Βραβείο Movies that matter
Φεστιβάλ Rotterdam 2007
Oι ουλές του πολέμου
αφήνουν βαθιά σημάδια…
«Πολύ δυνατό, γεμάτο ενέργεια που σε ζαλίζει…»
εφημερίδα Guardian
«Δεικτικό κι αποκαλυπτικό, άκρως επίκαιρο…»
περιοδικό Screen
«Μου αρέσει ο θόρυβος στις εικόνες μου, δεν θεωρώ τον θόρυβο ψεγάδι της εικόνας. Με τον θόρυβο ένα πλάνο, ακόμη και όταν είναι στατικό, ζει, αναπνέει…»
Μάθιου Μακ Νούλτι, Γκέραρντ Κήρνς, Λέο Γκρέγκορι, Σών Ντούλεϊ
Σενάριο : Τόνι Μάρτσαντ
Σκηνοθεσία : Μάρκ Μούντεν
Διάρκεια: 87’
Δύο νεαροί άντρες βιώνουν τον πόλεμο για πρώτη φορά, υπηρετώντας στον Βρετανικό στρατό κατά την κατοχή του Ιράκ. Όταν ο αρχηγός τους σκοτώνεται σε περίπολο, το ηθικό της ομάδας καταρρακώνεται. Υπακούοντας σε διαταγές συγκεντρώνουν ύποπτους, και με την αλυσίδα της διοίκησης να έχει σπάσει, τα γεγονότα που ακολουθούν είναι εκτός ελέγχου. Επιστρέφουν από τη θητεία τους με φανταχτερές φωτογραφίες και μυστικά του τι έγινε πραγματικά, μέχρι που οι συνέπειες των πράξεων τους θα βγουν στην επιφάνεια. Ο ένας θα νιώσει το βάρος των πράξεων τους ενώ ο άλλος θα θελήσει να μείνει πιστός στο τάγμα του, όμως όλοι τους έχουν μερίδιο ευθύνης, όλοι τους φέρουν το σημάδι του Κάιν.
. Ένα δυνατό πολεμικό δράμα που χρησιμοποιεί λεπτομέρειες αληθινών καταστάσεων για να διηγηθεί μια ιστορία εμπνευσμένη από τα πρόσφατα γεγονότα στον πόλεμο του Ιράκ.
Με παρελθόν κυρίως τηλεοπτικών δημιουργιών, ο σκηνοθέτης της ταινίας, γνωστός για τη σειρά «VANITY FAIR», μας δίνει με τη πρώτη του κινηματογραφική ταινία, μια σοβαρή και στιβαρή δημιουργία, που πολλοί κριτικοί τη σύγκριναν με το «Γκουαντανάμο». Η ταινία ξεσήκωσε ήδη πολλές αντιδράσεις στην Αγγλία, ενώ η Διεθνής Αμνηστία, συμπεριέλαβε προβολή της σε όλες τις εκδηλώσεις που οργανώνει για φέτος.
Φεστιβάλ Rotterdam 2007
Oι ουλές του πολέμου
αφήνουν βαθιά σημάδια…
«Πολύ δυνατό, γεμάτο ενέργεια που σε ζαλίζει…»
εφημερίδα Guardian
«Δεικτικό κι αποκαλυπτικό, άκρως επίκαιρο…»
περιοδικό Screen
«Μου αρέσει ο θόρυβος στις εικόνες μου, δεν θεωρώ τον θόρυβο ψεγάδι της εικόνας. Με τον θόρυβο ένα πλάνο, ακόμη και όταν είναι στατικό, ζει, αναπνέει…»
Μάθιου Μακ Νούλτι, Γκέραρντ Κήρνς, Λέο Γκρέγκορι, Σών Ντούλεϊ
Σενάριο : Τόνι Μάρτσαντ
Σκηνοθεσία : Μάρκ Μούντεν
Διάρκεια: 87’
Δύο νεαροί άντρες βιώνουν τον πόλεμο για πρώτη φορά, υπηρετώντας στον Βρετανικό στρατό κατά την κατοχή του Ιράκ. Όταν ο αρχηγός τους σκοτώνεται σε περίπολο, το ηθικό της ομάδας καταρρακώνεται. Υπακούοντας σε διαταγές συγκεντρώνουν ύποπτους, και με την αλυσίδα της διοίκησης να έχει σπάσει, τα γεγονότα που ακολουθούν είναι εκτός ελέγχου. Επιστρέφουν από τη θητεία τους με φανταχτερές φωτογραφίες και μυστικά του τι έγινε πραγματικά, μέχρι που οι συνέπειες των πράξεων τους θα βγουν στην επιφάνεια. Ο ένας θα νιώσει το βάρος των πράξεων τους ενώ ο άλλος θα θελήσει να μείνει πιστός στο τάγμα του, όμως όλοι τους έχουν μερίδιο ευθύνης, όλοι τους φέρουν το σημάδι του Κάιν.
. Ένα δυνατό πολεμικό δράμα που χρησιμοποιεί λεπτομέρειες αληθινών καταστάσεων για να διηγηθεί μια ιστορία εμπνευσμένη από τα πρόσφατα γεγονότα στον πόλεμο του Ιράκ.
Με παρελθόν κυρίως τηλεοπτικών δημιουργιών, ο σκηνοθέτης της ταινίας, γνωστός για τη σειρά «VANITY FAIR», μας δίνει με τη πρώτη του κινηματογραφική ταινία, μια σοβαρή και στιβαρή δημιουργία, που πολλοί κριτικοί τη σύγκριναν με το «Γκουαντανάμο». Η ταινία ξεσήκωσε ήδη πολλές αντιδράσεις στην Αγγλία, ενώ η Διεθνής Αμνηστία, συμπεριέλαβε προβολή της σε όλες τις εκδηλώσεις που οργανώνει για φέτος.
1 σχόλιο:
Τηλεοπτικός σκηνοθέτης, ψευδοντοκιμαντερίστικη αφήγηση και αντιπολεμικό μήνυμα. Ο σκηνοθέτης Μαρκ Μάντεν μας θυμίζει ότι δεν ήταν μόνο οι Αμερικάνοι που πάτησαν το πόδι τους στο Ιράκ για να επιβάλουν τα «δημοκρατικά» προστάγματα των δυτικών κοινωνιών, υπερασπιζόμενοι προφανέστατα τα οικονομικά συμφέροντα των χωρών τους. Η ιστορία μιας ομάδας Βρετανών πιτσιρικάδων working class φαντάρων που ξεκινούν την αποστολή τους στη Βασόρα, με την ανέμελη αύρα που τους προσφέρει η μεταεφηβική τους αγνότητα. Οι επιθέσεις από την Ιρακινή Αντίσταση και οι πρώτες απώλειες στα αστικά πεδία μάχης θα μετατρέψουν τους νεαρούς στρατιώτες σε βάναυσους εξουσιαστές-βασανιστές. Όταν επιστρέφουν στην πατρίδα τους, τα βίντεο με τα «κατορθώματα» τους και τις «βελουδένιες» ανακρίσεις τους θα βγουν στην δημοσιότητα και οι νεαροί θα κληθούν για να απολογηθούν για τις πράξεις τους.
Ο Μάντεν υπηρετεί μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο του φιλμ, την αντιπολεμική του οπτική και τις φιλειρηνικές του ανησυχίες. Με μια σταδιακή κλιμάκωση της δράσης, ο σκηνοθέτης παρουσιάζει -αρκετές φορές- πετυχημένα την παρανοϊκή φύση του πολέμου και την ψυχωσική ταυτότητα των θυτών-φαντάρων. Το ζήτημα είναι εάν και κατά πόσο ένα προφανές «σημάδι» που απλά κραυγάζει και πάλι τη φράση «Πω, Πω! Πόσο κακός είναι ο πόλεμος!» μπορεί να συγκινήσει το κοινό στο οποίο απευθύνεται η συγκεκριμένη ταινία. Χωρίς σκηνοθετικές υπερβάσεις, τυλιγμένη σε διάφανο τηλεοπτικό περιτύλιγμα και με ρηχές πασιφιστικές αναφορές, το «Σημάδι Του Κάιν» τοποθετείται στις πίσω θέσεις του παραφορτωμένου φακέλου με τις ταινίες για το πόλεμο του Ιράκ.
Γιάγκος Αντίοχος
Cinemag
Δημοσίευση σχολίου