Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Τα Μυαλά μας Πίσω (RECLAIM YOUR BRAIN)


Σκηνοθεσία: Hans Weingartner
Σενάριο: Hans Weingartner και Katharina Held
Φωτογραφία: Christine A. Maier
Μουσική: Adem Ilhan και Andreas Wodraschke
Παίζουν:Moritz Bleibtreu , Elsa Schulz Gambard, Milan Peschel, Simone Hanselmann, Gregor Bloéb, Franziska Knuppe , Urs Conradi , Tom Jahn
Robert Viktor Minich , Ralf Knicker
Έτος παραγωγής: 2007
Χώρα παραγωγής: Γερμανία- Αυστρία
Γλώσσα: Γερμανικά
Έγχρωμο
Διάρκεια: 120
http://www.freerainer.de/ http://www.myspace.com/freerainer


Υπόθεση:
Ένας τηλεοπτικός παραγωγός, έχει φτάσει στα όρια του με τη δουλειά του. Αποφασίζει να ξεκινήσει μια επανάσταση στην τηλεοπτική αναμετάδοση, επεμβαίνοντας στον κώδικα από τα «μηχανάκια» τηλεθέασης. Τα νούμερα πειράζονται τόσο, ώσπου τα τηλεοπτικά «σκουπίδια» παίρνουν την κατιούσα. Παρ’ όλο που το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε πολιτιστική επανάσταση, οι υπερδυνάμεις πίσω από την βιομηχανία της τηλεόρασης θα αντιδράσουν με σπασμωδικές κινήσεις...



Άποψη :
Κέντρικο θέμα της ταινίας, πως η «trash tv» επηρεάζει και καθοδηγεί τα πλήθη. Σκηνές- κλειδιά, που είναι τόσο αστείες όσο και τραγικές, οι μάζες θεατών να πετούν τις τηλεοράσεις τους και να συναντιούνται για βραδιές ποίησης, ενώ γίνεται η αναμετάδοση από τα δελτία ειδήσεων...



Η δήλωση του σκηνοθέτη:
“Η νέα φτώχια είναι αυτή που προωθείται από τα ΜΜΕ. Υπάρχουν σπουδαία ντοκιμαντέρ και πολιτικά ρεπορτάζ, αλλά σταδιακά εξαφανίζονται. Ακόμη και τα κρατικά κανάλια δεν υπηρετούν τον σκοπό τους. Κυνηγάνε τα ποσοστά τηλεθέασης ακριβώς όπως και τα ιδιωτικά κανάλια, δίχως να έχουν λόγους να κάνουν κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να προβάλουν σαπουνόπερες στις καλύτερες ώρες και τις γερμανικές κινηματογραφικές ταινίες σε ώρες που το κοινό κοιμάται”.

Βραβεία- Συμμετοχές :
Επίσημη συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπάστιαν 2007

9 σχόλια:

Seven Films είπε...

Ο Ράινερ, 30άρης τηλεοπτικός παραγωγός, έχει γίνει πλούσιος και διάσημος χάρη σε μια σειρά ανόητων, χυδαίων σόου, ενώ ετοιμάζεται να στήσει ένα καινούργιο ριάλιτι αλά Μπιγκ Μπράδερ.

Ωσπου, ένα πρωί, μια μυστηριώδης γυναίκα τρακάρει βίαια το αμάξι του. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο και έπειτα από μια επιθανάτια εμπειρία γυρίζει στα εγκόσμια εντελώς αλλαγμένος.
Το μόνο που θέλει τώρα είναι να δημιουργήσει ένα ποιοτικό πρόγραμμα για το πράιμ τάιμ του σταθμού του, ξεκινώντας από ένα ειδησεογραφικό δελτίο για σκεπτόμενους θεατές... Καλές οι προθέσεις του Αυστριακού σκηνοθέτη Χανς Βαϊνγκάρτνερ να επιτεθεί σατιρικά ενάντια στη σύγχρονη τηλεοπτική κουλτούρα με το ίδιο νεύρο που είχε επιτεθεί και το 2004 κατά της κοινωνίας του καταναλωτισμού με το «Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες».

Ομως ούτε οι καλές προθέσεις ούτε και το νεύρο αρκούν να συντηρήσουν το ενδιαφέρον σε μια ταινία τόσο αφελή, σχεδόν απλοϊκή, που δεν καταφέρνει τίποτα παραπάνω από το να ανακυκλώνει τα προφανή για πάνω από δύο ώρες και μέχρι το αταίριαστα φωτεινό φινάλε.

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ ΕΘΝΟΣ

Seven Films είπε...

Μια απολαυστική, σατιρική ματιά πάνω στο πώς η τηλεόραση διαφθείρει μαζικά τα μυαλά των θεατών.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Χανς Βάινγκάρτνερ προσπαθεί, με την ταινία του αυτή, να βγάλει το θεατή από το λήθαργό του και να αντισταθεί στο όπιο που έχει μετατραπεί η τηλεόραση. Ο ήρωάς του είναι ένας πετυχημένος τηλεοπτικός παραγωγός που ξαφνικά αποφασίζει να περάσει από την άλλη μεριά και να καταπολεμήσει τα ριάλιτι σόου και τα άλλα σκουπίδια που παρουσιάζουν οι τηλεοπτικές εκπομπές. Η ταινία είναι δοσμένη με χιούμορ και ευρήματα (όπως εκείνα της ομάδας των άσχετων που αναλαμβάνουν να ανατρέψουν τις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων), αν και είναι στιγμές που τα φαρσικά στοιχεία και ένας άσκοπος μελοδραματισμός δημιουργούν χάσμα στον ρυθμό. *

ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Seven Films είπε...

Ο Βάινγκάρτνερ είναι γνωστός για το αναρχίζον και αντί-εξουσιαστικό προφίλ που επιθυμεί να προωθεί. Εκμεταλευόμενος την άνοδο του γερμανικού κινηματογράφου, των υψηλών μέσων που έχει στη διάθεσή του αλλά και των γνωστών ηθοποιών που θέλουν να συμμετάσχουν στις ταινίες του, έχει καταφέρει να περάσει το μήνυμα του μέσω της κινηματογραφικής βιομηχανίας που τον στηρίζει.

Τα "Μυαλά μας Πίσω" εν τέλει προβάλλεται στη χώρα ύστερα από δυο χρόνια στις αποθήκες της Seven, ενώ μάλιστα είχε λάβει πολύ καλές κριτικές στις Νύχτες Πρεμιέρας όπου είχε πρώτο-παρουσιαστεί. Αποδομεί την κουλτούρα των media που προωθείται στην εποχή μας μέσω των τηλε-ριάλιτι και των παιχνιδιών ευκαιριακών ευτυχισμένων στιγμών που προσφέρονται "αφειδώς", προσπαθώντας ν' αναπτύξει μια ιστορία για την αντιμετώπιση του φαινόμενου.

Ο σκηνοθέτης του "Οι μέρες αφθονίας σας είναι μετρημένες" ξεσπάει πάλι κατά του συστήματος, στο οποίο συμμετέχει! Προτάσει τη θεωρία του χωρίς όμως να πείθει τους θεατές του. Παρολαυτά όμως κάνει μια ταινία διασκεδαστική που έχει να μεταδώσει ένα μήνυμα. Αυτό από μόνο του φτάνει.

www.cinemad.gr

Seven Films είπε...

Έχει γίνει «πιπίλα» πως οι Γερμανοί δεν έχουν ξορκίσει οριστικά το φάντασμα του Χίτλερ και πως στην κοινωνία τους ελλοχεύει ακόμα ο φασισμός. Η μεγάλη αλήθεια, είναι πως αυτό το ιστορικό τους βάρος, τους έχει κάνει πιο ανοιχτόμυαλους σε αναρχικά θέματα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Ακόμα μια απόδειξη είναι και το Τα Μυαλά μας Πίσω. Μετά το Οι Μέρες της Αφθονίας σας είναι Μετρημένες, ο Weingartner σκαρφίζεται πάλι τρόπους να βάλει βόμβα στο σύστημα. Ο Γερμανός σκηνοθέτης κάλλιστα θα μπορούσε να συμπληρώσει σελίδες στον Τσελεμεντέ του Αναρχικού, απλά δεν ξέρω αν οι συνταγές του θα πετύχαιναν ποτέ...

Η ταινία δεν είναι ακριβώς σάτιρα, περισσότερο είναι μια ανατρεπτική κραυγή. Ο δημιουργός δεν αντέχει τον υπνωτισμό του σύγχρονου συμπολίτη του μέσω της τηλεόρασης κι οραματίζεται την κατάλυση της. Έλα, όμως, που το σενάριο-συνταγή έχει τόσες μα τόσες τρυπούλες που το καθιστούν ουτοπικό. Κυρίως, ως προς τους εχθρούς, που παρουσιάζονται ως αληθινά ανίσχυροι μπροστά στην απλή σπιρτάδα των ηρώων. Λογική χάκερ κι αν ήταν να σωθούμε από τους χάκερ, θα είχαμε ήδη σωθεί.

Πάντως, το έργο με την κατάλληλη ιδεολογική συμπαράσταση από μέρους σας μπορεί να ιδωθεί πολύ ευχάριστα. Δεν είναι εύκολο να διαφωνήσετε με τους στόχους των ηρώων και κυρίως με τις αναίμακτες μεθόδους τους. Ο Moritz Bleibtreu είναι και πάλι ο Γερμανός που θέλουμε να βλέπουμε. Ένας ηθοποιός με χτισμένο ήδη παρελθόν και γεμάτο μέλλον. Τελικά, μήπως, οι Γερμανοί είναι, όντως, φίλοι μας και θέλουν το καλό μας;

Σταύρος Γανωτής www.cine.gr

Seven Films είπε...

Ενας κυνικός παραγωγός φτηνών ριάλιτι «τιμωρείται» παραδειγματικά ύστερα από ένα σοβαρό ατύχημα. Φτιάχνει μια ομάδα, που την απαρτίζουν κοινωνικά «απόβλητοι», και στη συνέχεια ξοδεύει όλη την περιουσία του για να πολιορκήσει τη Βαστίλλη της αντίστοιχης γερμανικής AGB. Η ομάδα των ρομαντικών ακτιβιστών τού αλλοιώνει τα νούμερα της τηλεθέασης, αλλάζοντας πλήρως την εικόνα της τηλεόρασης. Τα σκουπίδια φεύγουν, η ποιότητα έρχεται… Αν το σενάριο ήταν λιγότερο αφελές και η σκηνοθεσία του Χανς Βάινγκαρτνερ διαφορετική, ίσως είχαμε μια σουρεαλιστική ανατρεπτική σάτιρα στη θέση μιας ταινίας με ενδιαφέρουσες προθέσεις.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Seven Films είπε...

ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΡΧΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΤΩΝ ΦΑΣΑΡΙΟΖΩΝ DOWNSET ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠΙΣΤΙΚΗ, ΚΟΦΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ, ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΦΙΛΜ ΡΙΧΝΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΙΣ ΣΤΡΟΦΕΣ ΤΗΣ ΚΑΥΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ. ΤΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΛΟΪΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΧΑΛΙ ΔΕΝ ΑΡΓΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Seven Films είπε...

Ο Rainer είναι ένας τηλεοπτικός παραγωγός, έχει αγγίξει τα όρια του με τη δουλειά του και είναι απογοητευμένος από τα χαμηλής ποιότητας τηλεοπτικά προγράμματα που του αναθέτουν να παράγει (μεταξύ των οποίων και το 'Who gets the Superbaby?' ένα ριάλιτι για τον 'καλύτερο' επίδοξο δωρητή σπέρματος.). Και πάνω σε αυτή την απογοήτευση ο Rainer αποφασίζει να ξεκινήσει μια επανάσταση στην τηλεοπτική αναμετάδοση. Καταφέρνει να επέμβει στα στοιχεία που μετράνε τα 'μηχανάκια' τηλεθέασης, πειράζοντας τα νούμερα τόσο, ώσπου τα τηλεοπτικά 'σκουπίδια' παίρνουν την κατιούσα. Όμως παρότι αυτή η εξέλιξη φέρνει μια... πολιτιστική επανάσταση, οι υπερδυνάμεις πίσω από την βιομηχανία της τηλεόρασης ανησυχώντας για την τρομακτική αλλαγή θα αντιδράσουν με σπασμωδικές κινήσεις...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΕΝΤΙΜΗΣ www.cinemanews.gr

Seven Films είπε...

Η Γερμανική ταινία του Χανς Βαϊνγκάρτνερ ήθελε να πει τόσα πολλά και σπουδαία, αλλά τα είπε με τόση έπαρση και στόμφο, ίσως κι ακραία κάνοντας επίδειξη φτηνού λαϊκισμού.
Ο Μόριτζ Μπλαϊμπτράου είναι εγνωσμένης αξίας ηθοποιός και το αποδεικνύει για άλλη μια φορά και δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι τουλάχιστον υποκριτικά τα πήγε περίφημα (ένας καλός λόγος να δείτε την ταινία, ίσως κι ο μόνος).

Όσον αφορά την υπόθεση τώρα. Θέλοντας να υπερ-τονίσει την αμφισβήτηση στην αξία του Συστήματος, από τις "αδιάβλητες" τηλεμετρήσεις των τηλεσκουπιδιών, ένας άνθρωπος από τα "μέσα" (τηλεοπτικός παραγωγός) προσπαθεί να το ... "ανατρέψει" υπόγεια, σχεδόνα "αντάρτικα"! Καλές προθέσεις θα πείτε. Συμφωνώ κι επαυξάνω. Απο κει και πέρα ο τρόπος που παρακολουθούμε την πορεία του, δίδεται με έμφαση στην υπερβολή και τις ευκολίες που απορρέουν από το σπιρτόζικο μοντάζ και τον κωμικοτραγικό ρυθμό της εξέλιξης. Μπορεί βέβαια κάποιος να το δει και σαν παρωδία με όλα όσα συμβαίνουν στα τηλεπαιχνίδια, διασκεδάζοντας και κρυφογελώντας. Το ότι δεν πατάει σε καθαρά αφηγηματική μορφή, ούτε σε ακριβή χρονική σειρά (αρκετά φλας μπακ, σε άσχετους χρόνους) δε μειώνει καθόλου την αξία της αλλά σαφώς περιορίζει το βεληνεκές και την ευρύτερη αποδοχή της από ένα πλατύτερο κοινό. Το επίκεντρο στη σάτιρα δικαιολογεί το στόμφο από τη μια, όμως δε ψάχνει βαθύτερα στα αίτια της κοινωνικής κρίσης που χρησιμοποεί την γκεμπελική προπαγάνδα και τον μελοδραματικό λαϊκισμό, βυθίζοντας τις μάζες στον τηλεοπτικό βούρκο και την "διανοητική αναπηρία". Διότι τα αίτια είναι ταξικά, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Σε κάποια σημεία γίνεται προσπάθεια να τα ανασύρει στην επιφάνεια με τόλμη αλλά τελικά, μόνο τα "αγγίζει", χαϊδεύοντας το καπιταλιστικό σύστημα που στο βωμό του κέρδους ασελγεί , ψυχρά κι απάνθρωπα... Η πολιτιστική επανάσταση δεν μπορεί να πετύχει με στερεότυπα ούτε και σε ατομικό επίπεδο. Ο Rainer στο τέλος τέλος καταντάει δυστυχώς μία γραφική φιγούρα, εγκλωβισμένος ανάμεσα σε αυτό που εκπροσωπεί και τον δονκιχωτισμό του.

Σχηματικά η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο μας δείχνει την άποψη των media και του πως λειτουργεί το σύστημα των προγραμμάτων με υψηλή τηλεθέαση. Τα πάντα γίνονται στο βωμό της διαφήμισης και του κέρδους. Στο δεύτερο μέρος, οι δημιουργοί του φιλμ, "στήνουν" την τεχνολογική τους επανάσταση, με "παράνομες" μεθόδους, ένα αντάρτικο hacking, επεμβαίνονατς στα αποτελέσματα των τηλεμετρήσεων. Για το σκοπό αυτό στρατολογούνται άνεργοι, "ξοφλημένοι" / loosers. Και στα δυο μέρη πρωταγωνιστής είναι ο Rainer, ο διάσημος τηλεοπτικός παραγωγός, που "αλλαξοπίστησε" με τη βοήθεια μιας γυναίκας - θύματος. Σε γενικές γραμμές, παρατηρούμε πως οι Γερμανοί είναι "προχωρημένοι" και συχνά τολμούν κάνοντας διάφορους "πειραματισμούς" σε επικίνδυνα κοινωνικά ζητήματα. Βλέπετε ζουν στη χώρα που ενώ καταστράφηκε ολοσχερώς προ 65 ετών, σήμερα είναι η πιο ανεπτυγμένη φιλελεύθερη κοινωνία του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, με αποτέλεσμα κάθε κραδασμός στο οικοδόμημά της να αποτελεί αισθητό κίνδυνο "ντόμινο" για τους άλλους.
Σε κάποιους "ψαγμένους" σινεφίλ το στυλ και το ύφος της θα αρέσει, όμως γενικά δεν είναι πρόκειται ούτε για avant-garde ούτε mainstream. Θα έλεγα επίσης, ότι αισθητικά είναι εντελώς προβλέψιμη. Η γενική ιδέα του φιλμ είναι οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα. Έχουμε όμως δει κι αρκετά καλύτερες για να μπορούμε να τη συγκρίνουμε. Γενικά πολύ φασαρία, και ε, εντάξει, ξαφνικά, ένας πάμπλουτος και διάσημος κακαϊνομανής (μα ποιός έιναι, ο "Σημαδεμένος";) νιώθει "ενοχές και τύψεις" για την βαλαβερή "πνευματική τροφή" που προσφέρει αφειδώς στα εκαττομύρια θεατές... και προσπαθεί να αλλάξει ... τον κόσμο. Να το πιστέψω. Εσείς; Τι κερδίζεις δείχνοντας ένα στην ουσία golden boy, σώας τα φρένας του να επαναστατεί, σμπαραλιάζοντας την Porsche του (αδιαφορώντας για κανόνες σμπεριφοράς, νόμους και τάξη) και να πετάει από το ρετιρέ την 50" Plasma του; Σαφώς τις εντυπώσεις , αλλά μόνο αυτές! Ως έκθεση ιδεών από έναν επαναστατημένο 16χρονο, θα την δεχόμουν χωρίς αντίρρηση...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΟΣ www.myfilm.gr

Seven Films είπε...

Κάτω η trash ΤV «Τα μυαλά μας πίσω» (Reclaim your brain). Του Χανς Βαϊνγκάρτνερ. Δεν το είδα, δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή, επομένως αγνοώ από πού βαστάει η σκούφια του και πόσα απίδια χωράει ο σάκος του. Διαβάζω απλώς το δελτίο τύπου: «Τηλεοπτικός παραγωγός έχει αγγίξει τα όριά του με τη δουλειά του. Αποφασίζει να ξεκινήσει μιαν επανάσταση στην τηλεοπτική αναμετάδοση επεμβαίνοντας στα μηχανάκια τηλεθέασης. Τα νούμερα πειράζονται τόσο, ώσπου τα τηλεοπτικά σκουπίδια παίρνουν την κατιούσα. Παρ΄ όλο που το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε πολιτιστική επανάσταση, οι υπερδυνάμεις πίσω από τη βιομηχανία της τηλεόρασης θα αντιδράσουν με σπασμωδικές κινήσεις». Ακούγεται ευρηματικό, αλλά ουδέν γνωρίζω το ουσιαστικό. Πρόκειται για συμπαραγωγή Γερμανίας- Αυστρίας του 2007 με πρωταγωνιστή τον Μόριτζ Μπλάιμπτροϊ, γνωστό από τα «Τρέξε, Λόλα, Τρέξε», «Το Σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ» αλλά και από την «Κουζίνα ψυχής» του Φάτιχ Ακίν, που το περασμένο Σάββατο κέρδισε το ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Βενετίας!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΤΑ ΝΕΑ