Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Μιά Ιστορία μέ θέμα την Αγάπη του Ολε Μπόρνενταλ




ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
Kærlighed på film
(JUST ANOTHER LOVE STORY)



Σκηνοθεσία: Ole Bornedal
Σενάριο: Ole Bornedal
Φωτογραφία: Dan Laustsen
Μουσική: Joachim Holbek
Παίζουν: Anders W. Berthelsen, Rebecka Hemse, Nikolaj Lie Kaas, Charlotte Fich, Dejan Cukic
Έτος παραγωγής: 2007
Χώρα παραγωγής: Δανία
Γλώσσα: Δανέζικα
Διάρκεια: 100’

Υπόθεση
Μια γυναίκα με απώλεια μνήμης.
Ένας άντρας που θέλει να ξεχάσει τη βαρετή ζωή του.
Ένας άλλος, επικίνδυνος άντρας από το παρελθόν.
Μια γυναίκα που θέλει να κρατήσει τον άντρα που αγαπάει.
Ναι είναι μια ακόμη ιστορία με θέμα την αγάπη,
η μήπως πάλι όχι;
Ο Ιωνάς δουλεύει ως φωτογράφος που... «απαθανατίζει» νεκρά σώματα στον τόπο του εγκλήματος. Ζει με την γυναίκα του και τα δυο του παιδιά- ήσυχα, αλλά πληκτικά. Τη μέρα που εμπλέκεται σε ένα δυστύχημα με το αμάξι του, όλα αλλάζουν. Η Τζούλια, η νεαρή γυναίκα που τραυματίζει, νοσηλεύεται με μερική απώλεια όρασης και μνήμης. Για να την επισκεφθεί στο νοσοκομείο, θα δηλώσει στη ρεσεψιόν πως είναι ο φίλος της. Το πρόβλημα είναι πως και η οικογένεια της κοπέλας τον περνά γι’ αυτόν τον άνδρα με το όνομα «Σεμπάστιαν» που κανείς ποτέ δεν γνώρισε, καθώς γνωρίστηκε με την Τζούλια σε ένα ταξίδι της στο Βιετνάμ. Ο Ιωνάς το σκέφτεται μια στιγμή και δέχεται να παίξει το παιχνίδι, τόσο από αμηχανία, όσο και γιατί έχει αρχίσει να ερωτεύεται…Μετά από τη σπασμωδική του αυτή απόφαση, όμως, δεν υπάρχει επιστροφή. Το εφιαλτικό παρελθόν της Τζούλια θα τον ρουφήξει μια για πάντα, σαν δίνη, με απρόβλεπτα αποτελέσματα για όλους

Λίγα λόγια με αφορμή την ταινία:
Αν ο έρωτας προϋποθέτει την απώλεια της ταυτότητάς σου,
αν ο έρωτας προκαλεί την απώλεια μνήμης και την εξιδανίκευση του παρόντος,
αν ο έρωτας σε καθηλώνει στο… κρεββάτι,
αν ο έρωτας είναι τυφλός,
αν ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι ρόλων,
αν ο έρωτας είναι απερίσκεπτος και ριψοκίνδυνος,
τότε η ιστορία του Ιωνά, της Τζούλια, του Σεμπάστιαν, αλλά και της γυναίκας του Ιωνά, της Μέττε, δεν είναι μια ακόμη ιστορία με θέμα την αγάπη. Αγκαλιάζοντας όλα αυτά τα στοιχεία, είναι η ίδια η ιστορία της παθογένειας του Ερωτα!
Ο Δανός σκηνοθέτης Ole Bornedal, (Nightwatch) αναπτύσσει με όρους ψυχολογικού θρίλερ την ιστορία ενός άντρα που θέλει να αλλάξει τη ζωή του και βρίσκει στον έρωτα, όχι απαραίτητα το νόημα, αλλά μια έξοδο κινδύνου, έναν τρόπο διαφυγής. Σαν τον Ιωνά (Jonas), που μπαίνει στην κοιλιά του κήτους, έτσι κι ο ήρωας μπαίνει μέσα στην ρομαντική ιστορία που έχει πλάσει στη φαντασία του, για να επιβιώσει όπως το θέλει αυτός. Το αντικείμενο του πόθου του είναι με τη σειρά του ανήμπορο να ζήσει δίχως τη βοήθεια κάποιου, τουλάχιστον μετά το ατύχημα. Η Τζούλια χάνει τη μνήμη της, σαν αυτό να είναι αυτόματη άμυνα του οργανισμού της απέναντι στη φρίκη του παρελθόντος. Ο Ιωνάς κατασκευάζει τεχνητές μνήμες για τους αντίστοιχους λόγους. Το παιδί που θα συλλάβουν σε μια στιγμή πάθους, θα είναι καρπός της ίδιας αγωνίας. Αντίστοιχα, και η απόφαση του Ιωνά, να αλλάξει ταυτότητα, δεν ήταν παρά απόφαση της μιας στιγμής, αλλά θα την κουβαλά μέσα του για καιρό και καθορίζει την επόμενη ζωή του. Δεν είναι τυχαίο που δουλεύει ως φωτογράφος που απαθανατίζει τα ήδη νεκρά θύματα δολοφονιών. Δεν θα μπορέσει να αναγνωρίσει την αλήθεια γυμνή, ούτε να σώσει τον εαυτό του από την σκηνή του εγκλήματος (κάτι που δηλώνεται από την αρχική σεκάνς της ταινίας,) αλλά θα καταφέρει να συλλάβει την αποφασιστική στιγμή που θα αλλάξει τη ζωή του.
Γεμάτη συμβολισμούς και μεταφορές, η κάμερα του σκηνοθέτη ελίσσεται από τον έναν χαρακτήρα στον άλλο, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους -και τη συμπάθειά του θεατή. Η φωτογραφία σε ψυχρά χρώματα εντείνει την αίσθηση της αποξένωσης των προσώπων και τονίζει τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος μιας σκανδιναβικής πόλης. Τα πλάνα μεσαία στην πλειοψηφία τους, φέρνουν το θεατή σε κοντινή απόσταση, αλλά με το διάκενο που χρειάζεται για να μπορεί να παρατηρεί. Ο ήχος, δουλεμένος λεπτά, προοικονομεί ομαλά την κάθε επόμενη σκηνή, όσο και αν αυτές οδηγούν από τη μία ανατροπή στην άλλη.
Ένα υπερστυλιζαρισμένο δράμα, περίτεχνο στην δομή του και την ανάπτυξη των χαρακτήρων, που αγγίζει την πεμπτουσία του κινηματογράφου (την Μνήμη – το “κύριο όνομα των θλίψεων”) αλλά και την ανάγκη υπαρξής του- το να φιλοξενεί τις ιστορίες μας, γιατί ούτε οι ζωές, ούτε οι έρωτές μας υπάρχουν, αν δεν υπάρχει κάποιος να τις αφηγείται…
Βραβεία- Συμμετοχές
Bodil Awards 2008:
Best Cinematography Winner
Best Supporting Actress Winner
Robert Festival 2008:
Best Cinematography Winner
Best Editor Winner
Best Actor Nomination
Best Director Nomination
Sundance Film Festival 2008
Grand Jury Prize Nomination

Κριτική
Είναι κάτι σπουδαιότερο από ένα κλασικό φιλμ νουάρ. Είναι μια μοντέρνα ματιά πάνω στην ανθρώπινη τραγωδία
(Variety)

Μια εξαιρετική σπουδή, επάνω στην ανθρώπινη αδυναμία για αποδοχή κι αγάπη.
(Neil Young)

14 σχόλια:

Seven Films είπε...

Ο Ιωνάς φωτογραφίζει πτώματα για το Εγκληματολογικό και ζει μια ρουτίνα με τη γυναίκα και τα δυο παιδιά του. Γινόμενος μάρτυρας σε ατύχημα, επισκέπτεται το θύμα στο νοσοκομείο όπου οι συγγενείς τον περνούν για τον Σεμπάστιαν, το φίλο της Τζούλια στην πρόσφατη διαμονή της στο Βιετνάμ. Καθώς η Τζούλια έχει υποστεί αμνησία και κατά 90% απώλεια όρασης, ο Ιωνάς μπαίνει στο ρόλο, κάτι που στη συνέχεια αποδεικνύεται μοιραίο, όταν ο ίδιος Σεμπάστιαν (ντίλερ και σχιζοειδής από τον οποίο η Τζούλια ξέφυγε τρομοκρατημένη) έρχεται στο προσκήνιο.

Εξαιτίας της ανάγκης του να ξεφύγει από μια άχρωμη ζωή, ο Σεμπάστιαν μαγεύεται στο ρόλο ενός άλλου (τον οποίο η κοπέλα αγαπά) και ερωτεύεται εξ ανακλάσεως.
Ερωτεύεται τον έρωτα. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για μια περίφημη ταινία σχετικά με τις μετωνυμίες του ερωτικού φαινομένου. Ακόμα και η τελική συνεύρεση των τριών με τους δύο να συνεχίζουν την ανταλλαγή ταυτοτήτων μπροστά στην Τζούλια, θα μπορούσε να μετουσιωθεί σε ένα βαθύ σχόλιο πάνω στην εικόνα του «εγώ». Αλλά το φιλμ εξελίσσεται σε κοινό θρίλερ, χωρίς να του λείπει βέβαια η ατμόσφαιρα.
Το τέλος είναι έξυπνο, δίνοντας μια σωστή νότα τραγικής ειρωνείας.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ EXODOS

Seven Films είπε...

Ή καλύτερα μια ιστορία με έναν άντρα που ερωτεύεται μια σχεδόν τυφλή γυναίκα με αμνησία και σκοτεινό παρελθόν, ειπωμένη με τον πιο εξυπνακίστικο (αλλά με την καλή έννοια) τρόπο από τον Δανό Όλε Μπόρνενταλ. Flash backs, flash forwards, slow mo, σκηνές ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία και πλάνα που επιζητούν κάθε στιγμή να εντυπωσιάσουν μεταμορφώνουν μια υπερβολική ιστορία σε μια ταινία που μοιάζει να νοιάζεται μόνο να γίνει απολαυστική. Και τα καταφέρνει
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ATHENS VOICE

Seven Films είπε...

Φυσικά, δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία αγάπης. Ο Δανός Όλε Μπόρνενταλ φτιάχνει ένα ειρωνικό, περίτεχνο ψυχολογικό θρίλερ, με ανατροπές και πολλά στοιχεία νουάρ, αδιάκοπη πλοκή και οργασμικές αναφορές, που ενσωματώνονται στο ψυχρό σύμπαν του σκηνοθέτη του Νυχτοφύλακα. Ο ήρωας φωτογραφίζει πτώματα για λογαριασμό της αστυνομίας. Έχει γυναίκα και παιδιά που αγαπάει, αλλά από ένα δυστύχημα ξεκινάει μια τεράστια παρεξήγηση που εκείνος καλλιεργεί. Σε μια διαδρομή ρουτίνας, σταματά το αυτοκίνητό του κι ενώ προσπαθεί να τον αποφύγει μια διερχόμενη γυναίκα (με σκοτεινό παρελθόν όπως μαθαίνουμε σταδιακά), τρακάρει και τραυματίζεται, πέφτει σε κώμα και, όταν ξυπνάει, δεν θυμάται τίποτε και βλέπει ελάχιστα. Ο Γιόνας ανησυχεί και την επισκέπτεται στο νοσοκομείο. Τα μέλη της ευκατάστατης οικογένειάς της θεωρούν πως είναι ο γκόμενός της, ο Σεμπάστιαν - εμείς έχουμε δει στην αρχή πως τον πυροβολεί στην καρδιά και τον εγκαταλείπει, μάλλον νεκρό, στο Ανόι, όπου είχε μεταβεί για να ξεφύγει από την ανία της στη Δανία, επί εξάμηνο. Από μια κεραυνοβόλο μεγαλειώδη εμμονή, ο Γιόνας δειλιάζει να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα στη Γιούλια και τρώει κόλλημα με το παρά τρίχα θύμα του. Την ερωτεύεται και χαλάει το γάμο του, προκαλώντας έκπληξη στους κυνικούς συνεργάτες του στο Σώμα. Αυτά είναι ελάχιστα από τα στοιχεία τη πλοκής που αναπτύσσει ακάματα ο Μπόρνενταλ, μέχρι το τελευταίο πλάνο. Το στυλ του είναι πυκνό, όπως και το σενάριο της ταινίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ LIFO

Seven Films είπε...

Με μια ηλεκτρισμένη ενέργεια που δεν μπορεί παρά να σε παρασύρει και ξεκάθαρα αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει κάθε εντυπωσιακό σκηνοθετικό τρικ, ο Δανός Όλε Μπόρνενταλ («Nightwatch», «I am Dina») στήνει μια ταινία που δεν περιέχει ούτε ένα βαρετό λεπτό και που σε κρατά διαρκώς σε επαγρύπνηση για να την αποκρυπτογραφήσεις. Μπορεί όταν όλα τα αινίγματά της φανερωθούν η τελική εικόνα να μην είναι ούτε τόσο έξυπνη ούτε τόσο καλοφτιαγμένη όσο θα της άξιζε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η διαδρομή ως το τέλος δεν είναι απολαυστική και γεμάτη –ΟΚ, συχνά φτηνές– απολαύσεις. Η ταινία ξεκινά με τρεις «σκηνές αγάπης»: έναν άντρα να πεθαίνει σε ένα πεζοδρόμιο, ένα ζευγάρι στο συζυγικό κρεβάτι κι ένα άλλο ζευγάρι με ένα πιστόλι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Ο τρόπος με τον οποίο θα ενωθούν αυτοί οι χαρακτήρες μοιάζει βγαλμένος από το πιο εξωφρενικό μελόδραμα και το πιο ευφάνταστο θρίλερ και περιλαμβάνει λαθρέμπορους διαμαντιών, πλούσιες κληρονόμους σε κώμα, μπερδεμένες ταυτότητες κι ακόμη πιο μπερδεμένη αφηγηματική δομή. Εν τούτοις το φιλμ, «καλογυαλισμένο» σε κάθε του λεπτομέρεια, χορταστικό μέχρι υπερβολής και ένοχα διασκεδαστικό, δεν προσποιείται ούτε λεπτό ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα καλοφτιαγμένο θρίλερ και παραμένει τίμιο μέχρι τέλους, κατορθώνοντας να προσφέρει όλα όσα υπόσχεται και ίσως κάτι παραπάνω.
ΓΙΟΩΡΓΟΣ Ν.ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ ΠΟΝΤΙΚΙ ART

Seven Films είπε...

Σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με κλασική αστυνομική ταινία. Δεν υπάρχει δολοφόνος και κόσμος να κυνηγάει τη σύλληψή του. Το «Μια Ιστορία με Θέμα την Αγάπη», κλείνει περισσότερο στο «φιλμ νουάρ», τουλάχιστον αισθητικά. Δεν έχει συνέχεια στην αφήγηση, η φωτογραφία του είναι πλούσια σε φωτοσκιάσεις, οι θέσεις της μηχανής είναι μια συνεχής έκπληξη, κλπ., κλπ. Στιγμές - στιγμές, και λόγω ...συγγενικής κουλτούρας (η ταινία είναι δανέζικη), πλησιάζει το γερμανικό εξπρεσιονισμό.

Ανέφερα τα παραπάνω ...κολακευτικά, για να σας «παρασύρω» να δείτε την ταινία, παρότι δε συγκεντρώνει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα την έκαναν ξεχωριστή! Ωστόσο, μας αφορά (έμμεσα)! Το θέμα της δεν είναι από αυτά που θα μας γέμιζε το μάτι και θα μας χόρταινε. Ενας άντρας, παντρεμένος, με δύο παιδιά, που με την πρώτη ματιά δείχνει ευτυχισμένος, με ένα «τσακ» ανακαλύπτει τα κενά του! Κάτω από τραγικές συνθήκες (αυτοκινητιστικό ατύχημα) γνωρίζει μια γυναίκα που θα τον αναστατώσει. Στην αρχή από «περιέργεια» (και από την ανάγκη να δει «τι κρύβεται πίσω από την πόρτα»), στη συνέχεια γιατί μυρίστηκε πάθος (που του έλειπε), της παραδίδεται! Σιγά - σιγά δένεται μαζί της, εισχωρεί στο «εσωτερικό» της, και, τέλος, πληρώνει για την τόλμη του! Μια προσωπική υπαρξιακή ιστορία, η οποία, όπως είναι φυσικό, δημιουργεί θύτες και θύματα, ευτυχισμένους και δυστυχισμένους! Μια, ας πούμε, πολύ δραματική ιστορία!

Ωστόσο, αυτή η προσωπική, υπαρξιακή, πολύ δραματική, έστω, ιστορία, έχει μια τρομερή γοητεία, που σε αναγκάζει να μην μπορείς να της γυρίσεις την πλάτη! Η αξία αυτού του «συνηθισμένου» θέματος που διαπραγματεύεται βρίσκεται στον κινηματογραφικό χειρισμό του! Ο Δανός σκηνοθέτης Ολε Μπόρνενταλ κάνει επίδειξη τεχνικής και αισθητικής. Αυτήν την απλή ιστορία την κινηματογραφεί με τέτοιο τρόπο που την κάνει να μοιάζει, αισθητικά και θεματολογικά, με τις θαυμάσιες ιστορίες του Κάφκα. Στα χέρια του πανέξυπνου και ταλαντούχου αυτού ανθρώπου, το «απλό» αυτό θέμα, γίνεται ένα αξιοπρόσεκτο κινηματογραφικό έργο. Ο θεατής από κάποιο σημείο και μετά μοιάζει να αδιαφορεί για την ιστορία. Δείχνει να τον έχει κερδίσει η εικόνα και η αισθητική! Στο τέλος της ταινίας, ωστόσο, θα επανέλθει στην ιστορία από την οποία, στην ουσία, ποτέ δεν απομακρύνθηκε, και θα βγάλει και αυτός τα δικά του (χρήσιμα) συμπεράσματα.

ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Seven Films είπε...

«Μια ιστορία με θέμα την αγάπη» (Just another love story).

Από τη Δανία και τον Όλε Μπόρνενταλ αυτή η στυλιστική και μυστηριώδης ιστορία. Όπου φωτογράφος και παντρεμένος με δυο παιδιά, ερωτεύεται το θύμα μιας αυτοκινητικής τραγωδίας. Έτσι και χωρίς να το καταλάβει τον εκλαμβάνουν οι γονείς και οι συγγενείς ως τον επίσημο εραστή της κοπέλας. Ένα πρόσωπο αινιγματικό ο οποίος έχει δολοφονηθεί στο Βιετνάμ. Όταν όμως ο νεκρός εμφανίζεται με το όνομα του φωτογράφου τότε το μπέρδεμα γίνεται εφιάλτης. Καλοφτιαγμένο αλλά το φινάλε έξω από το στυλ της ταινίας.
ΒΑΘΜΟΙ=6 1/2
(καλή σκηνοθεσία, μέτρια ιστορία)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΤΑ ΝΕΑ

Seven Films είπε...

Η ακατανόητη, ασυνάρτητη και ανούσια «Ιστορία με θέμα την αγάπη» («Just another love story», Δανία, 2007) του Ολε Μπόντενταλ ακολουθεί τη μόδα της σπαζοκεφαλιάς με τη δαιδαλώδη αφήγηση, τον κατακερματισμό του χρόνου και την ευκολία ότι... όλα μπορούν να συμβούν ανεξαρτήτως εξηγήσεων. Σπατάλη χρόνου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ

Seven Films είπε...

Μπορεί η δουλειά του Jonas να είναι ξεχωριστή όντας φωτογράφος εγκλημάτων, αλλά η οικογενειακή του ζωή με τη γυναίκα και τα δύο του παιδιά ρέπει επικίνδυνα προς τη μονοτονία. Η ρουτίνα θα ανατραπεί τη στιγμή που θα εμπλακεί σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα με μία άγνωστη κοπέλα, η οποία θα νοσηλευτεί με μερική απώλεια όρασης και μνήμης. Εκείνος θα αναγκαστεί να πει ένα ψέμα που θα φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή του, όταν για να επισκεφθεί τη Julia στο νοσοκομείο, θα δηλώσει στη ρεσεψιόν πως είναι ο φίλος της. Το πρόβλημα είναι πως και η οικογένεια της κοπέλας τον περνά γι' αυτόν τον άνδρα με το όνομα 'Sebastian' που κανείς ποτέ δεν γνώρισε, καθώς γνωρίστηκε με την Julia σε ένα ταξίδι της στο Βιετνάμ. Ο Jonas μπαίνει στο 'παιχνίδι', τόσο από αμηχανία, όσο και γιατί έχει αρχίσει να ερωτεύεται τη Julia. Όμως μετά από την βιαστική του απόφαση, όμως, δεν υπάρχει επιστροφή.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΕΝΤΙΜΗΣ www.cinemanews.gr

Seven Films είπε...

ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟ ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΑΦΟΡΕΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΝΟΣΤΙΜΙΖΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΦΟΡΤΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΑΖΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ Σ' ΕΝΑ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΛΛΑ ΑΝΟΥΣΙΟ ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΙΚΟ ΤΡΙΚ.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Seven Films είπε...

Μια μοιραία γυναίκα οδηγεί έναν άντρα σε διπλή ζωή, σε ένα ατμοσφαιρικό νεο-νουάρ.

Να και που οι Δανέζοι φτιάχνουν φιλμ νουάρ, και μάλιστα πολύ καλό. Η ταινία του Ολε Μπόρνενταλ ξεκινάει με ένα πτώμα, που αρχίζει να μας αφηγείται την ιστορία του, όπως περίπου ο ήρωας στη «Λεωφόρο της Δύσης». Ο Γιόνας, αστυνομικός που φωτογραφίζει νεκρούς, παντρεμένος, με δυο παιδιά, μπλέκει με μια μοιραία γυναίκα, τη Τζούλια, που έχει χάσει το 90% της όρασής της και βρίσκεται σε κώμα, ύστερα από ένα ατύχημα για το οποίο ο Γιόνας θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο. Μπλέξιμο που άθελά του τον κάνει να εμφανιστεί ως ο εραστής της, Σεμπάστιαν, και να παρασυρθεί στο ψέμα και στη διπλή ζωή. Ωσπου η εμφάνιση του πραγματικού Σεμπάστιαν οδηγεί σε απρόσμενες, τραγικές καταστάσεις.

Με ένα σενάριο με καλογραμμένους χαρακτήρες και αναπτυγμένες με δεξιοτεχνία, πολυδαίδαλες καταστάσεις, μέσα από φλας μπακ και συνεχείς, έξυπνες ανατροπές -ιδιαίτερα προς το φινάλε- ο Μπόρνενταλ κατάφερε να φτιάξει ένα ατμοσφαιρικό νεο-νουάρ, με ωραίες ερμηνείες -από τις μικρές εκπλήξεις της χρονιάς.

ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Seven Films είπε...

Από τη Δανία έρχεται η «Μια ιστορία με θέμα την αγάπη» του Ολε Μπόρενταλ, ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα και το ερωτικό θρίλερ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Seven Films είπε...

Φιλμ νουάρ, ερωτική ιστορία, δράμα χαρακτήρων, ψυχολογικό θρίλερ. Το φιλμ του Μπόρνενταλ αποτελεί αυτό που ονομάζουμε σύγχρονος κινηματογράφος. Ανεβάζει τον πήχη του ευρωπαϊκού σινεμά, ξεπερνά τα εθνικά σύνορα και τα φαντάσματα των Ντράγιερ και Τρίερ, και κατατάσσεται στην εναλλακτική ελίτ της ποιοτικής εικόνας της 7ης τέχνης. Χωρίς φανφαρονισμούς κι άλλα τινά. Γιατί καλλιτεχνίες σαν του Μπόρνενταλ είναι αυτές που έχουν εκτοξεύσει τη δημοφιλία του δανέζικου σινεμά, σε σημείο που να συναγωνίζεται επάξια το γερμανικό νέο βλέμμα.

Στο σημείο αυτό, η «Ιστορία με θέμα την αγάπη» που συζητήθηκε στο περυσινό φεστιβάλ του Σαντάνς, αναμειγνύει τη σκηνοθετική κάμερα, με το εξαντρίκ σενάριο, τη νουάρ φωτογραφία και τη μουσική θρίλερ, για να αφηγηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο που αναδεύει μυρωδιά ανθρώπινης αρρώστιας μέσα από τον έρωτα.
Τέτοιον κινηματογράφο θέλουμε, κι ενίοτε τον έχουμε.
ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΠΟΥΛΑΚΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ & www.myfilm.gr

s_dany είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
s_dany είπε...

http://aueb-film-club.blogspot.com/2009/03/krlighed-pa-film.html

...
Δεν πιστεύω να βγήκε στις αίθουσες κανα διαφορετικό cut από αυτό που είδαμε στο φεστιβάλ?
...