Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

ΤΟ ΑΚΛΟΝΗΤΟ ΑΛΛΟΘΙ του Πασκάλ Μπονιτζέρ



Βασισμένο στο αστυνομικό μυθιστόρημα της
Agatha Christie «The Hollow»

Σκηνοθεσία : Πασκάλ Μπονιτζέρ
Σενάριο: Πασκάλ Μπονιτζέρ Ζερόμ Μποζέρ
Φωτογραφία: Μαρί Σπένσερ
Μουσική : Αλεξέι Αϊγκουί
Ετος Παραγωγής : 2007
Γλώσσα : Γαλλικά
Διάρκεια : 93’
Ηθοποιοί: Miou-Miou, Κολιέ Λαμπέρ, Βαλέρια Μπρούνι, Πιέρ Αρντιτί
Πρεμιέρα: Φεστιβάλ Κανών 2008
Σύνοψη:
Ένα κλασσικό θρίλερ μυστηρίου. Ένα ερωτικό τρίγωνο με έναν ένοχο κι έναν δολοφονημένο σαν αρχή, και η συνταγή είναι έτοιμη, για το παιχνίδι της εξιχνίασης ενός ακόμη αστυνομικού γρίφου , που βασίζεται σε βιβλίο της Αγκάθας Κρίστι.
Μόνο που εδώ τα φαινόμενα απατούν, τα άλλοθι καταρρίπτονται, οι σχέσεις δοκιμάζονται και θα χρειαστεί πολύ μεγάλη παρατηρητικότητα για να λάμψει η αλήθεια και τα κίνητρα του δολοφόνου.
Tips
Η ταινία είναι διασκευή του «Τραγικού Ιντερμέτζου» όπως μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Λυχνάρι το Hollow.




5 σχόλια:

Seven Films είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Seven Films είπε...

Ανιση διασκευή αστυνομικού έργου της Αγκάθα Κρίστι, μεταφερμένου στη σύγχρονη Γαλλία, γύρω από έναν φόνο στο εξοχικό ενός γερουσιαστή.

Μετά την «Ωρα μηδέν» του Πασκάλ Τομά, που είδαμε πριν από δύο βδομάδες, έρχεται μια ακόμη γαλλική ταινία εμπνευσμένη από αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, τη φορά αυτή το «The Hollow» (1944), με ήρωα τον Βέλγο Ηρακλή Πουαρό, με τον σκηνοθέτη Πασκάλ Μπονιτζέρ να το μεταφέρει στη Γαλλία, μετατρέποντας τον Πουαρό σε Γάλλο αστυνομικό.

Ο αναμενόμενος φόνος γίνεται στο εξοχικό του γερουσιαστή Ανρί Παζέ, όπου, με πρόσκλησή του, βρίσκονται για να περάσουν το Σαββατοκύριακο μέλη της οικογένειας και φίλοι του. Ανάμεσα στους υπόπτους: η σύζυγος του νεκρού, που βρίσκεται με ένα όπλο στο χέρι, η ερωμένη του, Εστέρ, μια καλλιτέχνιδα και φίλη της οικογένειας, μια Ιταλίδα ηθοποιός και παλιά ερωμένη του νεκρού και άλλοι. Δύσκολο έργο για τον αστυνομικό Γκρανζ που καλείται να λύσει το μυστήριο... Ανιση ταινία, με ένα αργό πρώτο μέρος, όπου παρουσιάζονται τα διάφορα πρόσωπα, με ένα πιο ενδιαφέρον δεύτερο μέρος με τον Μπονιτζέρ να στρέφεται στον Χίτσκοκ για έμπνευση. Στα συν της ταινίας, οι καλές ερμηνείες όλων των ηθοποιών, και ιδιαίτερα της Κατερίνα Μουράνο στον ρόλο μιας αισθησιακής, εκδικητικής γυναίκας. *


ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Seven Films είπε...

Αστυνομικό είναι και «Το Ακλόνητο Άλλοθι». Αυτό με ανθρώπους! Ωστόσο έχει και αυτό το ενδιαφέρον του! Κυρίως, γιατί στηρίζεται σε γραπτό της ειδικής στην αστυνομική λογοτεχνία, Αγκάθα Κρίστι. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο της «Τραγικό Ιντερμέτζο». Ενδιαφέρον παρουσιάζει, επίσης, η προσπάθεια του Πασκάλ Μπονιτζέρ, ο οποίος έγραψε και το σενάριο (σε συνεργασία με τον Ζερόμ Μποζέρ), να προσγειώσει κάπως το «χαριτωμένο» και «ελαφρό» χιούμορ της συγγραφέως και να κάνει τους ήρωες πιο σοβαρούς και πιο υπεύθυνους!
Πράγματι, «Στο Ακλόνητο Άλλοθι» το «παιχνίδι» της Αγκάθα Κρίστι σχεδόν έχει χαθεί. Εδώ οι ήρωες είναι μάλλον αληθινοί άνθρωποι. Πάσχουν με αυτά που συμβαίνουν γύρω τους, είτε είναι οι ίδιοι θύματα είτε θύτες! Όλοι δείχνουν, σε αντίθεση με τους «ανέμελους» ήρωες της Κρίστι, προβληματισμένοι. Όλοι κουβαλούν τις ατομικές αγωνίες τους, τα «μοιραία» πάθη τους, τα οποία, όμως, είναι αποτέλεσμα του χαρακτήρα τους και των προσωπικών αδυναμιών τους. Και αυτό έχει την αξία του. Γιατί ο θεατής δεν αρκείται μόνον στην πλοκή. Βλέπει μπροστά του ψυχογραφημένους σωστά ανθρώπινους χαρακτήρες.
Η σοβαρότητα που εισήγαγε στην ταινία ο σκηνοθέτης, άλλαξε, σίγουρα, τον κόσμο της Κρίστι. Οι διάλογοι έπαψαν να είναι «έξυπνοι», οι υποψίες είναι πιο τεκμηριωμένες! Εκείνο που σίγουρα έμεινε στο φιλμ, και είναι χαρακτηριστικό της Αγκάθα Κρίστι, είναι το «μάντρωμα» των θυμάτων και των δραστών, καθώς και των υπόπτων, στον ίδιο χώρο. Και ακόμα η ανάκριση -και η αποκάλυψη- δεν γίνεται στα ανακριτικά καταστήματα, αλλά στο χώρο που διεπράχθη το έγκλημα.
Μια ακόμα «καινοτομία» που έφερε ο Μπονιτζέρ, σε αντίθεση με τον Γάλλο συνάδελφό του Πασκάλ Τομάς, ο οποίος έμεινε πιστότερος στην Αγγλίδα συγγραφέα, στις δικές του μεταφορές στο σινεμά, είναι ο χρόνος. Ο Μπονιζέρ μετέφερε το έργο, το οποίο διαδραματίζεται στο 1944, στο 2000. Και αυτό έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Στα θετικά είναι το γεγονός πως οι ήρωες είναι πιο αναγνωρίσιμοι και, επομένως, πιο ρεαλιστικοί. Στα αρνητικά είναι το γεγονός πως έχει χαθεί η εποχή, η ατμόσφαιρα της εποχής.
Όμως, να μην ξεχαστούμε! Μιλάμε για μια αστυνομική ταινία και μόνον, έστω και αν η ίδια προσπαθεί να φανεί κάτι περισσότερο

ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Seven Films είπε...

Αληθινή δοκιμασία για όσους αγαπούν τα βιβλία της Αγκαθα Κρίστι είναι το «Ακλόνητο άλλοθι» (**) του Πασκάλ Μπονιτζέρ. Ο πάλαι ποτέ κριτικός των «Cahiers du Cinema» και νυν σεναριογράφος και σκηνοθέτης μεταφέρει στην οθόνη επίπεδα και αδιάφορα το «Τραγικό ιντερμέτζο» της Αγγλίδας συγγραφέως. Χωρίς ίχνος σασπένς και με περίσσευμα φλυαρίας. (Εάν δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο πρέπει να κρατάς σημειώσεις για να καταλάβεις ποιος είναι και πού πάει ο καθένας που μπαινοβγαίνει στο σκηνικό κατά το πρώτο εικοσάλεπτο της ταινίας). Ο φόνος ενός ψυχιάτρου στη βίλα ενός γερουσιαστή, που είναι φανατικός συλλέκτης όπλων, θα στρέψει τις υποψίες ενός αστυνομικού αρχικά στη σύζυγο του δολοφονημένου και στη συνέχεια στην πρώην, αλλά και στη νυν ερωμένη του. Οι δυο γυναίκες ήταν προσκεκλημένες του γερουσιαστή. Με Πιέρ Αρντιτί, Λαμπέρ Βιλσόν, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, Κολιέ Λαμπέρ, Μίου Μίου.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Seven Films είπε...

Ένα ερωτικό τρίγωνο με έναν ένοχο κι έναν δολοφονημένο σαν αρχή και το παιχνίδι της εξιχνίασης ενός ακόμη αστυνομικού γρίφου, που βασίζεται σε βιβλίο της Κρίστι. Τα φαινόμενα απατούν, τα άλλοθι καταρρίπτονται και χρειάζεται βαθύ σκάψιμο για να λάμψουν τα κίνητρα του δολοφόνου.

Η ταινία λειτουργεί περισσότερο σαν κοινωνικό δράμα παρά σαν αστυνομική ιστορία, έχοντας καλύψει με ένα πέπλο μυστηρίου το ίδιο το… μυστήριο. Δεν είναι το ελαφρύ θρίλερ που ακολουθεί κάθε κινηματογραφική μεταφορά των έργων της συγγραφέως, αλλά δεν παύει να είναι μία αξιοπρεπής γαλλική οπτική σε ένα είδος με πεπερασμένη αξία.

Εντάξει, δεν το έχουν και πολύ οι Γάλλοι με το αγγλικό noir, αλλά τουλάχιστον διαθέτουν ηθοποιούς που βαστούν ψηλά τη σημαία, με τη Τεντέσκι επικεφαλής της προσπάθειας.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ exodos Ανδρέας Ράπτης