Polisse

Polisse

Σκηνοθεσία: Maïwenn

Σενάριο: Emmanuelle Bercot

Φωτογραφια: Pierre Aïm

Μονταζ: Laure Gardette

Μουσική: Stephen Warbeck

Παιζουν: Naidra Ayadi, Karin Viard, Joey Starr , Marina Foïs , Nicolas Duvauchelle και Maïwenn

Χρονολογία παραγωγής 2011

Χώρα παραγωγής ΓΑΛΛΙΑ

Γλώσσα ΓΑΛΛΙΚΑ

Εικόνα ΕΓΧΡΩΜΗ

Διάρκεια  127'

Ημερομηνια εξόδου στις Ελληνικες αιθουσες  13 Σεπτεμβρίου 2012

Διακρίσεις:

Φεστιβαλ Καννων : Ειδικο βραβείο της επιτροπής

Cesar καλυτερης πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιου στην Naidra Ayadi

Cesar καλυτερου μονταζ για γαλλόφωνη ταινια : Laure Gardette

Ενα κοριτσάκι ομολογεί στους αστυνομικούς πως ο μπαμπάς της την παρενοχλεί σεξουαλικά. Αλλη μια υπόθεση ανοίγει για την ομάδα προστασίας ανηλίκων ενός αστυνομικού τμήματος στο Παρίσι: δουλειά τους είναι να παίρνουν καταθέσεις από παιδιά, να ανακρίνουν ύποπτους γονείς και να ανακαλύπτουν την αλήθεια μεταξύ παιδικής φαντασίας και ζοφερής πραγματικότητας. ; Η Μελίσσα, είναι μια φωτογράφος του Υπουργείου Εσωτερικών που θα αναλάβει να καταγράψει και να εικονογραφήσει τη μονάδα. Η καθημερινότητα για τους αστυνομικούς στη μονάδα προστασίας ανηλίκων, περιλαμβάνει τη σύλληψη παιδεραστών, ανήλικων πορτοφολάδων, την ανάκριση βίαιων γονέων, και ταυτόχρονα το ανεξέλεγκτο γέλιο στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Να γνωρίζουν ότι τα χειρότερα υπάρχουν πραγματικά εκεί έξω και να μπορούν να ζουν με αυτά. Πως ισορροπούν οι ίδιοι τις προσωπικές ζωές τους μέρα με τη μέρα όμως; Η Μαϊγουέν Λεμπεσκό σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μια αστυνομική ντραμεντί με βαθιά συγκινητική και ρεαλιστική ντοκιμαντερίστικη ματια, για μια ομάδα ανθρώπων που ζει και εργάζεται ξέροντας πως το Κακό υπάρχει εκεί έξω. Απάνθρωπα εγκλήματα, ασυγκράτητα γέλια σε παράδοξες στιγμές και αθώα παγωμένα παιδικά βλέμματα, όλα συνυπάρχουν σε αυτό το σπλαχνικής ματιάς φιλμ που κέρδισε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής.

Μια συζήτηση με τη Maïwenn

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε μια ταινία για τη μονάδα προστασίας ανηλίκων;

Έτυχε να δω ένα σχετικό ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση που με συγκίνησε βαθιά. Την επόμενη μέρα, ήρθα σε επικοινωνία με το κανάλι και ζήτησα τα στοιχεία επικοινωνίας του σκηνοθέτη.

Πριν αρχίσω να γράφω το σενάριο, ένοιωσα την ανάγκη να μάθω και να κατανοήσω την καθημερινότητα των αστυνομικών του τμήματος αυτού. Ήθελα να περάσω χρόνο μαζί τους, να τους ακούσω, να δω πως ζούνε. Ήταν δύσκολο, αλλά σιγά σιγά ένοιωθα άνετα να περιφέρομαι στο χώρο, να κρατάω σημειώσεις, να απορροφώ όσο το δυνατό περισσότερη πληροφορία μπορώ.

Πόσο επηρέασε το σενάριο σας ο χρόνος που περάσατε εκεί;

Ότι έγραψα βασίστηκε σε ιστορίες τις οποίες είδα πραγματικά να συμβαίνουν ή που μου διηγηθήκαμε. Άλλαξα ορισμένα στοιχεία, αλλά κανένα από αυτά δεν τα επινόησα εγώ. Ήθελα επίσης, να τονίσω ότι ασχολούνται με μια υπόθεση όσο ο κατηγορούμενος είναι υπό κράτηση, και δεν μαθαίνουν απαραίτητα πάντα τι απογίνονται μετά. Τους είναι αναγκαίο να ασχολούνται με όλα πολύ γρήγορα και να μη συνδέονται συναισθηματικά. Ήμουν αποφασισμένη να μην αφήσω το κοινό να δει τι γίνεται με τους κατηγορούμενους, γιατί ούτε οι ίδιοι αστυνομικοί του τμήματος δε το γνωρίζουν.

Υπάρχει πολύ έντονο το αίσθημα της συντροφικότητας μεταξύ των αστυνομικών...

Ναι, ήταν πολύ ενδιαφέρον, το γεγονός ότι ολόκληρη η μονάδα λειτουργούσε σαν οικογένεια. Περνούν όλη τους τη μέρα μαζί, τρώνε πρωινό μαζί, βγαίνουν για μπύρα μετά τη δουλειά μαζί... Πολλές φορές βέβαια υπάρχουν εντάσεις λόγω διαφωνιών ή ερωτικών συγκρούσεων. Μην ξεχνάτε ότι πολλοί αξιωματικοί είναι γυναίκες και πρέπει να αποδεικνύουν την αξία τους.

Υπονοείτε επίσης σε πολλά σημεία ότι κάποιοι ανώτεροι αξιωματούχοι έχουν επιδείξει δειλία σε περιπτώσεις δύσκολων υποθέσεων και βαριά κατηγορουμένων.

Ναι ισχύει. Πρόκειται για συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη πριν δέκα χρόνια και μου το διηγήθηκαν οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Ήταν μια υπόθεση για έναν άντρα με ισχυρή θέση. Βίαζε επανειλημμένα την κόρη του, και ωστόσο γλύτωσε λόγω των διασυνδέσεων και της δύναμης που είχε. Ακόμη κι όταν οι ανώτατοι αξιωματούχοι διαβεβαιώνονυ ότι αυτό ανήκει στο παρελθόν και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί στο παρόν, δε θα ήταν αληθεια να πω ότι όλοι οι κατηγορούμενοι έχουν ίση αντιμετώπιση.

Η ταινία βασίζεται πολύ στους χαρακτήρες. Πως τους σκιαγραφήσατε;

Σε αντίθεση με τις υποθέσεις που είναι αληθινές, οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Η Εμμανουέλ Μπερκό κι εγώ, γράψαμε κάτι σαν βίβλο για τον κάθε χαρακτήρα με βιογραφικά στοιχεία και προσωπικότητας, όπως και λεπτομέρειες για τις σχέσεις του με κάθε άλλο συνάδελφο του. Ήταν κάτι που βοήθησε πάρα πολύ και τους ηθοποιούς.

Μεταβαίνετε απότομα από σπαραξικάρδιες σκηνές σε αστείες.

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να γελάει με τραγικά γεγονότα για να μπορεί να τα αντέξει. Κι όπως έχω ξαναπεί, είναι ο μόνος τρόπος για τους αξιωματικούς της μονάδας να μπορούν να ζουν.

Σας ενέπνευσαν συγκεκριμένες ταινίες;

Ναι, φυσικά, καταρχήν νομίζω ότι έχω παρακολουθήσει όλες τις αστυνομικές ταινίες που υπάρχουν γαλλικές και μη, αλλά νομίζω βρήκα πραγματική έμπνευση στα ντοκιμαντέρ του Βιρζίλ Βερνιέρ. Μιλώντας γενικά, θεωρώ ένα κακό ντοκιμαντέρ, πολύ καλύτερη πηγή έμπνευσης από μία καλή ταινία. Με βοηθάει πάρα πολύ στο γράψιμο, να γνωρίζω ότι τα γεγονότα είναι αληθινά, ότι έχουν συμβεί πραγματικά.