Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Padre Nuestro(Πατερ Ημων)

PADRE NUESTRO (ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ)



ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
στο Φεστιβάλ του Sundance 2007

Στοιχεία:
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Ζάλα
Παίζουν: Τζέσους Οτσόα, Αρμάντο Χερνάντεζ,
Χορχέ Αντριάν Εσπινδόλα, Πάολα Μεντόζα
Χώρα: ΗΠΑ
Γλώσσα : Αγγλικά, Ισπανικά
Έτος: 2007
Διάρκεια: 110’
Είδος : Δράμα
Web :
http://www.myspace.com/padrenuestrofilm
http://www.padrenuestrofilm.info/
http://www.msnbc.msn.com/id/16857751/



Σύνοψη:
Ο Χουάν, κυνηγημένος στο Μεξικό, πηδάει σε ένα φορτηγό που κατευθύνεται λαθραία στο Μπρούκλιν. Εκεί, γνωρίζει τον αθώο κι άβγαλτο Πέδρο, ο οποίος έχει στα χέρια του μια επιστολή από τη -νεκρή πλέον- μητέρα του, με τη διεύθυνση του πραγματικού του πατέρα γραμμένη επάνω της. Ο Πέδρο δεν γνωρίζει αγγλικά και ζητάει τη βοήθεια του Χουάν. Λίγα λεπτά ύπνου είναι αρκετά, για να εξαφανιστεί ο Χουάν με την επιστολή του Πέδρο και να διεκδικήσει τη ζωή του… Δύο μεξικανόπουλα στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν να αποκτήσουν την οικογένεια που ποτέ δεν είχαν, αλλά και ένα μικρό παράθυρο διαφυγής από την απελπισία της μιζέριας…

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κρίστοφερ Ζάλα είναι ένα μείγμα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και ατμοσφαιρικού θρίλερ. Μια προκλητική ιστορία κλεμμένης ταυτότητας και μοίρας, το Padre Nuestro είναι και μια βαθιά ματιά στην ανάγκη και την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης ν’ αγαπηθεί. Κάποιοι κριτικοί το χαρακτήρισαν ως παραλλαγή του «Θησαυρού της Σιέρα Μάντρε», του Χιούστον, και άλλοι το βρήκαν εξαιρετικά επιτηδευμένο. Και, παρόλο που μιλάμε για ένα ισπανόφωνο φιλμ, με εντελώς άγνωστους ηθοποιούς, η ταινία έπεσε σαν βόμβα στο Φεστιβάλ του Σαντάνς και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

Κριτικές:
«Πολύ μακριά από τα κοινότυπα στάνταρ συνηθισμένων μελοδραματικών ταινιών, η ταινία έχει να επιδείξει μια απρόσμενα σοκαριστική αλήθεια… Σπάνια πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης μιλάει, με τις εικόνες του, τόσο βαθιά στην καρδιά του θεατή…»
Robert Koehler @ περιοδικό VARIETY

«Ακόμη κι αν δεν το θεωρήσεις αριστούργημα, θα πρέπει να ομολογήσεις ότι είναι από τις πιο αυθεντικές ταινίες που είδες τα τελευταία χρόνια…»
Alex Billington @ περιοδικό FIRSTSHOWING

Από Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008 στους κινηματογράφους


ΑΘΗΝΑ
ΑΣΤΥ ΑΑΒΟΡΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Π.ΖΑΝΝΑΣ(Ολύμπιον)

1 σχόλιο:

Seven Films είπε...

ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ
Κρίστοφερ Ζάλα




Υπάρχει ο κινηματογράφος της χλιδής και της διασκέδασης, του Ράμπο και του ρομάντζο εποχής, ο κινηματογράφος του ψέματος! Υπάρχει, όμως και ο κινηματογράφος της αλήθειας. Το «Πάτερ Ημών», ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ανήκει στον κινηματογράφο του ρεαλισμού και του προβληματισμού! Στον κινηματογράφο εργαλείο για την εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης. Πρόκειται για μια «ανεξάρτητη» αμερικάνικη παραγωγή η οποία, με σπουδαίο τρόπο, μιλάει για υπαρκτά θέματα, για υπαρκτές ανθρώπινες ανάγκες!
Δυο νέα παιδιά φεύγουν από το Μεξικό (τη φτώχεια) και περνάνε λαθραία στις ΗΠΑ (τον πλούτο). Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι διαφορετική. Το Μπρούκλιν, τελικά, για κάποιους ανθρώπους, για χιλιάδες ανθρώπους -και όχι μόνον λατινοαμερικάνους- είναι και αυτό μια φτωχή και δυστυχισμένη παραγκούπολη. Μια προέκταση της Λατινικής Αμερικής μέσα στην καρδιά της Νέας Υόρκης, δίπλα στην άλλη παραγκούπολη, το μαύρο, το άνεργο και το αναλφάβητο Χάρλεμ! (30 εκατ. Αμερικάνοι είναι αναλφάβητοι). Πίσω από τη βιτρίνα και τα φώτα. Στα σκοτεινά υπόγεια του καπιταλισμού! Στους χώρους που βασανίζονται εκατομμύρια άνθρωποι! (Κάθε Αμερικάνος πολίτης είναι χρεωμένος με 160.000 δολάρια)!
Οι μετανάστες στις ΗΠΑ είτε λαθραίοι είναι, είτε με «πράσινη κάρτα», βιώνουν την ίδια, αν όχι χειρότερη, ζωή από αυτή των καταπιεσμένων και εξαρτημένων χωρών της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας! Και εδώ άθλια σπίτια, υπόγεια, παρατημένα παραπήγματα, άθλιες σκεπασμένες από λαμαρίνες γωνιές για στέγαση και ύπνο. Και δουλειά μαύρη! Άλλοι στη λάντζα και άλλοι δουλειές του ποδαριού (οικοδομή, μεταφορές, κλπ). Και, βέβαια, τα ναρκωτικά και η πορνεία. Και το έγκλημα! Άνεργοι, άστεγοι, παραβατικοί!..
Σε ένα τέτοιο θλιβερό και μολυσμένο περιβάλλον ήρθαν τα δυο παιδιά από το Μεξικό για να αναζητήσουν αυτό που τους έλειπε στην πατρίδα τους. Ήρθαν να αναζητήσουν την ασφάλεια και την αγάπη! Σε τέτοια περιβάλλοντα, όμως, γεννιέται και τρέφεται ακριβώς τα αντίθετο! Η ανασφάλεια, ο φόβος, η εγκατάλειψη, η παραβατικότητα. Το ταξίδι των δυο παιδιών θα καταλήξει σε τραγωδία.
Η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Κρίστοφερ Ζάλα (ο οποίος έζησε για κάποιο διάστημα στη Βολιβία) βλέπεται με… πολλά μάτια! Μπορείς να τη δεις σαν θρίλερ (είναι και τέτοια), μπορείς να την δεις σαν μια κοινωνική καταγγελία (είναι και τέτοια) και μπορείς να τη δεις, επίσης, και σαν μια κοινωνική έρευνα για τις αιτίες του εγκλήματος. Ιδιαίτερα στον χώρο των λαθρομεταναστών! Με όποια μάτια, όμως, και αν την κοιτάξεις, στο τέλος θα γεμίσεις αγανάκτηση. Δεν μπορεί να λέγεται ζωή, η ζωή αυτών των ανθρώπων! Το «Πάτερ Ημών», από όποια σκοπιά και αν το δεις, είναι πολύ αποκαλυπτικό! Και πολύ διδακτικό!
Δυο παιδιά, λοιπόν, περνάνε λαθραία τα σύνορα. Ο Χουάν, το μεγαλύτερο παιδί έχει ήδη μπολιαστεί με τα στοιχεία του εγκληματία. Κλέβει τον «φίλο» του (κατά τη διάρκεια του λαθραίου ταξιδιού) και παίρνει τη θέση του. Εμφανίζεται στον πατέρα του άλλου παιδιού, ο οποίος εργάζεται στη λάντζα ενός εστιατορίου στο Μπρούκλιν κουβαλώντας το δικό του δράμα, και προσποιείται ότι είναι ο γιός του. Αμέσως «χώνεται» στην παραβατικότητα του νέου περιβάλλοντος (το οποίο, βέβαια, γεννάει και διευκολύνει το έγκλημα).
Το άλλο παιδί, ο Πέδρο, είναι ακόμα καθαρός! Δεν πρόλαβε να μολυνθεί! Και στο νέο περιβάλλον, θα προσπαθήσει να διατηρήσει την καθαρότητά του. Αν τον αφήσουν να ζήσει! Φτάνει και αυτός στο Μπρούκλιν και, χωρίς στοιχεία πια, του τα έχει αφαιρέσει ο κλέφτης, αναζητεί τον πατέρα του. Προσπαθεί να επιβιώσει εργαζόμενος. Και αυτός, όμως, δεν θα αποφύγει τελείως την παραβατικότητα. (Πώς θα γινόταν αυτό, όταν όλα γύρω του τον σπρώχνουν σε αυτή;) Γνωρίζει ένα κορίτσι βαποράκι-πόρνη. (Τι άλλο θα γνώριζε σε ένα τέτοιο περιβάλλον). Η οποία, παρ΄ ό,τι ερείπιο η ίδια, του συμπαραστέκεται!
Ο δρόμος του Πέδρο είναι δίπλα στο δρόμο του Χουάν. Κάποια στιγμή τα δυο παιδιά θα διασταυρωθούν! Και θα ολοκληρωθεί το δράμα! Ένα δράμα το οποίο δίνει τέλος μόνον σε μια προσωπική ιστορία. Σήμερα, αύριο, μεθαύριο, μέχρι να αλλάξει το Μπρούκλιν, μέχρι να αλλάξει ο κόσμος, ένα άλλο δράμα, μια άλλη τραγωδία θα έρθει να προστεθεί δίπλα σε αυτή των δυο νεαρών λαθρομεταναστών!
Ωραία γραφή. Θυμίζει ταινίες του καλού ασπρόμαυρου αμερικάνικου κινηματογράφου. Του γαλλικού φιλμ νουάρ. Του ιταλικού κοινωνικού νεορεαλισμού. Νεορεαλισμός με τα όλα του. Με μια θαυμάσια μουσική, που βγαίνει από «αυτοσχέδια» όργανα (παλαμάκια, λαμαρίνες, κρουστά κλπ.). Με μια εξαιρετική φωτογραφία και με μοναδικά αληθινά ντεκόρ! Με άριστες ερμηνείες. Μια πλήρης ταινία!
Παίζουν: Τζέσους Οτσόα, Αρμάντο Χερνάντεζ, Χορχέ Αντριάν Εσπινδόλα, Πάολα Μεντόζα.

www.koino.wordpress.com
Νικος ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ