Σκηνοθεσία: Νικολά Σαντά
Σενάριο: Νικολά Σαντά
Φωτογραφία: Stéphane Fontaine (Βραβείο Σεζάρ και του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αδελφών Μανάκη στη FΥΡΟΜ για την ταινία «De battre mon coeur s'est arrêté»
Μουσική: Cliff Martinez
Παίζουν:
Γκιγιόμ Κανέ,
Géraldine Pailhas,
Stephen Rea,
Hippolyte Girardot,
Alexander Siddig,
Vincent Regan
Έτος παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έγχρωμο
Διάρκεια: 1.39΄
Υπόθεση:
Ένα μοντέρνο ρομάντζο κατασκοπίας
Η ταινία του Espion(s) είναι μια σπουδή πάνω στα κατασκοπευτικά φιλμ της δεκαετίας του 70, μόνο που εδώ, αν και υπάρχουν όλα τα στοιχεία ενός κατασκοπευτικού νουάρ, με τον μοναχικό κι απεγνωσμένο ήρωα να μπλέκεται άθελα του σε μια δίνη διπλωματικής κατασκοπείας, και να αφήνεται να τυλιχτεί στα γοητευτικά δίκτυα της femme fatale, έχει μια κριτική και πικρή ματιά για το σύγχρονο τρόπο που κυβερνούν τα κέντρα εξουσίας παγκοσμίως και ταυτόχρονα ένα σχόλιο για την προσωπική ευθύνη όλων μας στη δημιουργία τερατογένεσεων αντί πολιτικής και ενός νέου μετά-ηρωικού προφίλ στο καθ όλα γοητευτικό looser Γκιγιόμ Κανέ που μαζί με την μούσα του σκηνοθέτη Ζεραλντίν Παισα δίνουν ένα τόνο φρεσκάδας και χιούμορ σε μια περιπέτεια στα όρια του θρίλερ. .
Το κλασσικά ανατρεπτικό φινάλε σου αφήνει μια αίσθηση απαισιοδοξίας για το μέλλον του πλανήτη , αν αφεθεί στις σκοτεινές μυστικές υπηρεσίες των κρατών αλλά η ερωτική χημεία των δυο πρωταγωνιστών σε αποζημιώνει μαζί με την πολύ καλή εμφάνιση του Αλεξάντερ Σίντιγκ (Συριάνα) στο ρόλο του τρομοκράτη.
Στα υπέρ της ταινίας και η υπέροχη μουσική του γνωστού από το «Τράφικ» Κλίφ Μαρτίνεζ
Άποψη :
Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά μεγάλου μήκους, του σεναριογράφου Νικολά Σαντά ,που γνωρίσαμε από τον «Αρσεν Λουπέν», του Ζαν Πολ Σαλόμ και πολλά δημοφιλή γαλλικά σήριαλ.
Είχε προηγηθεί η μικρού μήκους ταινία του ,σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του, υποψήφια για Σεζάρ μικρού μήκουςto 2004 , για τους κραδασμούς που προκαλεί στη ζωή τριών ανθρώπων, η επιστροφή ενός διεφθαρμένου επιχειρηματία που επιστρέφει στην χώρα του ,για να αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη . Το “Les Parallèles” .(Φεστιβάλ Καννών 2004)
Ο Νικολά Σαντά υπήρξε κριτικός κινηματογράφου από το 1987 έως το 2000 στα Cahiers du Cinéma
Η Δήλωση του σκηνοθέτη:
«Ο κατάσκοπος που αγάπησα»
“Η αφετηρία για να ξεκινήσω μια ταινία αυτού του είδους ήταν η επιθυμία μου να αφηγηθώ μια ρομαντική ιστορία αγάπης μέσα σε ένα πλαίσιο κατασκοπίας. Επίτηδες επεδίωξα η δολοπλοκία να ξετυλίγεται σε μια ξένη χώρα για να ξεφύγω από τις γνωστές συμβάσεις του είδους. Γιατί η ταινία μου είναι μια κατ εξοχήν ιστορία αγάπης με υπόβαθρο τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Έγραψα έτσι το σενάριο ώστε να παρακολουθούμε τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων κυρίως κι όχι αυτή την ίδια την δράση. Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν αυτή η προσπάθεια μου να κρατηθεί ως το τέλος στη συναισθηματική προσέγγιση του ήρωα ώστε να αποφύγω τις γνωστές συμβάσεις του είδους. Φυσικά προσπάθησα να σεβαστώ τους κανόνες των ταινιών του είδους. Οι ταινίες αυτές πάντα μου άρεσαν γιατί έχουν να κάνουν κυρίως με τον χειρισμό, την ευθραυστότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, τις προσωπικές αδυναμίες των ηρώων , μπροστά τα διλήμματα.”
Ο Νικολά Σαντά υπήρξε κριτικός κινηματογράφου από το 1987 έως το 2000 στα Cahiers du Cinéma
Σενάριο: Νικολά Σαντά
Φωτογραφία: Stéphane Fontaine (Βραβείο Σεζάρ και του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αδελφών Μανάκη στη FΥΡΟΜ για την ταινία «De battre mon coeur s'est arrêté»
Μουσική: Cliff Martinez
Παίζουν:
Γκιγιόμ Κανέ,
Géraldine Pailhas,
Stephen Rea,
Hippolyte Girardot,
Alexander Siddig,
Vincent Regan
Έτος παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έγχρωμο
Διάρκεια: 1.39΄
Υπόθεση:
Ένα μοντέρνο ρομάντζο κατασκοπίας
Η ταινία του Espion(s) είναι μια σπουδή πάνω στα κατασκοπευτικά φιλμ της δεκαετίας του 70, μόνο που εδώ, αν και υπάρχουν όλα τα στοιχεία ενός κατασκοπευτικού νουάρ, με τον μοναχικό κι απεγνωσμένο ήρωα να μπλέκεται άθελα του σε μια δίνη διπλωματικής κατασκοπείας, και να αφήνεται να τυλιχτεί στα γοητευτικά δίκτυα της femme fatale, έχει μια κριτική και πικρή ματιά για το σύγχρονο τρόπο που κυβερνούν τα κέντρα εξουσίας παγκοσμίως και ταυτόχρονα ένα σχόλιο για την προσωπική ευθύνη όλων μας στη δημιουργία τερατογένεσεων αντί πολιτικής και ενός νέου μετά-ηρωικού προφίλ στο καθ όλα γοητευτικό looser Γκιγιόμ Κανέ που μαζί με την μούσα του σκηνοθέτη Ζεραλντίν Παισα δίνουν ένα τόνο φρεσκάδας και χιούμορ σε μια περιπέτεια στα όρια του θρίλερ. .
Το κλασσικά ανατρεπτικό φινάλε σου αφήνει μια αίσθηση απαισιοδοξίας για το μέλλον του πλανήτη , αν αφεθεί στις σκοτεινές μυστικές υπηρεσίες των κρατών αλλά η ερωτική χημεία των δυο πρωταγωνιστών σε αποζημιώνει μαζί με την πολύ καλή εμφάνιση του Αλεξάντερ Σίντιγκ (Συριάνα) στο ρόλο του τρομοκράτη.
Στα υπέρ της ταινίας και η υπέροχη μουσική του γνωστού από το «Τράφικ» Κλίφ Μαρτίνεζ
Άποψη :
Η πρώτη σκηνοθετική δουλειά μεγάλου μήκους, του σεναριογράφου Νικολά Σαντά ,που γνωρίσαμε από τον «Αρσεν Λουπέν», του Ζαν Πολ Σαλόμ και πολλά δημοφιλή γαλλικά σήριαλ.
Είχε προηγηθεί η μικρού μήκους ταινία του ,σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του, υποψήφια για Σεζάρ μικρού μήκουςto 2004 , για τους κραδασμούς που προκαλεί στη ζωή τριών ανθρώπων, η επιστροφή ενός διεφθαρμένου επιχειρηματία που επιστρέφει στην χώρα του ,για να αντιμετωπίσει την δικαιοσύνη . Το “Les Parallèles” .(Φεστιβάλ Καννών 2004)
Ο Νικολά Σαντά υπήρξε κριτικός κινηματογράφου από το 1987 έως το 2000 στα Cahiers du Cinéma
Η Δήλωση του σκηνοθέτη:
«Ο κατάσκοπος που αγάπησα»
“Η αφετηρία για να ξεκινήσω μια ταινία αυτού του είδους ήταν η επιθυμία μου να αφηγηθώ μια ρομαντική ιστορία αγάπης μέσα σε ένα πλαίσιο κατασκοπίας. Επίτηδες επεδίωξα η δολοπλοκία να ξετυλίγεται σε μια ξένη χώρα για να ξεφύγω από τις γνωστές συμβάσεις του είδους. Γιατί η ταινία μου είναι μια κατ εξοχήν ιστορία αγάπης με υπόβαθρο τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Έγραψα έτσι το σενάριο ώστε να παρακολουθούμε τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων κυρίως κι όχι αυτή την ίδια την δράση. Το δυσκολότερο κομμάτι ήταν αυτή η προσπάθεια μου να κρατηθεί ως το τέλος στη συναισθηματική προσέγγιση του ήρωα ώστε να αποφύγω τις γνωστές συμβάσεις του είδους. Φυσικά προσπάθησα να σεβαστώ τους κανόνες των ταινιών του είδους. Οι ταινίες αυτές πάντα μου άρεσαν γιατί έχουν να κάνουν κυρίως με τον χειρισμό, την ευθραυστότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, τις προσωπικές αδυναμίες των ηρώων , μπροστά τα διλήμματα.”
Ο Νικολά Σαντά υπήρξε κριτικός κινηματογράφου από το 1987 έως το 2000 στα Cahiers du Cinéma
