Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Ενας Αντρας Μιά Γυναίκα του Κλοντ Λελούς 1966


Ένας Άντρας, Μια Γυναίκα
UN HOMME ET UNE FEMME
Σκηνοθεσία: Κλόντ Λελούς
Σενάριο: Κλόντ Λελούς & Pierre Uytterhoeven
Φωτογραφία: Κλόντ Λελούς
Μουσική: Φράνσις Λάι
Παίζουν: Ανούκ Αιμέ, Ζαν Λουι Τρεντινιάν
Έτος παραγωγής: 1966
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Γλώσσα: Γαλλικά
Έγχρωμο & Ασπρόμαυρο
Διάρκεια: 102’
Υπόθεση:
Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής χήρας, της Αν, που έχασε τον κασκαντέρ σε ένα ατύχημα στο πλατό και του Ζαν Λουί, ενός οδηγού αγώνων που η γυναίκα του έχει αυτοκτονήσει. Συναντιούνται για πρώτη φορά στο σχολείο των παιδιών τους στο Ντοβίλ και ταξιδεύουν μαζί για το Παρίσι όταν η Αν χάνει το τρένο. Μια αμοιβαία έλξη γεννιέται αλλά η Αν δεν μπορεί να δοθεί ολοκληρωτικά από τύψεις για τον νεκρό σύζυγο της. Όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί ο Ζαν Λουί ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να την προλάβει...
Άποψη :
Με εναλλαγές έγχρωμου – ασπρόμαυρου ο Claude Lelouch αφηγείται μία ιστορία αγάπης με τον ανεπιτήδευτο τρόπο που υπόσχεται ο αφαιρετικός τίτλος ταινίας. Η ταινία που έγινε λάβαρο για την γενιά του 60, πραγματεύεται με ευαισθησία περισσή τον απόλυτο έρωτα που γεννάται απρόσμενα, δυναμώνει αργά και σταθερά και διασώζεται παρά τις δυσκολίες και τα προκατασκευασμένα μη. Ο Trintignant και η Aimee μοιάζουν να απελευθερώνονται συναισθηματικά και ακολουθούν το βασανιστικό ρυθμό που επιβάλλει ο σκηνοθέτης, ένα ρυθμό που προάγει την εμπειρία της θέασης σε βίωμα. Η ταινία διατηρεί την ειλικρίνεια των συναισθημάτων της, απέχει από μελοδραματισμούς, παραμένοντας επίκαιρη μέχρι σήμερα στην επεξεργασία των συναισθημάτων που καταγράφει
Σαραντατρία χρόνια μετά την πρώτη του προβολή, το άναρχο αριστούργημα του Claude Lelouch εξακολουθεί να συγκινεί. Γεγονός που θα μπορούσε να αποδοθεί στο διαχρονικά εμπνευσμένο θέμα του "ερωτά μετ` εμποδίων". Η` στην ταιριαστή χημεία των δυο γοητευτικών συμπρωταγωνιστών Anouk Aimée και Jean-Louis Trintignant. Ή ακόμη και στην υπέροχη και τόσο στοιχειωτικη μουσική του Francis Lai. Είναι μάλλον όμως αυτή η απλότητα την οποία ο Lelouch επιλέγει για να «αφηγηθεί» την ιστορία, που κάνει το έργο του να εντυπωσιάζει ακόμη και σήμερα.
Tips:
Κέρδισε μια πλειάδα βραβείων μεταξύ των οποίων ο Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών του 1966 και τα Όσκαρ Καλύτερου Ξενόγλωσσου Φιλμ και Καλύτερου Σεναρίου. Ήταν επίσης υποψήφιο για Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας.
Ενδιαφέρουσα είναι η επιλογή του Κλοντ Λελούς να κάνει μια αγωνιστική έκδοση της Flavia Coupe Lancia , έναν από τους πρωταγωνιστές της ταινίας .
Βραβεία- Συμμετοχές :
Oscar Σενάριου
Oscar & Χρυσή σφαίρα Ξενόγλωσσης ταινίας
Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 1966
Υποψήφια για 4 Oscar
Υποψήφια για 5 Χρυσές Σφαίρες

Η Αντα Δαλιάκα γράφει στο ΕΘΝΟΣ:
"Το ζευγάρι - σύμβολο του απόλυτου έρωτα"
«Ενας άνδρας, μια γυναίκα» και η αινιγματική Ανούκ Εμέ με τον γοητευτικό Ζαν-Λουί Τρεντινιάν διατηρούν ανέπαφη την πρωτοτυπία της ιστορίας τους στο πιο δυνατό ρομάντζο του '60

Είναι ίσως η πιο δυνατή ερωτική ιστορία της δεκαετίας του ‘60 (των ανατρεπτικών, άγριων, χίπικων ‘60s στα οποία μάθαμε να αναφερόμαστε -έστω κι αν δεν τα έχουμε γνωρίσει- με νοσταλγία).

Το ρομαντικό δράμα «Ενας άντρας, μια γυναίκα» του Κλοντ Λελούς, μία από τις επανεκδόσεις του φετινού καλοκαιριού («ξαναβγαίνει» στις 6 Αυγούστου), αποτέλεσε μία από τις πιο τρυφερές και εμβληματικές ιστορίες αγάπης του ευρωπαϊκού σινεμά, ένα αναρχικό λαβ στόρι, διεθνούς απήχησης, σε έγχρωμο και ασπρόμαυρο φόντο.

ΟσκαρΧαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη χάρη στο αγαπημένο μουσικό θέμα του Φράνσις Λάι και κέρδισε πολλά βραβεία, ανάμεσά τους το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το ‘66 και το Οσκαρ πρωτότυπου σεναρίου για την ιστορία των Κλοντ Λελούς και Πιερ Ουτερχόβεν, ενώ είχε άλλες δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ α’ γυναικείου ρόλου και σκηνοθεσίας. Κατέκτησε, ακόμη, τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών και δύο Χρυσές Σφαίρες (καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ και γυναικείας ερμηνείας σε δράμα).
Η αισθαντική και φημισμένα αινιγματική Ανούκ Εμέ και ο γοητευτικός Ζαν-Λουί Τρεντινιάν έγιναν ζευγάρι-σύμβολο του απόλυτου έρωτα. Εκείνη υποδυόμενη την Αν Γκοτιέ, νεαρή χήρα και μητέρα ενός κοριτσιού, που έχει χάσει τον κασκαντέρ σε ταινίες άντρα της. Εκείνος υποδυόμενος τον Ζαν-Λουί Ντιρόκ, επίσης χήρο και πατέρα ενός αγοριού και οδηγό αγώνων ταχύτητας. Οι δυο τους συναντιούνται τυχαία στο σχολείο των παιδιών τους. Η σχέση τους αναπτύσσεται αργά και μεθοδικά, με πρωτότυπα φλας μπακ από τον Λελούς που μπολιάζει την πλοκή με έξυπνα ευρήματα, «ντυμένα» με πολλή μουσική.
Αλήθεια, το χιλιοακουσμένο μοτίβο του Φράνσις Λάι (κέρδισε το Οσκαρ για το αντιστοίχως διάσημο μουσικό θέμα του «Love story»), βγαλμένο κατευθείαν από την ευρωπαϊκή ποπ κουλτούρα της εποχής, είναι «ένα» με την ταινία. Στοιχειωμένο, λες, από τα πρόσωπα της Εμέ και του Τρεντινιάν.
Για τον Λελούς, το στοίχημα ήταν το πρωταγωνιστικό του ζεύγος να φαίνεται πως απελευθερώνεται σταδιακά με έναν ονειρικό και ταυτόχρονα ρεαλιστικό τρόπο, που κάνει τη θέαση της ταινίας βίωμα.
Ειλικρινές και κάποιες φορές απολαυστικά σουρεαλιστικό, το φιλμ διατηρεί ανέπαφη την πρωτοτυπία του, 43 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή. Χάρη στο «Ενας άντρας, μια γυναίκα», η Εμέ παρέμεινε τέλειο είδωλο ερωτισμού, ενώ ο Τρεντινιάν ξαναβρήκε τη θέση του ανάμεσα στους Ευρωπαίους σταρ της περιόδου εκείνης, μετά τη στρατολόγησή του στον πόλεμο της Αλγερίας.
Ο 30άρης τότε σκηνοθέτης, σεναριογράφος, φωτογράφος και παραγωγός Λελούς, ένας από τους εκπροσώπους της νουβέλ βαγκ (υπήρξε το αουτσάιντερ που συνδύαζε τον κοινωνικό σχολιασμό με το στυλιζάρισμα της εικόνας), πειραματίστηκε δημιουργικά με τη φόρμα και κατάφερε να κάνει τους χαρακτήρες του στα μάτια του κοινού, συναρπαστικούς: τη φωτογενή πρωταγωνίστριά του, ιδιαίτερα ξεχωριστή ως σκριπτ γκερλ και τον φωτογενή πρωταγωνιστή του, ακαταμάχητα εντυπωσιακό σαν ριψοκίνδυνο οδηγό αγώνων και έμπειρο πλέιμποϊ.
Ακόμη και ο τρίτος άνθρωπος, ο αδικοχαμένος σύζυγος που υποδύεται ο Πιερ Μπαρού (μουσικός και παραγωγός δίσκων του ‘60 και του ‘70 που συνετέλεσε σημαντικά στο σάουντρακ της ταινίας), παίζοντας την κιθάρα του και καπνίζοντας πούρο, είναι ένας ρομαντικός ήρωας που θέλει κανείς να γνωρίσει.
Παιχνιδιάρης ο Λελούς με τον φακό, «έριξε» μπόλικο σύννεφο ομίχλης γύρω απ’ όλα (αδιευκρίνιστα συναισθήματα, βλέμματα, σκηνές).
Εκανε τους ηθοποιούς του ευάλωτους και συνάμα μοναδικούς, αποκομμένους από τους μελοδραματισμούς άλλων κινηματογραφικών ιστοριών.
Ο ίδιος αποπειράθηκε να επαναλάβει την επιτυχία του φιλμ με ένα ριμέικ, γαλλοαμερικανικής παραγωγής, που βγήκε στις αίθουσες έντεκα χρόνια μετά με πρωταγωνιστικό ζευγάρι τη Ζενεβιέβ Μπιζόλντ και τον Τζέιμς Κάαν. Μόνο που το «Another man, another chance», τοποθετημένο χωροχρονικά στην Αμερική των τελών του 19ου αιώνα, περισσότερο απογοήτευσε παρά ενθουσίασε.
Ο Λελούς, έχοντας μπει για τα καλά στα κανάλια του γαλλικού εμπορικού σινεμά, τόλμησε και ένα σίκουελ το 1986, με τον τίτλο «Ενας άντρας, μια γυναίκα: 20 χρόνια μετά». Μόνο που μία 20ετία μετά, η Ανούκ Εμέ, ως κινηματογραφική παραγωγός και ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, ως αμετανόητος οδηγός αγώνων, δεν είχαν την ίδια γοητεία. Η χημεία της πρώτης επαφής έμοιαζε τώρα ξεφτισμένη, σαν αχνό φωτογραφικό αντίτυπο.
Δύσκολα μια πρωτότυπη φιλμική ιστορία μπορεί να ειπωθεί από την αρχή με ευφυή τρόπο (πόσα χολιγουντιανά ριμέικ δεν φαντάζουν «στεγνά» και... αρπαχτές;). Πόσω μάλλον όταν συγκαταλέγεται στα διασημότερα ρομάντζα του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Αντα Δαλιάκα


5 σχόλια:

Seven Films είπε...

Οι ήρωες του Λελούς είναι ασυνήθιστοι άνθρωποι, βγαλμένοι από μια πραγματικότητα που κατέκλυζε τα περιοδικά λάιφ στάιλ εκείνης της εποχής. Η Ανούκ Εμέ, που πρωταγωνιστεί στον πιο αναγνωρίσιμο ρόλο της καριέρας της, ποζάρει διαρκώς στον φακό. Η ηρωίδα της είναι μια μοντέρνα χήρα. Κομψή, ευαίσθητη, χειραφετημένη αλλά και πιστή στον μεγάλο έρωτα της ζωής της. Τη δουλειά της -είναι σεναριογράφος του κινηματογράφου- θα τη ζήλευαν χιλιάδες κοριτσόπουλα. Δίπλα στην Εμέ ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν ενσαρκώνει έναν άντρα που, παρ' ότι ζει επικίνδυνα, «ο παλμός της μηχανής τον κυριεύει σαν πυρετός», ενδιαφέρεται μόνο για το σταθερό λιμάνι της οικογένειας.

Ο Λελούς, που υπήρξε φωτογράφος και διαφημιστής πριν γίνει σκηνοθέτης, παίζει μαζί τους με τρόπο πρωτότυπο για την εποχή που γυρίστηκε η ταινία, δίνοντας έμφαση στο στυλιζάρισμα της φωτογραφίας, στο μοντάζ (που μοιάζει με διαφήμιση) και στη μουσική (το θέμα του Φράνσις Λάι είναι από τα πιο εμπορικά στην ιστορία του κινηματογράφου). Οι εναλλαγές του ασπρόμαυρου και του έγχρωμου, που εντυπωσίασαν τότε, είναι συνεχείς αλλά επί της ουσίας δεν έχουν κανένα εκφραστικό βάρος. Αφορούν περισσότερο τις ιδέες ενός φωτογράφου παρά την ευρηματικότητα ενός σκηνοθέτη που οργανώνει τα επιμέρους υλικά του όπως ένας ζωγράφος σμίγει τα χρώματα στην παλέτα του.

Το «Ενας άνδρας, μια γυναίκα» είναι η ιστορία ενός φλερτ μεταξύ ώριμων ανθρώπων, δοσμένη με έναν αποσπασματικό τρόπο που την φέρνει κοντά στους αφηγηματικούς ακροβατισμούς των σκηνοθετών της νουβέλ βαγκ, με την οποία ο Λελούς δεν είχε σχέση. Εκείνη την εποχή στην Ευρώπη, το μοντέρνο σινεμά ήταν στο απόγειό του. Ο Αντονιόνι, που είχε ήδη ολοκληρώσει την τριλογία της αποξένωσης, παρουσίαζε το αριστουργηματικό «Μπλόου απ», μιλώντας για τη ρευστότητα των συναισθημάτων και των ανθρωπίνων σχέσεων και αποτυπώνοντας στο φιλμ την ατμόσφαιρα της ποπ κουλτούρας του '60.
Το δημοφιλέστερο ρομάντζο του γαλλικού σινεμά. Ενας πλούσιος οδηγός αγώνων ταχύτητας, που ετοιμάζεται πυρετωδώς για το ράλι του Μόντε Κάρλο, γνωρίζει μια εύθραυστη σεναριογράφο, χήρα ενός κασκαντέρ. Στο κρισιμότερο ράλι της ζωής του κυνηγάει την ευτυχία. Τρέχει με το σκονισμένο αγωνιστικό του αυτοκίνητο για να προλάβει την αγαπημένη του, που ταξιδεύει με τρένο, από την πόλη όπου βρίσκεται το οικοτροφείο των παιδιών τους στον σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού. Μην περιμένετε κάτι το εξαιρετικό. Μόνο μια νότα δροσιάς τις ζεστές νύχτες του Αυγούστου. Με Ανούκ Εμέ και Ζαν Λουί Τρεντινιάν.
Δημήτρης Μπούρας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Seven Films είπε...

Αν και μια από τις εμπορικότερες διεθνείς ταινίες της εποχής της, αλλά και βραβευμένο με Oscars, το στόρυ της ταινίας αυτής δεν είναι το δυνατό της σημείο.

Αυτό που καταευχαριστιέται κάποιος βλέποντας το “A Man and a Woman” είναι σίγουρα η χημεία μεταξύ της Anouk Aimee και του Trinignant, η φωτογραφία και τα κάδρα της ταινίας, αλλά και οι πρωτοτυπίες της κάμερας και του storytelling (χρήση ραδιοφωνικής αναμετάδοσης για περιγραφή γεγονότων που αφορούν την ταινία κ.α.).

Όλα αυτά ξεπηδάνε κατευθείαν μέσα από τη δημιουργική σκηνοθετική ματιά του Lelouch, ο οποίος κατηγορείται για στυλιζάρισμα και επιτήδευση (αν και υπάρχει πολλή προκατάληψη, με το ιστορικό του Lelouch σε παραγωγή διαφημιστικών spots, πολλές από αυτές τις κατηγορίες μπορεί και να ευσταθούν σε κάποιο βαθμό). O Lelouche, αν και πολλοί λανθασμένα τον κατατάσσουν στους εκπροσώπους της Nuvelle Vague, αποτασσόταν το “δήθεν” του συγκεκριμένου ρεύματος και δόξαζε τον θεό που δεν ανήκε σε αυτό.

Πάντως, είναι δύσκολο να μην παραδεχτεί κανείς πως η στυλάτη σκηνοθεσία του, η γεμάτη γοητεία προσέγγιση του φλέρτ των δύο ηρώων και τα πρωτότυπα μεν, πειραγμένα δε, κάδρα της ταινίας είναι αριστουργηματικά (προσωπικά, το κάδρο με τα κίτρινα φώτα του αυτοκινήτου μέσα στον ομιχλώδες αυτοκινητόδρομο, το κρατώ ως σημείο αναφοράς στην ιστορία του cinematography).

Γιάννης Πεντσερετζίδης www.myfilm.gr

Seven Films είπε...

«Ηεποχή των φωτογραφιών τελείωσε», είπε στις διακοπές ο φίλος μου Αντώνης, αλλά να που το άλμπουμ φωτογραφιών, το «Ένας άνδρας και μια γυναίκα» (Un homme et une femme), μας ξανάρχεται έπειτα από 43 χρόνια. Για την ιστορία, μπορεί να είναι σημαδιακό που στη Γαλλία του ΄66 και της αναρχικής νουβέλ βαγκ γεννήθηκε το μελό των μελό όλων των εποχών... Χωρίς σενάριο - κι ας κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου και ξενόγλωσσης ταινίας, συν τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών!- αλλά με καρτποσταλική λογική, το φιλμ αφηγείται τη θλιμμένη α λα Άρλεκιν ιστορία μιας νεαρής χήρας και ενός οδηγού αυτοκινήτων, του οποίου η γυναίκα αυτοκτόνησε στο πηγαινέλα τους από Ντοβίλ για Παρίσι με πέντε δακρυσμένα και βαρύγδουπα μισόλογα μεταξύ τους. Κι όμως, αυτά στάθηκαν ικανά να κάνουν τα μάτια εκατομμυρίων θεατών να κλαίνε σε όλο τον πλανήτη- κάτι που μόνο το «Λαβ στόρι» ξεπέρασε έπειτα από έξι χρόνια. Οι λόγοι της επιτυχίας; Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, η 34χρονη τότε Ανούκ Εμέ και ο 35χρονος Ζαν Λουί Τρεντινιάν, η μουσική του Φράνσις Λάι, η φωτογραφία και η σοφτ σκηνοθεσία του 29χρονου Κλοντ Λελούς
Δημήτρης Δανίκας Τα Νέα

Seven Films είπε...

Πρωτοποριακή για την εποχή της όμως ήταν και η ταινία «Ενας άντρας και μια γυναίκα» («Un home et une femme», Γαλλία, 1966) του Κλοντ Λελούς που αναφέρεται στον αδιέξοδο έρωτα ανάμεσα σε μια γυναίκα ( Ανούκ Εμέ ) και έναν οδηγό αυτοκινήτων ταχύτητας ( Ζαν Λουί Τρεντινιάν ). Θα μπορούσε να είναι ένα συνηθισμένο love story αλλά έμεινε στην ιστορία για την ομολογουμένως επιτυχημένη προσπάθεια του Λελούς να «υιοθετήσει» την αισθητική της glossy διαφήμισης στην εικόνα κερδίζοντας επίσης ένα ξενόγλωσσο Οσκαρ.
Γιάννης Ζουμπουλάκης ΤΟ ΒΗΜΑ

Seven Films είπε...

Το διασημότερο ρομάντζο στην ιστορία του γαλλικού σινεμά είναι ένα ανάλαφρο ερωτικό παιχνίδι με πρωταγωνιστές δύο ανθρώπους χτυπημένους άγρια από τη μοίρα: Μια μοντέρνα χήρα, που έχασε τον κασκαντέρ άντρα της στα πλατό μιας κινηματογραφικής ταινίας, και έναν ευαίσθητο τζέντλεμαν, οδηγό αγώνων ταχύτητας, που δεν μπορεί να προσπεράσει την αυτοκτονία της γυναίκας του και να συνεχίσει τη ζωή του. Το «Ενας άνδρας, μια γυναίκα» είναι σαν αφρός σαμπάνιας σε μια εποχή που το ευρωπαϊκό σινεμά δεχόταν τα κύματα του μοντερνισμού. Ο Κλοντ Λελούς, εν έτει 1966, κινήθηκε έξυπνα φέρνοντας το στυλ της νουβέλ βαγκ σε ένα κοσμοπολίτικο άρλεκιν, ομολογουμένως φινετσάτο. Η σκηνοθεσία του παίζει άσκοπα με τις εναλλαγές έγχρωμου και ασπρόμαυρου και η Ανούκ Εμέ ποζάρει σαν φωτομοντέλο δίπλα στον Ζαν Λουί Τρεντινιάν. Τα υπόλοιπα τα έχει αναλάβει ο συνθέτης Φράνσις Λάι. Το μουσικό θέμα της ταινίας είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα στην ιστορία του κινηματογράφου. Προβάλλεται σε επανέκδοση σε καινούργια κόπια.

Παναγιώτης Παναγόπουλος Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ