Barcelona Film Award 2006
Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού
Βραβείο Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας
Βραβείο Σκηνοθεσίας
Βραβείο Καλύτερου Μοντάζ
Βραβείο Μουσικής
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΙΣΠΑΝΩΝ ΚΡΙΤΙΚΩΝ
Καλύτερου Σεναρίου
ΒΡΑΒΕΙΑ ΓΚΟΓΙΑ (Ισπανικά Κρατικά Βραβεία)
Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου
ONDAS AWARDS (Ισπανία) 2006
Βραβείο Πιο Δημοφιλούς Ταινίας
SAINT JORDI AWARDS (Ισπανία) 2006
Βραβείο Κοινού
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΙΣΠΑΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
Καλύτερου Ηθοποιού
ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥΛΟΥΖΗΣ
Βραβείο Κοινού
«Τρέξτε να δείτε αυτήν την ταινία. Και μην διστάσετε να δακρύσετε. Αυτό θα είναι και το καλύτερο αντίδοτο, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία…»
A. FANCELLI @ εφημερίδα EL PAÍS 15-09-06
«Ένα σπαρακτικό μάθημα για την κοινωνία μας που εφησυχάζει,
ένα μάθημα ιστορίας και σινεμά…»
LLUÍS BONET MOJICA @ LA VANGUARDIA 17-09-06
«Οι νεότερες γενιές είναι πολύ τυχερές που μπορούν να έρθουν σε επαφή με την ιστορία μας, μέσα από τέτοιες δημιουργίες…»
ANTON MERIKAETXEBARRIA @ EL CORREO 15-09-06
«Το πάθος ξεχειλίζει, οι εικόνες σε στροβιλίζουν… Σπάνια έχουμε δει κάτι παρόμοιο -όχι μόνο σε ισπανική, αλλά και- σε ευρωπαϊκή ταινία…»
JESÚS MANUEL RUBIO @ LAS HORAS PERDIDAS 16-09-06
Ντάνιελ Μπρουλ («Goodbye Lenin», «Ladies in Lavender», «Joyeux Noël»), Τρίσταν Ουλόα («Abre los ojos», «Χιλιόμετρο Μηδέν», «το Σεξ και η Λουσία»), Λεονάρντο Σμπαράγλια, Ίνγκριντ Ρούμπιο, Κάρλος Φουέντες, Γιοακίμ Κλιμέντ,
Σενάριο: Λουί Αρκαράζο. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Φραντζέσκ Εσκριμπάνο
Σκηνοθεσία: Μανουέλ Χουέργκα («Ανταρκτική»)
Ο τελευταίος νεκρός Αναρχικός.
Στην καθολική Ισπανία του Φράνκο, ένα από τα 17 ανεξάρτητα καντόνια της, είναι αυτό της Καταλονίας, που οι αγώνες των κατοίκων της για ανεξαρτησία τερματίστηκαν μόλις φέτος, με το δημοψήφισμα που κατάφερε να κάνει διοικητικά ανεξάρτητη την πιο ριζοσπαστική περιοχή της Ιβηρικής. Οι αγώνες, όμως, είχαν ξεκινήσει το 1936 και κορυφώθηκαν με την ανάπτυξη του αναρχικού κινήματος στη δεκαετία του ’70.
Ένα από τα κορυφαία στελέχη αυτού του κινήματος είναι ο ήρωας της ταινίας μας, που εξιστορεί τις άθλιες μεθοδεύσεις τής εξουσίας ενάντια στο επαναστατικό ρεύμα, που διεκδικεί καλύτερες συνθήκες ζωής και δημοκρατικές διαδικασίες. Παρακολουθούμε την δράση του αναρχικού Σαλβαδόρ, τοπικού ήρωα της Καταλονίας, τις κατασκευασμένες εναντίον του κατηγορίες από το καθεστώς του Φράνκο, που οδήγησαν τελικά στην εκτέλεσή του, και την αντίδραση της κοινής γνώμης, που κατάφερε αυτή να είναι η τελευταία εκτέλεση ανθρώπου στην Ισπανία.
Η αληθινή ιστορία του τελευταίου νεκρού του αναρχικού κινήματος, Σαλβαδόρ Πουιγκ Αντικ, και οι συνθήκες που οδήγησαν στην εκτέλεσή του. Μετά την εκτέλεση αυτή, ποτέ πια στην Ισπανία δεν επιβλήθηκε η θανατική ποινή. Η ιστορία θυμίζει πολύ την δική μας υπόθεση του Νίκου Μπελογιάννη.
Ο σκηνοθέτης διάλεξε για πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Μπρουλ, που γεννήθηκε στην Ισπανία, από Ισπανίδα μητέρα και Γερμανό πατέρα, γιατί δεν ήθελε η ταινία του να αποτελεί μιαν ενδοϊσπανική υπόθεση, αλλά μια συγκινητική ευρωπαϊκή ιστορία. Και το κατάφερε. Τα πολλά βραβεία που απέσπασε η ταινία, το μαρτυρούν. Εξαιρετικές ερμηνείες. Υπέροχη αναπαράσταση της εποχής. Τα γυρίσματα έγιναν στους αυθεντικούς τόπους των γεγονότων. Γρήγοροι ρυθμοί. Συναισθηματική προσέγγιση του ήρωα.
Web : http://www.salvadorpuigantich.com/
http://www.salvadorfilm.com/
Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού
Βραβείο Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης
Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας
Βραβείο Σκηνοθεσίας
Βραβείο Καλύτερου Μοντάζ
Βραβείο Μουσικής
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΙΣΠΑΝΩΝ ΚΡΙΤΙΚΩΝ
Καλύτερου Σεναρίου
ΒΡΑΒΕΙΑ ΓΚΟΓΙΑ (Ισπανικά Κρατικά Βραβεία)
Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου
ONDAS AWARDS (Ισπανία) 2006
Βραβείο Πιο Δημοφιλούς Ταινίας
SAINT JORDI AWARDS (Ισπανία) 2006
Βραβείο Κοινού
ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΙΣΠΑΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
Καλύτερου Ηθοποιού
ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥΛΟΥΖΗΣ
Βραβείο Κοινού
«Τρέξτε να δείτε αυτήν την ταινία. Και μην διστάσετε να δακρύσετε. Αυτό θα είναι και το καλύτερο αντίδοτο, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία…»
A. FANCELLI @ εφημερίδα EL PAÍS 15-09-06
«Ένα σπαρακτικό μάθημα για την κοινωνία μας που εφησυχάζει,
ένα μάθημα ιστορίας και σινεμά…»
LLUÍS BONET MOJICA @ LA VANGUARDIA 17-09-06
«Οι νεότερες γενιές είναι πολύ τυχερές που μπορούν να έρθουν σε επαφή με την ιστορία μας, μέσα από τέτοιες δημιουργίες…»
ANTON MERIKAETXEBARRIA @ EL CORREO 15-09-06
«Το πάθος ξεχειλίζει, οι εικόνες σε στροβιλίζουν… Σπάνια έχουμε δει κάτι παρόμοιο -όχι μόνο σε ισπανική, αλλά και- σε ευρωπαϊκή ταινία…»
JESÚS MANUEL RUBIO @ LAS HORAS PERDIDAS 16-09-06
Ντάνιελ Μπρουλ («Goodbye Lenin», «Ladies in Lavender», «Joyeux Noël»), Τρίσταν Ουλόα («Abre los ojos», «Χιλιόμετρο Μηδέν», «το Σεξ και η Λουσία»), Λεονάρντο Σμπαράγλια, Ίνγκριντ Ρούμπιο, Κάρλος Φουέντες, Γιοακίμ Κλιμέντ,
Σενάριο: Λουί Αρκαράζο. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Φραντζέσκ Εσκριμπάνο
Σκηνοθεσία: Μανουέλ Χουέργκα («Ανταρκτική»)
Ο τελευταίος νεκρός Αναρχικός.
Στην καθολική Ισπανία του Φράνκο, ένα από τα 17 ανεξάρτητα καντόνια της, είναι αυτό της Καταλονίας, που οι αγώνες των κατοίκων της για ανεξαρτησία τερματίστηκαν μόλις φέτος, με το δημοψήφισμα που κατάφερε να κάνει διοικητικά ανεξάρτητη την πιο ριζοσπαστική περιοχή της Ιβηρικής. Οι αγώνες, όμως, είχαν ξεκινήσει το 1936 και κορυφώθηκαν με την ανάπτυξη του αναρχικού κινήματος στη δεκαετία του ’70.
Ένα από τα κορυφαία στελέχη αυτού του κινήματος είναι ο ήρωας της ταινίας μας, που εξιστορεί τις άθλιες μεθοδεύσεις τής εξουσίας ενάντια στο επαναστατικό ρεύμα, που διεκδικεί καλύτερες συνθήκες ζωής και δημοκρατικές διαδικασίες. Παρακολουθούμε την δράση του αναρχικού Σαλβαδόρ, τοπικού ήρωα της Καταλονίας, τις κατασκευασμένες εναντίον του κατηγορίες από το καθεστώς του Φράνκο, που οδήγησαν τελικά στην εκτέλεσή του, και την αντίδραση της κοινής γνώμης, που κατάφερε αυτή να είναι η τελευταία εκτέλεση ανθρώπου στην Ισπανία.
Η αληθινή ιστορία του τελευταίου νεκρού του αναρχικού κινήματος, Σαλβαδόρ Πουιγκ Αντικ, και οι συνθήκες που οδήγησαν στην εκτέλεσή του. Μετά την εκτέλεση αυτή, ποτέ πια στην Ισπανία δεν επιβλήθηκε η θανατική ποινή. Η ιστορία θυμίζει πολύ την δική μας υπόθεση του Νίκου Μπελογιάννη.
Ο σκηνοθέτης διάλεξε για πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Μπρουλ, που γεννήθηκε στην Ισπανία, από Ισπανίδα μητέρα και Γερμανό πατέρα, γιατί δεν ήθελε η ταινία του να αποτελεί μιαν ενδοϊσπανική υπόθεση, αλλά μια συγκινητική ευρωπαϊκή ιστορία. Και το κατάφερε. Τα πολλά βραβεία που απέσπασε η ταινία, το μαρτυρούν. Εξαιρετικές ερμηνείες. Υπέροχη αναπαράσταση της εποχής. Τα γυρίσματα έγιναν στους αυθεντικούς τόπους των γεγονότων. Γρήγοροι ρυθμοί. Συναισθηματική προσέγγιση του ήρωα.
Web : http://www.salvadorpuigantich.com/
http://www.salvadorfilm.com/
1 σχόλιο:
Aυτή είναι η ταινία που μου αρέσει περισσότερο από όλες που βγαίνουν. Ομως, πριν προχωρήσουμε, να κατατοπίσουμε τον αναγνώστη πως μπορεί να την έχει ήδη δει στην καλωδιακή καθώς επίσης και στο DVD… Αυτό, για να ξέρουμε πώς βγαίνουν τα έργα και φορτώνουν τις εβδομάδες. Από κει και μετά, δεν φταίει σε τίποτα το κακόμοιρο το εργάκι να μην αξιολογηθεί σωστά.
Η ταινία μού άρεσε εξαρχής κι είναι κάτι ως πολιτικό θρίλερ σχολής Κώστα Γαβρά, που έχει επηρεάσει σε απίστευτο βαθμό την κινηματογραφία. Είναι η ιστορία του Σαλβαδόρ Πουίγκ Αντικ. Το όνομα δεν λέει τίποτα, αλλά προτίμησα να γράψω απευθείας το όνομα του ήρωα, του υπαρκτού ήρωα, διότι αν καταφύγω στα διάφορα δελτία Τύπου θα δω να τον παρουσιάζουν με διάφορα επίθετα, που πολλά από αυτά έχουν να κάνουν με τη μόδα και την κατανάλωση. Ο ήρωας αυτός έδρασε στην Ισπανία των τελευταίων ημερών του Φράνκο και συμμετείχε στο κίνημα, το οποίο ήταν ανακατεμένο ακόμα και με ληστείες. Είναι ο τελευταίος που εκτελέστηκε, αλλά το θέμα κι η ουσία περισσότερο έχουν να κάνουν με την ανεξαρτησία της Καταλονίας, πράγμα που μερικώς επετεύχθη. Βέβαια, η ταινία, ενώ είναι εξαίρετη από πλευράς αφήγησης, πάσχει από το σύνδρομο που πάσχουν πολλές ευρωπαϊκές. Θεωρούν δεδομένο ότι το κοινό γνωρίζει την τοπική τους Ιστορία. Κι έτσι, δυσκολεύονται να γίνουν επικοινωνίσιμες στο διεθνές κοινό. Οποιος κατέχει την ισπανική Ιστορία όχι μόνο του εμφύλιου αλλά και τα προεόρτια και τα της Καταλονίας και πως δεν έγινε ανεξάρτητη (ενώ η διπλανή Πορτογαλία έγινε!), θα το απολαύσει περισσότερο. Οποιος δεν την κατέχει, θα απολαύσει ένα εν γένει αντιφασιστικό δράμα με στοιχεία περιπετειώδους δράσης και θα έχει δει κάτι σαν το «Εις το όνομα του πατρός» αλα ισπανοκαταλανικά. Κλείνοντας, έχω να πω ότι το ισπανικό σινεμά διαθέτει πολλά τέτοια καλά φιλμ που δεν τα βλέπαμε παρά μόνο κατά λάθος (καλωδιακή, DVD κρυμμένο σε ράφια κ.λπ.) διότι εδώ έρχονται μόνο τα φεστιβαλοειδή πλην εξαιρέσεων τύπου Αλμοδόβαρ και Αμενάμπαρ. Επίσης, έχω να σημειώσω πως η ισπανική τηλεόραση διαθέτει εκπληκτικά σίριαλ όλων των ειδών, θαυμάσιες παραγωγές και ωραία σενάρια αλλά στην Ελλάδα του νεοέλληνα, που τα ξέρουμε όλα, έχουμε
ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Mέλος της EFA (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κιν/γράφου)
Ελεύθερος Τύπος
Δημοσίευση σχολίου