Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Ραντεβού στο Παρίσι




Ραντεβού στο Παρίσι
(Charade)



Σκηνοθεσία : Stanley Donen
Σενάριο : Peter Stone και Marc Behm από το έργο τους "The Unsuspecting Wife"
Φωτογραφία : Charles Lang
Μουσική: Henry Mancini
Hθοποιοί : Cary Grant , Audrey Hepburn ,Walter Matthau ,James Coburn ,George Kennedy ,Dominique Minot
Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ
Ετος παραγωγής : 1963
Έγχρωμο
35 mm,
113΄.
Κατάλληλο

Στους Κινηματογράφους από 1 Ιουλίου 2010











Charade σημαίνει αίνιγμα και αυτό καλείται να λύσει η all time classic , Aundrey Hepburn,μία γυναίκα, στο Παρίσι,που μαθαίνει με τον πιο απροσδόκητο τρόπο ότι πέθανε ο πάμπλουτος άντρας της. Ανάμεσα στα πολλά μυστικά που είχε, ανακαλύπτει ότι μια σειρά κακοποιών τον ψάχνει κι άθελα της βρίσκεται μπροστά σε έναν κυκεώνα από γεγονότα που αν και ασύνδετα μεταξύ τους αρχικά, την οδηγούν στη λύση του μυστηρίου, με τη βοήθεια του έρωτα. Μια κλασσική διασκεδαστική κομεντί περιπέτειας και μυστηρίου, με ιστορικές ατάκες, που ανακατεύει ιδανικά την περιπέτεια, το ρομάντζο και την κωμωδία. Μάθημα σεναρίου και μοντάζ με σαφείς επιρροές Χιτσκοκικού σασπένς και ένα υπέροχο πρωταγωνιστικό ζευγάρι.







Δημήτης Δανίκας (ΤΑ ΝΕΑ)



"Η καλύτερη ρομαντική κομεντί όλων των εποχών"



Το «Charade» που σηµαίνει κάτι σαν Γρίφος και το οποίο ελληνικά πλασαρίστηκε το 1963 µε τον τίτλο «Ραντεβού στο Παρίσι», το έχω απολαύσει ίσα µε δέκα φορές και δεν το χορταίνω. Το απόλυτο χαρµάνι ροµαντικής κοµεντί, θρίλερ και κοσµοπολίτικης περιπέτειας. Πάνω απ’ όλα όµως, ίσως είναι η καλύτερη στιγµή ενός αναντικατάστατου ανθρώπινου διαµαντιού µε το όνοµα Οντρεϊ Χέπµπορν (1929-1993). Χωρίς υπερβολές, µέσα στο top 10 των καλύτερων αµερικανικών ταινιών αυτού του διασκεδαστικού «είδους». Η ταινία επανακυκλοφορεί σε φρέσκια κόπια, κάτι που δεν αποτελεί εγγύηση πραγµατικής, τεχνολογικής, σύγχρονης επεξεργασίας. Γιατί άλλο πράγµα η «νέα κόπια» και άλλο πράγµα η ανασύσταση της οπτικής και ηχητικής µπάντας µε τα σηµερινά, ψηφιακά δεδοµένα. Τέλος πάντων. Το 1962 ο Στάνλεϊ Ντόνεν, ένας από τους πιο επιδέξιους και χαµηλόφωνους εργάτες του Χόλιγουντ, αναλαµβάνει να µεταφέρει στην οθόνη το σενάριο του Πίτερ Στόουν και Μαρκ Μπεµ από το δικό τους έργο που έφερε τον τίτλο «Τhe Unsuspecting Wife» (Η ανυποψίαστη σύζυγος). Το περιστατικό διαδραµατίζεται στο Παρίσι. Με πέντε αρσενικούς. Ολοι τους από τις ΗΠΑ. Και µία χήρα. Η οποία εργάζεται ως διερµηνέας στη Γαλλία. Υπάρχει και ένας έκτος άντρας, ο Τσαρλς Λάµπερτ _ είναι όµως νεκρός _ ο σύζυγος της Βιρτζίνια Λάµπερτ η οποία δεν γνώριζε τίποτα γι’ αυτόν. Ακόµα και το όνοµά του είναι πλαστό. Το κανονικό είναι Τσαρλς Βας, ελβετικό! Ο µακαρίτης αφήνει στη χήρα διακόσιες πενήντα χιλιάδες δολάρια. Από µια απάτη που διέπραξε µαζί µε άλλους τέσσερις κατά τη διάρκεια του πολέµου. Πέντε ένστολοι βούτηξαν το χρυσάφι που ο αµερικανικός στρατός το προόριζε για την ενίσχυση της γαλλικής Αντίστασης. Ο ένας από αυτούς είναι νεκρός. Το ίδιο και ο Βας. Οι τρεις που έµειναν ζωντανοί επανέρχονται ως λύκοι να αρπάξουν τη λεία που είχε κατασπαράξει αυτός. Κατά σειράν: Τζέιµς Κόµπερν, Τζορτζ Κένεντι, Νεντ Γκλας (µαυροπινακισµένος αµερικανός, πολωνικής καταγωγής, από την επιτροπή του Μακάρθι). Οµως εντός της µοναδικής αποσκευής που άφησε πίσω του δεν υπάρχει ίχνος δολαρίου. Ούτε σεντ. Ετσι στη ζωή της ανυποψίαστης Αµερικανίδας καταφθάνουν ακόµα δύο τύποι. Ο πρώτος (Ουόλτερ Ματάου) ισχυρίζεται πως είναι στέλεχος της αµερικανικής κυβέρνησης. Τα λεφτά ανήκουν σ’ αυτήν. Πρέπει εποµένως πάση θυσία να επιστραφούν. Ο δεύτερος (Κάρι Γκραντ, τότε 59 ετών) συστήνεται ως Πίτερ Τζόσουα. Η Βιρτζίνια τον ερωτεύεται. Οµως ο Τζόσουα δεν είναι ο Τζόσουα αλλά ο Αλεξάντερ Ντάιλ. Και εκείνος µε τη σειρά του είναι ο Ανταµ Κάµφιλντ. Και ο Κάµφιλντ είναι ο Μπράιαν τάδε. Κάθε φορά η Χέπµπορν ρωτάει το ίδιο πράγµα. Ετσι για να έχει το κεφάλι της ήσυχο: «Παντρεµένος;». Και κάθε φορά ο Κάρι Γκραντ απαντάει: «Ναι! Αλλά είµαι διαζευγµένος»! Το money είναι το µοναδικό όνειρο και ο αποκλειστικός σκοπός των αρσενικών. Τα αισθήµατα και ο έρωτας είναι ο προνοµιακός χώρος των γυναικών. Οµως για να εκπληρωθούν οι επιθυµίες και να ολοκληρωθούν τα αισθήµατα της ανυποψίαστης, αθώας και ανιδιοτελούς Βίρτζι, θα πρέπει πρώτα να προηγηθεί το απαραίτητο crash test µ’ ένα απίστευτο σερί επεισοδίων. Και σε καθένα απ’ αυτά τα όρια ανάµεσα στην αλήθεια και το ψέµα θα είναι δυσδιάκριτα. Γιατί το πρόβληµά της είναι το γνωστό: εµπιστεύεται λάθος ανθρώπους µε την πρώτη µατιά! Ολοι και όλα on the top. Ασταµάτητοι οι ρυθµοί. Εξαιρετική η πλοκή. Μοναδική η σταυροβελονιά του θρίλερ µε τη ροµαντική κοµεντί. Υπόδειγµα η σκηνοθεσία η αµερικανική. Πασαρέλα κοµψότητας το βεστιάριο της Οντρεϊ Χέπµπορν µε ρούχα Civenchy. Δεν τη φοράνε. Τα φοράει αυτή. Θρυλικό το σάουντρακ του Μαντσίνι. Και στους ρόλους τους άπαντες του (ανδρικού) καστ µε πρώτο τον Κάρι Γκραντ (1904-1986). Ισως τον πιο µπριλάντε ολόκληρης της Ιστορίας του Αmerican Cinema. Οµως πάνω από το ρετιρέ, ίπταται στον ουρανό, ένα κόσµηµα. Ανεπανάληπτο. Μοναδικό. Η Οντρεϊ Χέπµπορν. Διαµάντι αναντικατάστατο, παντοτινό!




«Ραντεβού στο Παρίσι»
Η καλύτερη Οντρεϊ Χέπµπορν Η καλύτερη ροµαντική κοµεντί όλων των εποχών Το καλύτερο χαρµάνι διασκέδασης
Βαθµοί = 10
(top γιατί αγέραστο και κοµψό)

6 σχόλια:

Seven Films είπε...

ΚΩΜΩΔΙΑ, ΘΡΙΛΕΡ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΛΙΓΟ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΟ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΛΑΦΡΟ ΚΑΙ ΣΤΙΛΑΤΟ -ΣΧΕΔΟΝ ΧΙΤΣΚΟΚΙΚΟ- ΤΡΟΠΟ. ΑΝ ΚΑΙ Η ΠΛΟΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΕΙΣΤΙΚΗ, Ο ΝΤΟΝΕΝ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΑ ΤΟ ΣΑΣΠΕΝΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ, ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΤΟ ΜΑΤΙ, ΤΟΝ ΕΝΤΟΝΟ, ΕΙΡΩΝΙΚΑ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΝΟ. ΤΟΝ ΒΟΗΘΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΟ COOL SOUNDTRACK ΤΟΥ ΧΕΝΡΙ ΜΑΝΤΣΙΝΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗ ΟΝΤΡΕΪ ΧΕΜΠΟΡΝ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Seven Films είπε...

Charade σημαίνει αίνιγμα. Και αυτό καλείται να λύσει η Οντρεϊ Χέπμπορν, μια γυναίκα στο Παρίσι του 1962, όταν μαθαίνει με τον πιο απροσδόκητο τρόπο για τον θάνατο του πάμπλουτου συζύγου της. Ανάμεσα στα πολλά μυστικά του μακαρίτη, όπως ανακαλύπτει η χήρα, βρίσκεται και μια σειρά από κακοποιούς που τον αναζητούν. Αθελά της λοιπόν θα βρεθεί μπροστά σε έναν κυκεώνα από αινίγματα που αρχικώς μοιάζουν ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά τελικά θα την οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου, με τη βοήθεια του έρωτα ασφαλώς- στο πρόσωπο του Κάρι Γκραντ (στη φωτογραφία με τη Χέπμπορν). Διασκεδαστική κομεντί περιπέτειας και μυστηρίου, ένα νόστιμο κοκτέιλ κοσμοπολίτικης περιπέτειας, δροσερού ρομάντζου και ανάλαφρης κωμωδίας. Στα χέρια του Αλφρεντ Χίτσκοκ θα είχε γίνει αριστούργημα (οι επιρροές χιτσκοκικού σασπένς είναι άλλωστε εμφανείς). Τώρα είναι απλώς μια πολύ καλή ταινία, το απόλυτο «ό,τι πρέπει» για θερινό σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ

Seven Films είπε...

Επανέκδοση μιας χαριτωμένης, ανώδυνης και ανάλαφρης περιπέτειας μυστηρίου με κοσμοπολίτικη επίφαση και χαρακτήρες που θέλουν να εφαρμόσουν τον χρυσό κανόνα περί φαινομένων και απάτης. Ιδανικό για θερινό, το Ραντεβού στο Παρίσι έχει κι ένα ωραιότατο ορχηστρικό θέμα του Χένρι Μαντσίνι, που υπογραμμίζει την ατμόσφαιρα. Σκηνοθετήθηκε το 1963 από τον Στάνλεϊ Ντόνεν, ο οποίος υπέγραψε μερικά από τα πλέον υπέροχα μιούζικαλ της MGM, όπως το Τραγουδώντας στη βροχή, και έκλεισε την καριέρα του με τραγικές ταινίες όπως το Saturn και το Blame it on Rio, τιμήθηκε με Όσκαρ για την καριέρα του και χόρεψε συγκινητικά το «Cheek to Cheek» όταν το παρέλαβε και είναι ο μόνος που ζει από τη δημιουργική παρέα εκείνης της εποχής, μαζί βέβαια με την Ντέμπι Ρέινολντς.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ LIFO

Seven Films είπε...

Ανάμεσα στο θρίλερ (α λα Χίτσκοκ) και τη ρομαντική κωμωδία, κινείται με ευστροφία, ρυθμό και χιούμορ η ταινία αυτή γύρω από μια νεαρή γυναίκα στο Παρίσι, που γίνεται στόχος δολοφόνων που θέλουν να αποκτήσουν την περιουσία του δολοφονημένου άντρα της.

Σε επανέκδοση η ταινία του Στάνλεϊ Ντόνεν, γνωστού σκηνοθέτη μιας σειράς εξαιρετικών μιούζικαλ («Τραγουδώντας στη βροχή», «3 κορίτσια και 3 ναύτες»). Η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες μιας νεαρής γυναίκας (Οντρι Χέμπορν), που προσπαθεί, με τη βοήθεια ενός ελκυστικού άντρα (Κάρι Γκραντ), που γνωρίζει στο Παρίσι, να γλιτώσει από το κυνηγητό μιας ομάδας δολοφόνων, οι οποίοι αναζητούν τον χρυσό που ο δολοφονημένος σύζυγός της είχε κλέψει, μαζί με τέσσερις συντρόφους του, από τη γαλλική αντίσταση στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ντόνεν κατάφερε να συνδυάσει με τρόπο έξυπνο και αποτελεσματικό τη ρομαντική κωμωδία με το θρίλερ μυστηρίου, μ' ένα στιλ που θυμίζει εκείνο του Χίτσκοκ. Πολύ καλός ρυθμός, έξοχη, έγχρωμη φωτογραφία (του Τσαρλ Λανγκ), ωραία, υποβλητική μουσική (του Χένρι Μαντσίνι), μαζί με τις πράγματι θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών του (μ' επικεφαλής το δίδυμο Γκραντ-Χέμπορν), προσφέρουν μια ταινία που βλέπεται πάντα με την ίδια απόλαυση.
ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Seven Films είπε...

Ρομάντζο, κωμωδία και σασπένς έγιναν ένα εκρηκτικό μείγμα από τον Στάνλεϊ Ντόνεν. Ο μετρ των πιο λαμπερών μιούζικαλ του Χόλιγουντ σκηνοθετεί μια περιπέτεια που μοιάζει με κοσμοπολίτικη ιστορία κατασκόπων. Ο πρωτότυπος τίτλος, «Charade», σε αντίθεση με τον ελληνικό, «Ραντεβού στο Παρίσι» που τονίζει το στοιχείο του ρομάντζου, μιλάει για ένα γρίφο και είναι πιο κοντά στο σασπένς. Ιδανικός καταλύτης της χημείας του Ντόνεν είναι οι πρωταγωνιστές του: η κομψή Οντρεϊ Χέπμπορν, ως συνήθως ντυμένη απέριττα από τον Ζιβανσί, και ο Κάρι Γκραντ που δεν είχε λόγο να κρύψει τους γκρίζους κροτάφους του. Η φινετσάτη Χέπμπορν έχει τον αέρα ενός ανεπιτήδευτου κοσμοπολιτισμού που την κάνει γήινη και απλή, ενώ ο Κάρι Γκραντ εκπέμπει τη σιγουριά ενός ώριμου άντρα.

Μια ανυποψίαστη Αμερικανίδα, η Ρετζίνα, πέφτει από τα σύννεφα για να ζήσει στη συνέχεια μια περιπέτεια γκραν γκινιόλ. Πριν από τους τίτλους της αρχής βλέπουμε το πτώμα ενός άντρα να πέφτει από από το βαγόνι ενός τρένου και να κατρακυλάει σε μιαν ερημιά. Στη σεκάνς που ακολουθεί, η ατμόσφαιρα του θρίλερ διαλύεται από ένα νεροπίστολο, ενώ η Ρετζίνα παίρνει το πρόγευμά της σε ένα σαλέ στις χιονισμένες Αλπεις, συζητώντας με μια Γαλλίδα φίλη της για τον γάμο της. Εχει αποφασίσει να πάρει διαζύγιο από τον πλούσιο Ελβετό σύζυγό της, όμως, αγνοεί πως είναι ήδη χήρα. Τις επόμενες ημέρες, το σασπένς θα ξανάρθει ανοίγοντας τον δρόμο στον αληθινό έρωτα της ζωής της.

Η αθώα Ρετζίνα επιστρέφει στο Παρίσι όπου βρίσκει το σπίτι της άδειο. Ενας αστυνόμος, με ύφος πιο συγκρατημένο από αυτό του Κλουζώ, την υποψιάζεται ως υπεύθυνη για τη θανάσιμη πτώση του συζύγου της από το τρένο. Παράλληλα, μια παρέα άσπονδων φίλων του νεκρού από τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου την παρακολουθούν, θεωρώντας πως έχει στην κατοχή της διακόσιες πενήντα χιλιάδες δολάρια που τους ανήκουν. Το καρέ συμπληρώνεται από έναν Αμερικανό διπλωμάτη που της μιλάει για κατασκόπους, και από έναν τζέντλεμαν, τον Τζόσουα ο οποίος τη γυροφέρνει από τις Αλπεις.

Η Ρετζίνα αλλάζει διαρκώς φορέματα και ο Τζόσουα, που είναι κάτι περισσότερο από αινιγματικός, αλλάζει ονόματα. Charade, άλλωστε, σημαίνει γρίφος. Στην πραγματικότητα, το ζητούμενο στην ταινία δεν είναι τα λεφτά αλλά ο αληθινός άντρας. Το σενάριο του Πίτερ Στόουν και η σκηνοθεσία του Ντόνεν διακρίνονται για την άριστη αίσθηση του μέτρου. Γι' αυτό και το μίγμα είναι εκρηκτικό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Seven Films είπε...

Προσθέστε ίσα μέρη ρομαντικής κομεντί και θρίλερ, την ακαταμάχητη λάμψη του Παρισιού και το class του Κάρι Γκραντ και της Όντρεϊ Χέπμπορν κι έχετε μια από τις πιο γοητευτικές ταινίες που χτίστηκαν πάνω στη φόρμουλα ενός ζευγαριού σε κίνδυνο σε μια ξένη χώρα. Το «Ραντεβού στο Παρίσι» (Charade) του Στάνλεϊ Ντόνεν είναι όσο ελαφρύ και χαριτωμένο πρέπει και κατορθώνει να παραμένει ακόμη «αφρώδες» σαν καλή σαμπάνια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ATHENS VOICE