Τρίτη 31 Ιουλίου 2007

Scenes of a sexual nature


Σκηνές Σεξουαλικής Φύσης

Οι ερωτικές ιστορίες των… άλλων, είναι πάντα και οι πιο συναρπαστικές…

Από 2 Αυγούστου στους κινηματογραφους
ΖΕΦΥΡΟΣ VIOKAR
Τρώων 36, Θησείο, 2103462677.Πεμ. - Τετ.: 21.00/ 23.00
ΕΚΡΑΝ
Ζωοδ. Πηγής & Αγαθίου, Νεάπολη, 2106461895.Πεμ. - Τετ.: 21.00/ 23.00
ΤΡΙΑΝΟΝ FIMCENTER
Κοδριγκτώνος 21 (Πατησίων 101) (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια), 2108215469, 2108222702.Πεμ. - Τετ.: 21.00/ 23.00

Χώρα: Αγγλία
Έτος: 2006
Διάρκεια: 91’
Είδος: Αισθηματική Κομεντί
Σκηνοθέτης: Εντ Μπλουμ
Σεναριογράφος: Ασλίν Ντίτα
Ηθοποιοί: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Εϊλίν Άτκινς, Χιού Μπόνβιλ, Άντριαν Λέστερ, Σόφι Οκονέντο, Μαρκ Στρονγκ, Τζίνα ΜακΚι, Μπέντζαμιν Γουίτροου, Τομ Χάρντι, Χόλι Έιρντ, Ντάγκλας Χοντζ, Άντριου Λίνκλον, Εγκλαντίν Ρεμποβίλ, Κάθριν Τέιτ, Πόλι Γουόλκερ.


Θα μπορούσε να είναι πίνακας του Σερά, εκείνος που απεικονίζει μια Κυριακή στο Πάρκο. Πρόκειται όμως για τη δεύτερη μόλις σκηνοθετική δουλειά του Ed Blum στον κινηματογράφο, εφάμιλλης καλλιτεχνικής αξίας. Αν και ακολουθεί πιστά την παράδοση των αγγλοσαξονικών κομεντί που τσακίζουν κόκαλα με τη γλώσσα, με τους καλογραμμένους, πνευματώδεις διαλόγους τους, καινοτομεί προτείνοντας μια άλλη ανάγνωση των ανθρώπινων σχέσεων και του έρωτα, ως το μόνο στοιχείο που είναι τόσο ακαταμάχητο, ώστε να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά, όσο δυνατό ταυτόχρονα , ώστε να τους απομακρύνει για πάντα.

Μια ταινία για την απρόβλεπτη και συναρπαστική φύση του έρωτα με πεδίο… δράσης το πανέμορφο, καταπράσινο πάρκο Χάμπστιντ Χιθ του Λονδίνου μια μέρα του καλοκαιριού! Στα βήματα σπονδυλωτών ταινιών, όπως το Αγάπη Είναι, το Σκηνές Ερωτικής Φύσεως, με γνωστούς πρωταγωνιστές του βρετανικού σινεμά, όπως ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και η Τζίνα ΜακΚι, χαλαρώνει και ψυχαγωγεί με παιχνιδιάρική διάθεση και χιούμορ!


Ποια είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά όσον αφορά των έρωτα; Πως αντιδρούμε όταν ζηλεύουμε, όταν ερωτευόμαστε, όταν χωρίζουμε ή όταν φλερτάρουμε; Ερωτήματα και καταστάσεις που παρουσιάζονται μέσα από χιούμορ και καλή διάθεση, σε μια ενδιαφέρουσα ανεξάρτητη βρετανική παραγωγή.. Το πεδίο… δράσης, το πάρκο Χάμπστιντ Χιθ του Λονδίνου είναι εντυπωσιακά όμορφο, ενώ γνωστοί ηθοποιοί, όπως ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ (Moulin Rouge, Velvet Goldmine) και η Τζίνα ΜακΚι (Wonderland, Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ) κάνουν το πέρασμα τους από τις 7 ερωτικές ιστορίες της ταινίας. Μια ιδανική πρόταση από το βρετανικό
σινεμά, για τα ζεστά βράδια στα θερινά σινεμά της Αθήνας!

Info:

Η ταινία ήταν το φιλμ με το οποίο έκλεισε το Φεστιβάλ Raindance του Λονδίνου για το 2006, όπου είχε και μια υποψηφιότητα για Βραβείο Καλύτερης Ταινίας. (Το Φεστιβάλ Raindance είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ ανεξάρτητων ταινιών στην Αγγλία.)

Προβλήθηκε και στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου και στις τρεις προβολές του η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη, ενώ υπήρχε και ένα θετικό «σούσουρο» γύρω από την ταινία.

Ο σκηνοθέτης Εντ Μπλουμ και ο σεναριογράφος Ασλίν Ντίτα είναι παλιοί συμμαθητές από το σχολείο.

Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στο υπέροχο πάρκο Χάμπστιντ Χιθ του Λονδίνου.

Η ταινία γυρίστηκε με εξαιρετικά χαμηλό προϋπολογισμό, ενώ ακόμα και ο σκηνοθέτης της χρειάστηκε να βάλει το σπίτι σε υποθήκη για να μαζέψει τα χρήματα. Τελικά κατάφερε να γίνει το πιο πετυχημένο φιλμ ανεξάρτητης παραγωγής στην Αγγλία, ενώ επίσης διέθετε γνωστούς ηθοποιούς όπως ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, η Τζίνα ΜακΚι και η Κάθριν Τέιτ!

Μετά την επιτυχία της προσωπικής παραγωγής τους, οι δημιουργοί της ταινίας στο official site της προσφέρουν διήμερα μαθήματα για να γυρίσετε το δικό σας φιλμ με χαμηλό προϋπολογισμό, μα υψηλή ποιότητα!

Η ταινία «χτύπησε» το νούμερο 7 στο box office το διήμερο της πρώτης της προβολής στην Αγγλία, συναγωνιζόμενη με πολλές άλλες εμπορικές ταινίες!

official site :
http://www.scenesofasexualnature.co.uk/news.htm




2 σχόλια:

Seven Films είπε...

Αξιοκρατικά πρέπει να ξεκινήσουμε από τους ηθοποιούς! Σχεδόν όλοι, είναι άριστοι! Αμεσοι, χαριτωμένοι, εκφραστικοί, λεπτολόγοι και άνετοι! Η ποιότητά τους, φυσικά, είναι αποτέλεσμα των γνώσεών τους και του ταλέντου τους. Εντάξει, και της μεγάλης εγγλέζικης σχολής. Ομως, δεν πρέπει να παραβλέψουμε και τη διδασκαλία του σκηνοθέτη. Η ομοιογένεια στις ερμηνείες, το μέτρο στο παίξιμο, είναι δική του δουλιά. Ολοι οι ηθοποιοί υπάκουσαν στις επιλογές του. Εχεις την αίσθηση ότι βλέπεις μια καλοκουρδισμένη θεατρική παράσταση, η οποία παίζεται σε μια μεγάλη σκηνή, σε ένα πάρκο...

Μετά τις ερμηνείες, θα πρέπει να σταθούμε στην πρωτοτυπία του θέματος! Μια μικρή ομάδα ανθρώπων, κυρίως ζευγάρια, αλλά και μόνοι, έχουν ξαπλώσει στον ήλιο, κάθονται στο παγκάκι, περπατάνε, κολυμπάνε, φλερτάρουν, ζηλεύουν, θυμούνται. Και όλα αυτά στο πολύ όμορφο πάρκο του Χάμπστιντ Χιθ του Βόρειου Λονδίνου. (Να πούμε εδώ, πως όταν σκάει ο ήλιος στην αγγλική πρωτεύουσα οι άνθρωποι τρέχουν σχεδόν σαν τρελοί στα πάρκα. Και ενώ στους υπόλοιπους χώρους μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει συντηρητικούς τους Εγγλέζους, στα πάρκα γίνονται άλλοι άνθρωποι)!

Ο Εντ Μπλουμ, με πολύ έξυπνο, τρόπο περνάει από τη μια ιστορία στην άλλη. Από το ένα ζευγάρι στο άλλο. Και ενώ η ταινία είναι σπονδυλωτή την ίδια στιγμή νιώθεις ότι, τελικά, παρακολουθείς μία ιστορία. Αφού, με απλό και άμεσο τρόπο, η μια ιστορία σχεδόν συμπληρώνει την άλλη. Ποιος θα αρνηθεί ότι ο έρωτας, που είναι το κεντρικό θέμα της ταινίας, δεν προκαλεί όλα αυτά τα συναισθήματα, τα οποία ξεδιπλώνονται στην ταινία, σε ένα και μόνον ερωτευμένο άτομο; Χαρά, αμφιβολία, ευτυχία, ανασφάλεια, σιγουριά και ξανά αμφιβολία κλπ, κλπ!

Με πολύ έξυπνους διαλόγους (το σενάριο έγραψε η Ασλίν Ντίτα), χωρίς μεγαλοστομίες και δράματα, χωρίς μελό και μεγάλες δραματικές συγκρούσεις, απλά, όπως περνάς ένα «χαζό» απόγευμα στο πάρκο, ξετυλίγεται στην οθόνη η ταινία. Αυτή η απλότητα, βέβαια, έχει και τα αρνητικά της. Οι ήρωες της ταινίας είναι μονοδιάστατοι και απλοϊκοί. Στις κουβέντες τους απουσιάζουν όλα τα άλλα ζητήματα. Λες και οι ίδιοι, αλλά και ο έρωτάς τους, δεν επηρεάζονται από τον «έξω κόσμο». Λες και ο «έξω κόσμος» δεν περιέχεται μέσα στις ερωτικές ανησυχίες και στις κουβέντες τους. Λες και γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο πάρκο! Στα αρνητικά, ακόμα, της ταινίας, είναι ο επικαιρικός χαρακτήρας της. Που εκφράζεται, κυρίως, με το ομοφυλόφιλο ζευγάρι, το οποίο, με αφορμή ένα παιδί που περνάει από κοντά του, αρχίζει να κουβεντιάζει (πρόχειρα και βιαστικά) το δικαίωμα (;) ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού να υιοθετήσει και να μεγαλώσει παιδιά!

Η φόρμα της ταινίας είναι διακριτική. Χωρίς να περιέχει «μεγάλες εικόνες», καταφέρνει να μεταδώσει λεπτά συναισθήματα. Τρυφερότητα και ποίηση. Πάντως, έχουμε να κάνουμε με μια μικροαστική ταινία, που έχει για ήρωες μικροαστούς και, βέβαια, απευθύνεται σε μικροαστούς. Και σε κάποιους ανήσυχους θεατές, οι οποίοι μελετάνε - και μέσα από τον κινηματογράφο - τον κόσμο...

Παίζουν: Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Εϊλίν Ατκινς, Χιου Μπόνβιλ, Αντριαν Λέστερ, Σόφι Οκονέντο, Μαρκ Στρονγκ, Τζίνα ΜακΚι κ.ά.
Ν.ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Seven Films είπε...

Αντιγραφη απο :
http://zubizabata.blogspot.com/

Έρως πάσης φύσεως... Έρως αναζωογονητικός, έρως ομοφυλοφιλικός, διαζευκτικός, φθονοποιός, έρως επί πληρωμή, ειλικρινής, παρανοϊκός, περιστασιακός, έρως κρυφός και ανεκπλήρωτος, έρως αλά γκρέκα (λέγε με καμάκι), ηδονοβλεψίας, άτσαλος, έρως έρως σαλάμι αέρος που το τρώει ο γέρος και παίρνει τα βουνά κατά την σπονδυλωτή αυτή ταινία. Περιστατικά που όλα τους εξελίσσονται σε ένα πάρκο του Λονδίνου κατά τη διάρκεια ενός απογεύματος και αφιερώνονται στο ευγενέστερο των συναισθημάτων με τον τρόπο που θα το έκανε ένας ρομαντικός και όχι το ένστικτο (αντίθετα με τα όσα υπόσχεται ο τίτλος).

Το συμπαθέστατο αυτό φιλμάκι του πρωτοεμφανιζόμενου Ed Blum ευτυχεί να διαθέτει ένα δυσανάλογα με την πραγματική ποιότητά του λαμπερό καστ. Όπως πληροφορούμαστε κι απ' το δελτίο τύπου για να μαζευτούν όλες αυτές οι γνωστές φάτσες χρειάστηκε, πέρα απ' τις λογικές εκπτώσεις στις απολαβές τους, ο σκηνοθέτης να υποθηκεύσει το σπίτι του! Τουλάχιστον του το ξεπληρώνουν, γιατί πέραν του ότι χάρη σ' αυτούς η ταινία έγινε η πιο επιτυχημένη ανεξάρτητη αγγλική παραγωγή της χρονιάς, συνδράμουν τα μέγιστα και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η πολύ καλή δουλειά που κάνει το καστ στο σύνολό του σώζει το Scenes απ' τους παραφορτωμένους διαλόγους. Η ταινία θεωρητικά ποντάρει σ' αυτό το ζωηρό και σπινθηροβόλο μπλα μπλα (γνωστή αγγλική ασθένεια) αλλά το βλέμμα των ηθοποιών αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματικό απ' την φουριόζα, χωρίς λόγο, πένα του σεναρίστα Aschlin Ditta. Και όλα αυτά ενώ έχει πιάσει απόλυτα το ρυθμό του φιλμ (ταυτίζεται μ' αυτόν ενός απογευματινού περιπάτου). Όπως και την πανανθρώπινη ανάγκη του να αγαπάς με όποιον τρόπο γουστάρεις και να αγαπιέσαι έστω κι αν αυτή δηλώνεται με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο μέσω παρατράγουδων απ' τις ανθρώπινες σχέσεις.