεται σε φρέσκια κόπια ώστε να αξίζει τον κόπο και τα λεφτά. Ευνοούµενος των καλοκαιρινών επιστροφών ο Αλφρεντ Χίτσκοκ (1899-1980) ο Βρετανός. Αίλουρος της αγωνίας.

Μετρ της αφήγησης µιας (εξωτερικά) απλής, όµως στο βάθος πολυδιάστατης ιστορίας. Αρχιερέας του µυστηρίου χωρίς αίµατα, σφαγές, εντόσθια και κρεοπωλεία. Κάθε φορά που βλέπω ταινία του, κυρίως τον «Δεσµώτη του ιλίγγου», τον «Σιωπηλό µάρτυρα» και το «Ψυχώ», τρελαίνοµαι µ’ αυτόν τον µάγο τον µοναδικό!

Το 1954, ο Χίτσκοκ βάζει στοίχηµα µε τον εαυτό του. Οτι µπορεί να αποσπάσει την ίδια αγωνία από τον θεατή, αποκαλύπτωντας από την πρώτη, σχεδόν στιγµή, την ταυτότητα του δολοφόνου. Γιατί η διαδικασία κάνει τη διαφορά. Ετσι µ’ ένα σενάριο από το οµότιτλο θεατρικό του Φρέντερικ Νοτ «Dial Μ for Μurder» που ελληνικώς καταχωρήθηκε «Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αµέσου δράσεως» (άσχετο εντελώς) προσπαθεί – και ενίοτε τα καταφέρνει – να µετατρέψει τη θεατρική σκηνή σε δράση κινηµατογραφική. Το θέατρο στο σινεµά, δηλαδή. Σχεδόν όλες οι σκηνές διαδραµατίζονται στο σαλόνι ενός πλούσιου ζευγαριού.

Ενα το ατού. Η absolutely blonde Γκρέις Κέλι (1929-1982). Τότε µόλις 25 ετών. Μετά την Κιµ Νόβακ του «Vertigo», η πιο λαµπερή αυθεντική ξανθιά ολόκληρης της φιλµογραφίας του. Το στόρι ταιριάζει πάνω της σαν ταγεράκι της Chanel. Παραγγελιά, βλέπετε. Οπου µια πλούσια και πεντάµορφη είναι παντρεµένη µε ένα βρετανικό παράσιτο (Ρέι Μίλιαντ). Το παράσιτο φυσικά σχεδιάζει να απαλλαγεί από την ξανθιά. Ετσι θα ανοίξει ο δρόµος για τα λεφτά. Για να το διαπράξει πρέπει δύο πράγµατα να αποκτήσει.

Πρώτο, ένα πρώτης τάξεως ακλόνητο άλλοθι. Και δεύτερο, έναν εκτελεστή. Ο «Αλβανός» να κάνει τη βρώµικη δουλειά. Διαχρονικό. Ετσι ανακαλύπτει από το παρελθόν κάποιον παλιό συµµαθητή του που διαπρέπει στην κοµπίνα, τα χρέη και την παρανοµία. Τον συναντάει, τον παγιδεύει, τον εκβιάζει. Απλό, του λέει. Θα ανοίξεις µε το κλειδί την ώρα που εγώ θα τηλεφωνώ στη γυναίκα µου. Θα τη στραγγαλίσεις και στη συνέχεια θα τοποθετήσεις το κλειδί κάτω από το χαλί της εξωτερικής πόρτας. Εντάξει; Εντάξει.

Αµφότεροι σχεδιάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Διότι η ξανθιά αποδεικνύεται στο µυαλό καθόλου ξανθιά. Τη στιγµή του στραγγαλισµού, σκοτώνει µ’ ένα αιχµηρό αντικείµενο τον υποψήφιο δολοφόνο. Καθόλου άσχηµα για τον σύζυγο. Γιατί η αστυνοµία τη συλλαµβάνει και γιατί το δικαστήριο την καταδικάζει στην αγχόνη. Μ’ έναν σµπάρο δυο τρυγόνια. Και ο εκτελεστής δολοφονηµένος και η σύζυγος νεκρή.

Το δέκα το καλό. Από τους υπολογισµούς τού διαφεύγουν δύο πράγµατα. Πρώτο, το κλειδί και δεύτερο, ο Ρόµπερτ Κάµινγκς. Ενας αµερικανός συγγραφέας ιστοριών µυστηρίου, παλιό φλερτ της Γκρέις Κέλι. Justice, you sons of bitches!

Τα περιθώρια περιορισµένα. Το σκηνικό εντελώς θεατρικό. Η ιστορία µονοδιάστατη και σαλονάτη. Το ύφος – στις µέρες µας – παλιοµοδίτικο και ξεπερασµένο. Παρ’ όλα αυτά, η διαδικασία της ίντριγκας µάθηµα σασπένς.

Πού και πού ακόµα και οι θεοί σκηνοθετούν χωρίς έµπνευση µοναδική!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΤΑ ΝΕΑ

Seven Films είπε...

Η αποτυχία της προσχεδιασμένης δολοφονίας μιας άπιστης γυναίκας οδηγεί τον σύζυγο σε διάφορα μπλεξίματα, σε ένα καλοστημένο, με μπόλικο σασπένς, θρίλερ - σε επανέκδοση.

Ο Χίτσκοκ δεν χρειάζεται πολλά για να δημιουργήσει τα απρόοπτα και το σασπένς, όπως δείχνει για μία ακόμη φορά με αυτό το θρίλερ, βασισμένο σ' ένα θεατρικό έργο. Το ότι η ιστορία εκτυλίσσεται σ' έναν κλειστό ουσιαστικά χώρο, δεν εμποδίζει καθόλου τον «μετρ», όπως το έχει δείξει και σε άλλες «θεατρικές» ταινίες του («Σωσίβια λέμβος», «Ο βρόχος»), να φτιάξει την κατάλληλη, πέρα για πέρα κινηματογραφική, ατμόσφαιρα. Στις ξεχωριστές απολαύσεις και η Γκρέις Κέλι στον ρόλο της γυναίκας που ο σύζυγος (ένας πολύ καλός Ρέι Μίλαντ) υποψιάζεται για απιστία και που, από τις πρώτες κιόλας σκηνές, δολοφονεί σε αυτοάμυνα τον υποψήφιο δολοφόνο της, βάζοντας σε ενέργεια μια έξυπνη πλοκή.

Εδώ ο Χίτσκοκ είχε να παίξει και μ' ένα καινούργιο για την εποχή παιχνίδι: το 3-D, την τρισδιάστατη οθόνη, που μπορεί να μην ήταν στο επίπεδο του «Avatar», αλλά του έδινε την ευκαιρία να φτιάξει μερικές διασκεδαστικές σκηνές, με διάφορα αντικείμενα που ξάφνιαζαν τον θεατή της εποχής. Αν και, τελικά, ο Χίτσκοκ, που δεν είχε μείνει ικανοποιημένος με το 3-D, διοργάνωσε την πρεμιέρα σε μονοδιάστατη προβολή! Η ταινία βλέπεται, ακόμη και σήμερα, με την ίδια απόλαυση, που πηγάζει από τους τρόπους με τους οποίους ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει τις διάφορες σκηνές: με τους φωτισμούς, το σασπένς και το μυστήριο να δίνονται με πρωτοτυπία, έστω κι αν από τότε αρκετά απ' αυτά έχουν αντιγραφεί από πολλούς - ποτέ όμως με την ίδια φαντασία και φρεσκάδα!
ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Seven Films είπε...

Από μια χαριτωμένη σύμπτωση η επανέκδοση της εβδομάδας, το «Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως» (Dial M for Murder) υπήρξε η μόνη τρισδιάστατη ταινία που γύρισε ποτέ ο Χίτσκοκ. Η μόδα του 3D όμως είχε αρχίσει να πεθαίνει όταν ο Χιτς ολοκλήρωσε αυτό το θρίλερ για το «τέλειο» σχέδιο ενός πρώην πρωταθλητή να δολοφονήσει τη γυναίκα του, οπότε δεν προβλήθηκε σχεδόν ποτέ όπως το είχε φανταστεί. Ακόμη κι έτσι όμως το σασπένς επιβιώνει, έστω κι αν η προοπτική μερικών αντικειμένων μοιάζει ιδιαίτερα παράξενη στην 2D εκδοχή του φιλμ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ATHENS VOICE

Seven Films είπε...

ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ, ΑΛΛΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΧΙΤΣΚΟΚ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗΣ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΣΑΣΠΕΝΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΩΔΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Seven Films είπε...

Σε μια εβδομάδα χωρίς σημαντική νέα κυκλοφορία, είναι εύκολο να ξεχωρίσει η επανέκδοση μιας ταινίας του Αλφρεντ Χίτσκοκ. Το «Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αμέσου δράσεως» του 1954 μπορεί να μην είναι μια από τις κορυφαίες ταινίες του μετρ του σασπένς, είναι ωστόσο μια ταινία με στυλ και ωραίες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, την ιδανική χιτσκοκική ξανθιά Γκρέις Κέλι και τον Ρέι Μίλαντ.

Ο άντρας μιας πλούσιας νεαρής και όμορφης γυναίκας σχεδιάζει τη δολοφονία της, όμως το τέλειο έγκλημα που έχει σχεδιάσει, καταρρέει. Οταν τα πράγματα έρθουν αντίθετα απ' ό,τι περίμενε, θα περάσει ένα διάστημα αγωνίας, προσπαθώντας να μην αποκαλυφθεί το σχέδιό του. Η ταινία βασίζεται σε θεατρικό έργο και ο Χίτσκοκ δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να καλύψει τη θεατρικότητά του. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας διαδραματίζεται σε ένα διαμέρισμα, όμως με το έξυπνο μοντάζ, ο Χίτσκοκ καταφέρνει να διατηρήσει τον ρυθμό και το σασπένς.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Seven Films είπε...

Από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του Χίτσκοκ της τελευταίας περιόδου, ή αν προτιμάτε 100% Χίτσκοκ... Το κλασικό "χιτσκοκικό σασπένς" συναντά τον δρόμο της κάθαρσης επιταχύνοντας το σταθερό βηματισμό προς μια υπερβατική διάσταση, στο απόγειο της δημιουργικότητας. Η αναζήτηση του "τέλειου εγκλήματος" καταρρέει τέλεια! Ένα φιλοσοφικό δοκίμιο γραμμένο σε φιλμ, που βλέπεται και από τον πιο αμύητο στα μυστικά της 7ης Τέχνης, όντας πολυεπίπεδο και διασκεδαστικό, παρά την επιφανειακή "θεατρική" στατικότητά του. Ο γρίφος του Χίτσκοκ δηλώνει πολυσχιδής και ανατρεπτικός, με ένα φινάλε προκλητικά αλληγορικό πάνω στην ανθρώπινη φύση και την ηθική της.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΟΣ www.myfilm.gr