Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Padre Nuestro(Πατερ Ημων)

PADRE NUESTRO (ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ)



ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
στο Φεστιβάλ του Sundance 2007

Στοιχεία:
Σενάριο - Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Ζάλα
Παίζουν: Τζέσους Οτσόα, Αρμάντο Χερνάντεζ,
Χορχέ Αντριάν Εσπινδόλα, Πάολα Μεντόζα
Χώρα: ΗΠΑ
Γλώσσα : Αγγλικά, Ισπανικά
Έτος: 2007
Διάρκεια: 110’
Είδος : Δράμα
Web :
http://www.myspace.com/padrenuestrofilm
http://www.padrenuestrofilm.info/
http://www.msnbc.msn.com/id/16857751/



Σύνοψη:
Ο Χουάν, κυνηγημένος στο Μεξικό, πηδάει σε ένα φορτηγό που κατευθύνεται λαθραία στο Μπρούκλιν. Εκεί, γνωρίζει τον αθώο κι άβγαλτο Πέδρο, ο οποίος έχει στα χέρια του μια επιστολή από τη -νεκρή πλέον- μητέρα του, με τη διεύθυνση του πραγματικού του πατέρα γραμμένη επάνω της. Ο Πέδρο δεν γνωρίζει αγγλικά και ζητάει τη βοήθεια του Χουάν. Λίγα λεπτά ύπνου είναι αρκετά, για να εξαφανιστεί ο Χουάν με την επιστολή του Πέδρο και να διεκδικήσει τη ζωή του… Δύο μεξικανόπουλα στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν να αποκτήσουν την οικογένεια που ποτέ δεν είχαν, αλλά και ένα μικρό παράθυρο διαφυγής από την απελπισία της μιζέριας…

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κρίστοφερ Ζάλα είναι ένα μείγμα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και ατμοσφαιρικού θρίλερ. Μια προκλητική ιστορία κλεμμένης ταυτότητας και μοίρας, το Padre Nuestro είναι και μια βαθιά ματιά στην ανάγκη και την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης ν’ αγαπηθεί. Κάποιοι κριτικοί το χαρακτήρισαν ως παραλλαγή του «Θησαυρού της Σιέρα Μάντρε», του Χιούστον, και άλλοι το βρήκαν εξαιρετικά επιτηδευμένο. Και, παρόλο που μιλάμε για ένα ισπανόφωνο φιλμ, με εντελώς άγνωστους ηθοποιούς, η ταινία έπεσε σαν βόμβα στο Φεστιβάλ του Σαντάνς και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

Κριτικές:
«Πολύ μακριά από τα κοινότυπα στάνταρ συνηθισμένων μελοδραματικών ταινιών, η ταινία έχει να επιδείξει μια απρόσμενα σοκαριστική αλήθεια… Σπάνια πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης μιλάει, με τις εικόνες του, τόσο βαθιά στην καρδιά του θεατή…»
Robert Koehler @ περιοδικό VARIETY

«Ακόμη κι αν δεν το θεωρήσεις αριστούργημα, θα πρέπει να ομολογήσεις ότι είναι από τις πιο αυθεντικές ταινίες που είδες τα τελευταία χρόνια…»
Alex Billington @ περιοδικό FIRSTSHOWING

Από Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008 στους κινηματογράφους


ΑΘΗΝΑ
ΑΣΤΥ ΑΑΒΟΡΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Π.ΖΑΝΝΑΣ(Ολύμπιον)

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2008

Απο 31 Ιανουαρίου αποκλειστικά στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ

La Antena
κι αν μας κλέψουν τις φωνές...υπάρχουν πάντα οι λέξεις
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Εστεμπάν Σαπίρ
Μουσική: Leo Sujatovich
Παίζουν:
Αλεχάντρο Ουρνταπιλέτα,
Βαλέρια Μπερτουτσέλι,
Τζουλιέτα Καρντινάλι,
Ραφαέλ Φέρο,
Ραούλ Χότσμαν,
Ρικάρντο Μέρκιν
Χώρα: Αργεντινή
Γλώσσα: Ισπανικά
Ασπρόμαυρο
90'
2007

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πολιτεία όχι και τόσο μακρινή, οι άνθρωποι έπαψαν να πηγαίνουν σινεμά.
Ίσως γιατί και το σινεμά έπαψε να είναι αυτό που ήταν.
Ο Εστέμπαν Σαπίρ, νεαρός σκηνοθέτης από την Αργεντινή, έχει κάτι καινούριο να… πει, χρησιμοποιώντας τα πιο απλά μέσα για να αφηγηθεί μια ιστορία παντοτινή.
Και κάνει μια ταινία, που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στο σινεμά της νέας χιλιετίας.
Σαν κρυμμένη μαγική του μάγου του σινεμά Ζορζ Μελιές που έμεινε στο συρτάρι για έναν αιώνα,
σαν όνειρο χειμερινής νυκτός,
σαν κομμένη σκηνή από ταινία του Γερμανικού εξπρεσσιονισμού,
σαν φιλμ νουάρ που δεν γυρίστηκε ποτέ,
σαν στριπάκια από το πιο στιλάτο κόμικ που σκίτσαρε ποτέ ανθρώπινο χέρι,
σαν εικόνα που βλέπουμε μέσα από μια κρυστάλλινη μπάλα,
σαν εικόνα που βλέπουμε μέσα μας,
το πιο επίκαιρο και όμορφο παραμύθι των ημερών μας θα μας... κόψει τη μιλιά.
Γιατί αναπνέει το «αύριο»,
ενώ αναφέρεται στο «σήμερα»,
αγκαλιάζοντας εικόνες του χτες.
Γιατί σημειώνει πως η αισθητική είναι η μόνη ηθική του μέλλοντός μας.
Γιατί γλυκαίνει το μάτι,
ευαισθητοποιεί τα αυτιά
(συντονισμένα μοναδικό μελωδικό soundtrack),
σε κάνει να θες να μπεις στην οθόνη και να αγγίξεις τα σκηνικά της που είναι μαζί χειροποίητα και μαγεμένα,
ενώ την ίδια στιγμή το μόνο σημείο όπου στοχεύει, είναι η καρδιά.
Γιατί στον κόσμο ενός παγκοσμιοποιημένου χυλού,
επιμένει στην αλήθεια των δυνάμεων που κινούν τον κόσμο τούτο,
το καλό και το κακό,
την αρχή και το τέλος,
το άσπρο και το μαύρο.
Γιατί η δημιουργική πνοή της φυσάει τόσο δυνατά που γκρεμίζει τις όποιες συμβάσεις.
Γιατί ενώνει τη «φωνή» της, με τη φωνή μας , τη φωνή ενός κινηματογράφου που επιμένει να αντιστέκεται.
Γιατί για μια ταινία που τα λέει όλα χωρίς καν να χρησιμοποιεί διαλόγους,
δεν χωράνε περισσότερες λέξεις.
Cut.
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ Αθηνα
ΦΑΡΓΚΑΝΗ Θεσσαλονίκη