Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Οι γυναίκες των ονείρων μου








Mes stars et moi)
Σκηνοθεσία: Laetitia Colombani
Σενάριο: Laetitia Colombani
Πρωταγωνιστούν:
Kad Merad,
Catherine Deneuve,
Emmanuelle Béart,
Mélanie Bernier,
Maria de Medeiros,
Juliette Lamboley,
Rufus,
Laetitia Colombani,
Patrice Leconte
Είδος: Κωμωδία
Διάρκεια: ‘88
Μουσική: Frédéric Talgorn
Γλώσσα: Γαλλικά
Παραγωγή: Christophe Rossignon, Nord-Ouest Productions
Συστάσεις τα πρόσωπα κι οι καταστάσεις:

Σολάνζ Ντιβιβιέρ (Κατρίν Ντενέβ)
Η αγαπημένη σταρ των Γάλλων. Κάθε καινούρια ταινία της είναι ένα καλλιτεχνικό και κοσμικό γεγονός που προσελκύει χιλιάδες θαυμαστές. Όμως πίσω από τα φλας των φωτογράφων κρύβεται μια μοναχική γυναίκα που έχει παραιτηθεί από τη ζωή και τις προσωπικές της επιθυμίες.
Ιζαμπέλ Σερένα (Εμανουέλ Μπεάρ)
Εκθαμβωτική και αισθησιακή, έχει τη φήμη της ψυχρής και επικίνδυνης γυναίκας. Οι ερωτικές της σχέσεις γίνονται πρωτοσέλιδα στις κουτσομπολίστικες εφημερίδες, όμως εκείνη αυτό που πραγματικά θέλει είναι ένα παιδί και τη δημιουργία μια ζεστής οικογένειας.
Βιολέτ Ντουβάλ (Μελανί Μπερνιέρ)
Η γλυκιά, ανερχόμενη ενζενί. Το επαγγελματικό άγχος και οι ανασφάλειες δεν της επιτρέπουν να κυνηγήσει τους ρόλους που της αξίζουν, αναζητώντας συμμετοχές σε αμφιβόλου ποιότητας τηλεοπτικές σειρές. Στην πραγματικότητα χρειάζεται μονάχα μια ευκαιρία για να αποδείξει ότι προορίζεται για μεγάλα πράγματα.

Τρεις σαγηνευτικές, Γαλλίδες ηθοποιοί διαφορετικής γενιάς που μοιράζονται τον ίδιο φανατικό θαυμαστή, τον Ρομπέρ (Καντ Μεράντ). Με την προσωπική του ζωή σε τέλμα ο Ρομπέρ βρίσκει καταφύγιο στην ενασχόληση με τη ζωή των άλλων, θεωρώντας πιο εύκολο να λύσει τα προβλήματα των απόμακρων διασημοτήτων παρά τα δικά του και κυρίως τη σχέση του με την αγαπημένη του σύζυγο (Μαρία ντε Μεντέιρος) με την οποία βρίσκεται σε διάσταση.


Ως καθαριστής σε ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά πρακτορεία του Παρισιού ο Ρομπέρ έχει πρόσβαση σε αδημοσίευτες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και την καριέρα των αγαπημένων του ηθοποιών. Στη συνέχεια χρησιμοποιεί τις πληροφορίες για να αλλάζει το πρόγραμμά τους, να διαλύει σχέσεις τους που δεν εγκρίνει και γενικότερα να παρεμβαίνει στις προσωπικές τους υποθέσεις με όποιο τρόπο ο ίδιος θεωρεί κατάλληλο, πιστεύοντας ότι έτσι προστατεύει τις ίδιες και τα συμφέροντά τους. Όταν οι τρεις σταρ συναντιούνται στα πλατό μιας ταινίας στην οποία συμπρωταγωνιστούν ανακαλύπτουν την κοινή προέλευση των προβλημάτων τους και αποφασίζουν να περάσουν στην αντεπίθεση για να δείξουν μια και καλή στον Ρομπέρ ποιος είναι το αφεντικό!

Εισβάλλοντας σε κάθε τομέα της προσωπικής του ζωής, οι τρεις γυναίκες θα θέσουν άθελά τους σε κίνδυνο τη δουλειά του, τις σχέσεις με την οικογένειά του και θα τον φέρουν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Όταν όμως η δίψα τους για εκδίκηση καταλαγιάσει θα ανακαλύψουν τον άνθρωπο πίσω από το μανιακό θαυμαστή και ένα φύλακα άγγελο που γνώριζε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ποιες είναι πραγματικά και τι χρειάζονται από τη ζωή τους.

Αναμειγνύοντας ιδιοφυώς και συχνά με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα τις δύο όψεις του νομίσματος που λέγεται διασημότητα, η Λετίσια Κολομπάνι παίζει ταυτόχρονα με τη δημόσια εικόνα των τριών πρωταγωνιστριών της και ειδικότερα των σούπερ σταρ Κατρίν Ντενέβ και Εμανουέλ Μπεάρ, το προφίλ των οποίων δεν απέχει πολύ από τα πορτρέτα τους στην ταινία. Όπως και στο ντεμπούτο της «Μ' Αγαπά, Δεν Μ' Αγαπά» (2002) με πρωταγωνίστρια την Οντρέ Τοτού, έτσι και στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της η Κολομπάνι εξερευνά πάλι την ιδέα μιας ανθυγιεινής εμμονής, αυτή τη φορά όμως μέσα από το είδος της κωμωδίας και τα ευτράπελα που μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια εμμονή αλλά και η απρόσμενη αντιστροφή των ρόλων. Το αποτέλεσμα είναι μια ανάλαφρη, σαμπανιζέ κωμωδία με το χαρακτηριστικό άγγιγμα της γαλλικής κομψότητας.


Βιογραφικό της σκηνοθέτιδας:
Γεννημένη το 1976, η σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός Λετίσια Κολομπάνι σπούδασε σινεμά στην École Louis Lumière, ενώ ταυτόχρονα έκανε μαθήματα θεάτρου. Όταν αποφοίτησε από τη σχολή σκηνοθέτησε τις δύο μικρού μήκους ταινίες «Le dernier bip» (1998) και «Memoire de puce» (1999). Σε ηλικία μόλις 25 ετών έκανε το μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο της με την ταινία «Μ' Αγαπά, Δεν Μ' Αγαπά» (2002), ένα πρωτότυπο, ψυχολογικό θρίλερ καμουφλαρισμένο ως ρομαντική κομεντί. Η ταινία έδωσε στην Οντρέ Τοτού την ευκαιρία να ξεφύγει από την εικόνα της γλυκιάς και χαριτωμένης κοπέλας που της κληρονόμησε η επιτυχία της «Αμελί», χαρίζοντάς της έναν αληθινά σκοτεινό χαρακτήρα για να ερμηνεύσει: εκείνον μιας κοπέλας που ο έρωτας για έναν ανυποψίαστο άνδρα μετατρέπεται σε εμμονή και την οδηγεί στα άκρα, ακόμα και στο έγκλημα. Το 2004 η Κολομπάνι γνώρισε τον παραγωγό Κριστόφ Ροσινιόν και του πρότεινε την ιδέα του «Mes stars et Moi» που είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει την κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος «Le potentiel érotique de ma femme» του David Foenkinos (κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον τίτλο «Tο Ερωτικό Δυναμικό της Γυναίκας μου» από τις εκδόσεις KAΣTAΛIA) που αναμένεται στις αίθουσες μέσα στο 2009.

Φιλμογραφία:
2009 Le potential érotique de ma femme
2008 Mes stars et moi
2003 Casting urgent (μικρού μήκους)
2002 Quelques mots d'amour (μικρού μήκους)
2003 Une fleur pour Marie (μικρού μήκους)
2002 Μ' Αγαπά, Δεν Μ' Αγαπά / À la folie... pas du tout / He Loves Me... He Loves Me Not
1999 Memoire de puce (μικρού μήκους)
1998 Le dernier bip (μικρού μήκους)



Δηλώσεις της σκηνοθέτιδας:
Δύο γεγονότα με προέτρεψαν να γράψω το σενάριο του «Mes stars et Moi». Το πρώτο συνέβη στην Ιαπωνία όπου βρέθηκα για τις ανάγκες προώθησης της πρώτης μου ταινίας «Μ' Αγαπά, Δεν Μ' Αγαπά». Εκεί συνάντησα μια νεαρή Γιαπωνέζα ηθοποιό που είχε γίνει στόχος ενός θαυμαστή, ο οποίος παρενοχλούσε παράλληλα και άλλους μεγάλους σταρ. Λίγο καιρό αργότερα βρέθηκα σε ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ηθοποιών στο Λος Άντζελες, απ’ όπου έφυγα πολύ αργά. Το τεράστιο κτίριο ετοιμαζόταν να κλείσει και συνάντησα το θυρωρό. Συνειδητοποίησα πως θα περνούσε τη νύχτα εκεί, μόνος σε αυτά τα έρημα γραφεία, γεμάτα διευθύνσεις, επαφές και σενάρια που προορίζονταν για μερικούς από τους μεγαλύτερους σταρ του κόσμου. Αναρωτήθηκα τι θα μπορούσε να κάνει με όλα αυτά. Και έτσι προέκυψε η ιδέα για το πως ο κόσμος ενός θαυμαστή συναντά τον κόσμο των διάσημων ηθοποιών σε μια κωμωδία όπου η εμμονή είναι το βασικό θέμα.

Ενα σχόλιο για την ταινία:
Ποια είναι η απόσταση ανάμεσα στο θαυμασμό που τρέφει το κοινό απέναντι στους λατρεμένους του ηθοποιούς και την αδιάκριτη περιέργεια με την οποία συχνά αντιμετωπίζει τη ζωή τους. Και πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί τελικά αυτή η εμμονή; Με ένα ξεκαρδιστικό, σεναριακό εύρημα η σκηνοθέτης Λετίσια Κολομπάνι αντιστρέφει τους ρόλους για να καταλήξει στο ότι το χάσμα ανάμεσα στις διάσημες πρωταγωνίστριες και τον ονειροπόλο θαυμαστή τους είναι τελικά πολύ μικρότερο απ’ όσο νομίζουν και οι ίδιες σταδιακά θα διαπιστώσουν έκπληκτες ότι μοιράζονται μαζί του περισσότερα από όσα φαντάζονται.
Από τις βιτριολικές κατινιές που ανταλλάσσουν οι δύο σούπερ ντίβες στο δωμάτιο του μακιγιάζ και στην καντίνα μέχρι την εικόνα τους στα media, η ταινία παίζει ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια, τη φαντασία και την πραγματικότητα, την εικόνα που έχουμε για τον αστραφτερό κόσμο της showbiz και το πόσο προσγειωμένος μπορεί να είναι τελικά. Αν και πρόκειται για κινηματογραφικούς χαρακτήρες και όχι για πραγματικά πρόσωπα το αληθινό status των δύο πρωταγωνιστριών συμβάλει σημαντικά στην φιλμική ψευδαίσθηση. Η Κολομπάνι κερδίζει εύκολα το στοίχημα να κάνει μια ταινία μυθοπλασίας αναμειγνύοντας εύστοχα στο σενάριο όψεις από τις περσόνες των διάσημων πρωταγωνιστριών της παρά το γεγονός ότι στόχος της είναι να φτιάξει μια δροσερή, ανάλαφρη κωμωδία. Η αναγνωρισιμότητα και η μαζική αποδοχή από το κοινό της Κατρίν Ντενέβ και της Εμανουέλ Μπεάρ, το κύρος της πρώτης ως ηθοποιός – σύμβολο της Γαλλίας και η ενασχόληση της δεύτερης με τα παιδιά μέσα από τη θέση της ως πρέσβειρας της UNICEF, είναι στοιχεία που βρίσκουν τη θέση τους αυτούσια ή ως αμυδρές επιρροές στην ταινία χαρίζοντας επιπλέον αληθοφάνεια παρά την υπερβολή του κωμικού στοιχείου.
Με συμμάχους δύο από τις μεγαλύτερες σταρ του γαλλικού σινεμά η Κολομπάνι διαψεύδει με χιούμορ τα κλισέ του γκλάμουρ και της τελειότητας που πολύ συχνά χαρακτηρίζουν τη δημόσια εικόνα των ηθοποιών του κινηματογράφου όπως την προβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Συχνά πίσω της κρύβονται η μοναξιά και τα καθημερινά προβλήματα που τους εξισώνουν με κάθε κοινό θνητό. Όταν τα θύματα του αντεπιτίθενται, ο Ρομπέρ ίσως θα προτιμούσε να παραμείνουν κινηματογραφικά είδωλα παρά ανθρώπινα όντα με σάρκα και οστά και με όλες τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες που δεν μπορεί πια να χειριστεί. Ο ίδιος είναι εμμονοληπτικός αλλά όχι φαντασιόπληκτος. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει, απλά πιστεύει πως ενεργεί προς όφελός τους, θεωρώντας ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν προσπαθεί να τις ξελογιάσει ή να τις προσεγγίσει με ύποπτους σκοπούς. Αντίθετα οι πράξεις του – όσο ενοχλητικές κι αν είναι και όσο απολαυστικά καταστροφικές κι αν αποβαίνουν – τον δικαιώνουν τελικά ως φύλακα άγγελό τους.
Η συνάντησή τους εξανθρωπίζει τις τρεις γυναίκες και εξιλεώνει τον Ρομπέρ. Κανείς τους δε θα βγει ανεπηρέαστος από αυτή την κωμική σύγκρουση, όλοι τους ανακαλύπτουν εκ νέου τον αληθινό εαυτό τους και προχωρούν δυνατότεροι. Και η σκηνοθέτιδα έχει στο ενδιάμεσο κατορθώσει να σατιρίσει με τον πιο καλόγουστο τρόπο την κινηματογραφική βιομηχανία της οποίας η ίδια και κυρίως το λαμπερό επιτελείο των έμπειρων πρωταγωνιστών της αποτελούν ολοζώντανο κομμάτι.

13 σχόλια:

Seven Films είπε...

ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΚΟΜΕΝΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ, ΜΕ ΤΗ ΣΠΙΡΤΟΖΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ... ΞΕΘΥΜΑΣΜΕΝΗΣ ΣΑΜΠΑΝΙΑΣ, ΝΑ ΣΑΤΙΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΜΜΟΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗΛΗ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΗΜΟΤΗΤΑΣ. Ο ΣΥΜΠΑΘΗΣ ΚΑΝΤ ΜΕΡΑΝΤ ("ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΙ") ΚΑΙ Ο ΤΕΤΡΑΠΑΧΟΣ ΓΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΠΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΑΛΛΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΤΕΝΕΒ ΚΑΙ ΜΠΕΑΡ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΜΙΚΗ, ΟΙ ΡΥΘΜΟΙ ΧΑΛΑΡΟΙ ΚΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΗ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Seven Films είπε...

Focus: Το ίδιο ανέμπνευστο με το «Είναι Τρελοί Αυτοί οι Βόρειοι» και με τον ίδιο ηθοποιό, το φιλμ αναλίσκεται σε χιλιοειπωμένα φαρσικά μοτίβα, με τις τρεις σταρ να παίζουν τους εαυτούς τους: η Κατρίν Ντενέβ, η αιώνια ψυχρή κυρία πολλών καρατίων με το στρατιωτικό βάδισμα και το πεζό, σνομπ ύφος, η Εμανουέλ Μπεάρ, με το εσωτερικό πάθος που συγκρατεί με απλότητα και συγκατάβαση για να μη... λιποθυμήσουμε, και η Μελανί Μπερνιέ σε πιο ανθρώπινα μέτρα, καθώς είναι «από τα τσικό». Όπως και στις «Οκτώ Γυναίκες», απολαμβάνουμε τις μεγάλες κυρίες να αυτοπαρωδούνται (υποθέτω..), αλλά το πολύ μπλαζέ καμιά φορά σε κοιμίζει. Ο Καντ Μεράντ κάνει και αυτός ό,τι μπορεί. Βλέπεται ευχάριστα και προσφέρει αρκετές χαριτωμένες σκηνές...

ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ EXODOS

Seven Films είπε...

Αυτό που θα μπορούσε να είναι μια καυστική σάτιρα του celebrity culture και της μανίας για τους διάσημους, χάνει όλο το «δηλητήριό» του και μεταμορφώνεται σε μια άκακη κομεντί στο φιλμ της Λετίσια Κολομπανί στην οποία ένας εμμονικός φαν κάνει δύσκολη τη ζωή τριών σταρ του σινεμά, μέχρι που εκείνες αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
ΓΙΟΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ATHENS VOICE

Seven Films είπε...

Με την προσωπική του ζωή σε τέλμα, ο Ρομπέρ βρίσκει καταφύγιο στην ενασχόληση με τη ζωή των άλλων, θεωρώντας πιο εύκολο να λύσει τα προβλήματα των απόμακρων διασημοτήτων παρά τα δικά του και κυρίως τη σχέση του με την αγαπημένη του σύζυγο, με την οποία βρίσκεται σε διάσταση. Ως καθαριστής σε ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά πρακτορεία του Παρισιού, ο Ρομπέρ έχει πρόσβαση σε αδημοσίευτες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και την καριέρα των αγαπημένων του ηθοποιών. Στη συνέχεια χρησιμοποιεί τις πληροφορίες για να αλλάζει το πρόγραμμά τους και να διαλύει σχέσεις τους που δεν εγκρίνει. Όταν τρεις σταρ συναντιούνται στα πλατό μιας ταινίας στην οποία συμπρωταγωνιστούν, ανακαλύπτουν την κοινή προέλευση των προβλημάτων τους και αποφασίζουν να περάσουν στην αντεπίθεση για να δείξουν μια και καλή στον Ρομπέρ ποιος είναι το αφεντικό!
Η υπόσχεση της ταινίας της Κολομπανί ξεχωρίζει. Η υψιπετής ονειροφαντασία ενός τύπου που νομίζει πως θα αποτινάξει τη σκιά της ζωής του, μπλέκοντας τρεις γνωστές ηθοποιούς με τις πληροφορίες που αποσπά για τις καθημερινές τους κινήσεις από το πρακτορείο όπου εργάζεται, είναι δυνητικά ένα σενάριο-πρόκληση που θα μπορούσε να ακροβατεί ανάμεσα στο φτιαγμένο κόσμο των σταρ και τον μπερδεψούρα παρατηρητή, που υπερβαίνει τη νοητή γραμμή του ιδιωτικού φράχτη. Ωστόσο, δεν λειτουργεί καθόλου η αντιπαράθεση των απόμακρων σταρ με το νατουραλιστικό ψυχοπαθή. Οι βεντέτες συνασπίζονται για να βοηθήσουν τον ενοχλητικό καλόκαρδο και ξεχνάνε την εκδίκηση. Ο άνθρωπος αυτός, ο Καντ Μεράντ που είδαμε πρόσφατα και στο Bienvenus chez les Chti's, μετατρέπεται σε έναν εξημερωμένο Ταρτούφο. Μετά τα διαπιστευτήριά της με το παράξενο θριλεράκι A la Folie, Pas du Tout, η Κολομπανί συμβιβάζεται με μια άκακη κομεντί άνισου ρυθμού.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ LIFO

Seven Films είπε...

Οι γυναίκες των ονείρων μου» (Μes Stars et moi). Κομεντί της Λετισιά Κολομπανί (μόλις 33 ετών) με πρωταγωνίστριες Κατρίν Ντενέβ, Εμανουέλ Μπεάρ και Μελανί Μπερνιέρ. Η πρώτη «η γριά κότα έχει το ζουμί». Η δεύτερη «σαραντάρα καλύτερη από εικοσάρα». Η τρίτη ανερχόμενη και ενζενί. Όλες σταρ και αντικείμενα του πόθου ενός θαυμαστή (Καντ Μαράντ). Ο οποίος- χωρισμένος από Μαρία Ντε Μοντέιρος- προσκομίζει τη γάτα του σε ψυχίατρο κατοικιδίων! Παράδειγμα; Μια μέρα στο ντιβάνι χωρίς τη γάτα. Ρωτάει η ψυχίατρος: «Δεν φέρατε τον Ζεράρ; Δεν μπορώ να δουλέψω χωρίς αυτόν». Εννοεί τον γάτο τον τρελό. Τι να σας πω. Ούτε με κιάλια. Συγκριτικά, χίλιες φορές Βαρντάλος απ΄ αυτήν τη γαλλική μπούρδα!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΤΑ ΝΕΑ

Seven Films είπε...

Κωμωδία γύρω από το τι παθαίνει ένας φαν όταν προσπαθεί να επέμβει στη ζωή των τριών σταρ που θαυμάζει. Καλές ερμηνείες από τον Μεράντ και την Ντενέβ.

Πόσο μπορεί ένας φαν ν' αλλάξει τη ζωή των αγαπημένων του σταρ; Πάρα πολύ, αν πιστέψουμε την ταινία της Λετίσια Κολομπάνι, και μέχρι σ' ένα βαθμό φαίνεται να μην έχει άδικο, μιας και βρισκόμαστε στην εποχή της κυριαρχίας του διαδικτύου, όπου όλοι μπορούν να παρέμβουν στη ζωή των άλλων. Ετσι είναι και ο Ρομπέρ Πελάζ (ο Καντ Μεράντ σ' έναν πολύ καλό ρόλο), καθαριστής σε καλλιτεχνικό πρακτορείο του Παρισιού, που μπαίνοντας στο διαδίκτυο καταφέρνει ν' αλλάζει τη ζωή και την καριέρα των τριών σαγηνευτικών ηθοποιών που λατρεύει, της Σολάνζ (Κατρίν Ντενέβ), της Ιζαμπέλ (Εμανουέλ Μπεάρ) και της Βιολέτ (Μελανί Μπερνιέ). Μόνο που όταν οι τρεις αυτές σταρ ανακαλύπτουν ποιος επεμβαίνει στη ζωή τους, αποφασίζουν να κάνουν τη ζωή του Ρομπέρ μαρτύριο.

Παρά το ενδιαφέρον θέμα της, η σκηνοθέτρια δεν ανέπτυξε όσο πρέπει το σενάριο, επιμένοντας στις κωμικές σκηνές που προσφέρουν οι διάφορες καταστάσεις, έχοντας απ' ό,τι φαίνεται υπόψη το μποξ-όφις παρά την καλλιτεχνική πλευρά της ταινίας της. Στις αδυναμίες της και η έλλειψη ανάπτυξης των χαρακτήρων των τριών γυναικών, παρ' όλο που η Κατρίν Ντενέβ δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία.

ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Seven Films είπε...

Νόστιμη η αρχική ιδέα της σεναριογράφου και σκηνοθέτιδας Λετισιά Κολομπανί, που θέλει τρεις διάσημες σταρ του κινηματογράφου να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα έναν ενοχλητικό φαν τους, παρεμβαίνοντας στην ιδιωτική ζωή του και προκαλώντας του ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στην ήδη ασθμαίνουσα οικογενειακή του κατάσταση.
Οι υποσχέσεις, ωστόσο, για μια μοντέρνα και πνευματώδη κομεντί καταρρέουν μετά το πρώτο ημίωρο, οπότε αρχίζουν να ανακυκλώνονται τα «μία σου και μία μου» καψώνια και η φάρσα να χοντραίνει χωρίς λόγο, όπως περίπου συμβαίνει και σε ανάλογες χολιγουντιανές ταινίες που δεν ξέρουν πώς να χειριστούν μια ενδιαφέρουσα αφετηριακή σύλληψη.

Πάντως οι τρεις γοητευτικές ηθοποιοί, σε λίγο έως πολύ αυτοπαρωδιακές εμφανίσεις, διασώζουν σ' έναν βαθμό το σύνολο, ενώ πολύ καλός είναι στον πρώτο ρόλο και ο Καντ Μεράντ, που γνωρίσαμε πριν από λίγες εβδομάδες με την κωμωδία «Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι».

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ ΕΘΝΟΣ

Seven Films είπε...

H Solange Duvivier (Catherine Deneuve) είναι η αγαπημένη star των Γάλλων με πολλά χρόνια θητείας στο χώρο της υποκριτικής τέχνης. Η Isabelle Serena (Emmanuelle Beart) είναι εκθαμβωτική και αισθησιακή, με τις ερωτικές της σχέσεις να γίνονται πρωτοσέλιδα στις κουτσομπολίστικες εφημερίδες. Η νεαρή Violette Duval (Melanie Bernier) είναι μια γλυκιά και ανερχόμενη ενζενί γεμάτη άγχος και ανασφάλειες, που καταφεύγει σε αμφιβόλου ποιότητας τηλεοπτικές σειρές. Αυτές οι τρεις ηθοποιοί διαφορετικής γενιάς έχουν την τύχη (ή μήπως ατυχία) να μοιράζονται τον ίδιο φανατικό θαυμαστή, τον Robert (Kad Merad). Στην πραγματικότητα ο Robert είναι κάτι παραπάνω από θαυμαστής τους... Όντας καθαριστής σε ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά πρακτορεία του Παρισιού έχει πρόσβαση σε εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και την καριέρα των αγαπημένων του ηθοποιών. Ο Robert όμως δεν σταματά στην συλλογή πληροφοριών, αφού δεν διστάζει να της χρησιμοποιεί για να αλλάζει το πρόγραμμά τους, να διαλύει σχέσεις τους και γενικότερα να παρεμβαίνει στις προσωπικές τους υποθέσεις με όποιο τρόπο ο ίδιος θεωρεί κατάλληλο, πιστεύοντας ότι έτσι τις προστατεύει. Όταν οι τρεις σταρ συναντιούνται στα γυρίσματα μιας ταινίας ανακαλύπτουν την κοινή προέλευση των προβλημάτων τους και αποφασίζουν να περάσουν στην αντεπίθεση για να δείξουν μια και καλή στον Robert ποιος είναι το αφεντικό.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΕΝΤΙΜΗΣ CINEMA.NEWS.GR

Seven Films είπε...

Ευχάριστη, διασκεδαστική και τυπικά, γαλλική κομεντί... Ουσιαστικά εύπεπτη, αλλά το ζητούμενο της παραγωγής, είναι η καθαρή και αξιοπρεπής ψυχαγωγία, και σ' αυτό, τα πήγε περίφημα. Έξυπνη, μα συνάμα και φλύαρη, όσο χρειάζεται το κωμικοδραματικό σύμπαν της Λετίσια Κολομπάνι - βουτηγμένο στα ακαδημαϊκά στερεότυπα που παρατάσσονται απλόχερα στο δρόμο των 3 κυριών και του 1 φανατικού θαυμαστή τους - για να μας κάνει να νιώσουμε ότι "ηθοποιός σημαίνει φως"! Αν και διαφαίνεται ο διδακτισμός από την αρχή, δεν ενοχλεί ηθικά, μια και η πλευρά της ζωής που μας παρουσιάζεται, δε διαφέρει και πολύ από την πραγματικότητα. Μάλιστα, στη θέση του Ρομπέρ θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε σινεφίλ που θαμπώνεται υπερβολικά από τη λάμψη των αστεριών που θαυμάζει κι αγαπά περισσότερο απ' οτιδήποτε στη ζωή... Η Κατρίν Ντενέβ, η αριστοκράτισα ψυχρή κυρία, με κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της, ρόλο, η Μπεάρ που δεν πολυσυμπαθώ, επαρκής και το μικρό φρέσκο άνθος, Μελανί Μπερνιέρ, δροσερό αλλά με μικρή συμμετοχή, είναι οι τρεις πρωταγωνίστριες που για χάρη τους ο fan τους παρατάει καριέρα και οικογένεια για να τις ακολουθεί παντού! Πάντα μυστικά και στα "σκοτεινά"... Σίγουρα ενδιαφέρουσα ιστορία με προσχηματική ίντριγκα και προβλεπόμενη εξέλιξη, χωρίς αυτό να της στερεί το δικαίωμα της απόλαυσης χωρίς τύψεις. Θα έλεγα μια που είναι και μέρες γιορτινές, εσείς που διασκεδάσατε με την φινετσάτη ΠΡΑΝΤΑ, θα έχετε κάθε λόγο να την δείτε, χωρίς προκατάληψη και απολύτως εν γνώση σας, ανώδυνα.
Δημήτρηw Παπαμίχος www.myfilm.gr

Seven Films είπε...

Για δεύτερη φορά μετά το «Μ’Αγαπά, Δε Μ’Αγαπά» (όπου η ψυχασθενής Οντρέ Τοτού ζει έναν κατά φαντασίαν έρωτα με τον Σαμουέλ Λε Μπιάν), η Κολομπανί ασχολείται με μια ανθυγιεινή εμμονή, σε αυτή την περίπτωση όμως μέσα από το πρίσμα της ανάλαφρης κωμωδίας.


Ο Ρομπέρ δεν είναι ένας επικίνδυνος stalker, ενεργεί περισσότερο ως φύλακας άγγελος των απόμακρων γοησσών της μεγάλης οθόνης, προασπίζοντας τα συμφέροντά τους.
Η περιήγηση της Κολομπανί στο βασίλειο των σταρ και των παιδιάστικων βεντετισμών τους αποτελεί το πιο διασκεδαστικό κομμάτι της ταινίας, καθώς χειρίζεται χαριτωμένα τα κλισέ της διασημότητας. Μέρος της -έστω και επιδερμικής- σάτιρας οφείλεται στην παρουσία των Ντενέβ και Μπεάρ που θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε μεγάλο βαθμό υποδύονται την εικόνα που έχουμε γι’ αυτές.


Μοιραία όμως η Κολομπανί χάνει την ευκαιρία για μια βιτριολική σάτιρα του star system, καθώς η όποια καυστική δράση του σεναρίου εξατμίζεται στο δεύτερο μέρος μέσα από μια σειρά ανώδυνων, κωμικών επεισοδίων εκδίκησης και ένα ζαχαρωμένο φινάλε, όπου οι φωτογενείς μέγαιρες γίνονται αρνάκια και προσγειώνονται απομυθοποιητικά στο επίπεδο του κοινού θνητού.


Δε γνωρίζω αν αυτό έγινε για να αποφευχθεί οποιαδήποτε κακόβουλη παρεξήγηση σχετικά με το ποιόν των παραπάνω σταρ, η επιλογή αυτή όμως υποβιβάζει την ταινία σε μια άσφαιρη, σαμπανιζέ κομεντί, ιδανική για τη λιγότερο απαιτητική ατμόσφαιρα των θερινών κινηματογράφων.


ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ ΣΙΝΕΜΑ

Seven Films είπε...

Η σκηνοθέτις Λετίσια Κολομπανί μας αφηγείται την προσπάθεια ενός καθαριστή καλλιτεχνικού πρακτορείου στο Παρίσι να έχει πρόσβαση σε αδημοσίευτες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή των αγαπημένων του σταρ. Η πρωτοτυπία είναι το δυνατό σημείο της σκηνοθέτιδος, που ξέρει να το χειρίζεται κατάλληλα. Από τη μια αφήνει ελεύθερες τις διάσημες πρωταγωνίστριές της να υποδύονται τους εαυτούς τους -χάρμα οι Ντενέβ και Μπεάρ- κι από την άλλη βάζει τον ήρωά της να ρυθμίζει τις ζωές τους σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και να διαλύει τις σχέσεις τους που δεν εγκρίνει (!). Αν μη τι άλλο, περνάς δύο ώρες ευχάριστες με τις χιουμοριστικές καταστάσεις των «Γυναικών» της Κολομπανί!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΙΜΑΚΗΣ CITY PRESS

Seven Films είπε...

Το σημαντικότερο πρόβλημα των σύγχρονων γαλλικών κωμωδιών είναι ότι η κεντρική τους ιδέα υπερτερεί της ανάπτυξης τους. Αν το Αμελί ήταν η εξαίρεση, το Οι Γυναίκες των Ονείρων μου επιβεβαιώνει τον άγραφο κανόνα. Μην απορήσετε αν δείτε την συγκεκριμένη ιδέα σε προσεχές ελληνικό σίριαλ...

Στο Μ`αγαπά, δε μ`αγαπά η Laetitia Colombani είχε υποβιβάσει την δραματουργία της, κάνοντας χάρες στο κοινό. Το ίδιο κάνει κι εδώ. Δημιουργεί μια φινέτσα, η οποία δανείζεται πολλά από τις τρεις σταρ της, και δεν συμμαζεύει το σενάριο της, ώστε να είναι εξίσου κωμικό με την επιφάνια. Ο πρωταγωνιστής Kad Merad, τον οποίο είδαμε και τελευταία στο Paris 36, δεν έχει την εμβέλεια να σου προκαλέσει τίποτα περισσότερο από απλή ευθυμία. Τα μεγάλα όπλα (Deneuve, Beart) μοιάζουν απλά να αναπαράγουν τον αληθινό τους εαυτό και κατά πολύ λιγότερο να ερμηνεύουν. Περί αυτού φαντάζουν εκτός ταινίας και περισσότερο κινούνται σαν να είναι φιλικές συμμετοχές.

Η μεγάλη ερμηνεία γίνεται από ένα καταπληκτικό και μουτρωμένο γατούλι, που αρπάζει με ευκολία όλες τις συμπάθειες. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, προσφέρει πολλά στον τομέα της κωμωδίας και φτιάχνει ένα ευχάριστο κλίμα το οποίο θα σας αρέσει. Και αυτό είναι το μόνο που μένει από την ταινία. Αυτή η ιδιότητα της, του «ευχάριστου», είναι αρκετή για να κάνει τους φανατικούς της γαλλικής γλώσσας να κάνουν μια επίσκεψη και προς τα εδώ. Αλλιώς, μάλλον θα απογοητευτείτε που το γαλλικό σινεμά δεν προσφέρει πάντα το υπόβαθρο να κοντράρει το χολιγουντιανό κενό...

ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΑΝΩΤΗΣ www.cine.gr

Seven Films είπε...

Laetitia Colombani κάνει μια ανάλαφρη κωμωδία, με καυστική σημειολογία στην αλυσιδωτή σχέση θαυμαστή-star system. Το πραγματικοφανές της profile σταδιακά κατεδαφίζεται, καθώς η δημιουργός αποφασίζει να ενδώσει στον ποθητό και εύπεπτο ""ρομαντισμό"" (σε πολλά εισαγωγικά, μπας και δεν αμαυρωθεί η λέξη) της mainstream αγοράς.

Κεραυνοβολημένος με το star system, o Kad Merad, τον οποίο είδαμε στο επίσης αδιάφορο Paris 36, αναλαμβάνει την δουλειά καθαριστή στο γραφείο ενός μεγάλου ατζέντη, ούτως ώστε να βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τις αγαπημένες του "θεατρίνες". Μόνο που δεν του αρκούν οι απόμακρες σχέσεις, τις πολιορκεί διαρκώς, και παρά τις αγνές προθέσεις του, γίνεται ένα ενοχλητικό τσιμπούρι στη ζωή τους. Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν οι τρεις αγαπημένες του star αποφασίζουν να βγουν απ`το γυαλί και να ανακατέψουν λίγο την, ούτως ή άλλως, μπερδεμένη προσωπική ζωή του. Και μέσα από μια σειρά ανατρεπτικών εξελίξεων ο Kad Merad, αντιμέτωπος με την απειλή του οριστικού χαμού κόρης και γυναίκας, διδάσκεται πως είναι εύκολο να αγαπάει κανείς μια μακρινή εικόνα ή μια καλογυαλισμένη φαντασίωση. Το δύσκολο είναι να αγαπάει κανείς ένα οικείο πρόσωπο...

Το "Mes Stars et Moi" ενίοτε είναι μια διασκεδαστική κωμωδία και ενίοτε μια ακατάσχετη φλυαρολογία. Ακαδημαϊκά τυπωμένο και αβαρή σαν πούπουλο, υποκύπτει στις ευκολίες του είδους. Με έναν μη αμφισβητήσιμο ρεαλισμό στην ουσία και έναν μη αμφισβητήσιμο λαϊκισμό στην αποτύπωση. Αν τίποτα απ`τα παραπάνω δεν σου ακούγεται αποτρεπτικό, τότε σου υπόσχεται ένα απολαυστικό 90λεπτό
ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ www.cine.gr