BARBARA του Κρίστιαν Πέτζολντ

Καλοκαίρι, 1980. Η Μπάρμπαρα, είναι γιατρός κι έχει κάνει αίτηση για βίζα για να φύγει την Ανατολική Γερμανία. Ως τιμωρία, έχει μετατεθεί από το Βερολίνο, σε ένα πολύ μικρό νοσοκομείο στην εξοχή μακριά από οτιδήποτε. Ο Γιοργκ, ο εραστής της από τη Δύση, σχεδιάζει ήδη την απόδραση της.

Η Μπάρμπαρα περιμένει υπομονετικά κλεισμένη στον εαυτό της. Το νέο διαμέρισμα, οι γείτονες, το καλοκαίρι, η εξοχή δε σημαίνουν τίποτα για εκείνη. Στη δουλειά της, ως χειρούργος παιδίατρος, υπό την επίβλεψη του Αντρέ, είναι πολύ τρυφερή απέναντι στους ασθενείς της, αλλά ψυχρή προς τους συναδέλφους της. Το μέλλον της, σκέφτεται θα ξεκινήσει σύντομα.

Αλλά ο Αντρέ την μπερδεύει. Η πίστη του στις ικανότητες της, η συμπεριφορά του, το χαμόγελο του. Γιατί την καλύπτει όταν θα βοηθήσει τη μικρή φυγά Σάρα; Μήπως έχει αναλάβει να την παρακολουθεί; Μήπως είναι ερωτευμένος; Όσο πλησιάζει η μέρα για να φύγει, αρχίζει και χάνει τον έλεγχο. Για τον εαυτό της, τα σχέδια της, την αγάπη.

Δήλωση σκηνοθέτη

Στις ταινίες των πρόσφατων χρόνων, η ανατολική Γερμανία πολύ συχνά εμφανίζεται χλωμή. Χωρίς χρώματα, χωρίς αέρα, μόνο το γκρίζο των συνόρων και τα κουρασμένα πρόσωπα.  Δεν θέλαμε να κάνουμε μια ταινία πορτρέτο ενός καταπιεσμένου έθνους  και μετά να παραθέσουμε την αγάπη ως αγνή, απελευθερωτική δύναμη. Δε θέλαμε συμβολισμούς. Απλά καταλήγει κανείς να τους αποκωδικοποιεί και να ανακαλύπτει ότι ήξερε ήδη.

Παρακολουθήσαμε πολλές ταινίες κατά την προετοιμασία μας. Εκείνη που μας εντυπωσίασε περισσότερο από όλες είναι το TO HAVE AND HAVE NOT του Χάουαρντ Χοκς. Δύο εραστές, η Μπακόλ και ο Μπόγκαρτ, παρατηρούν καχύποπτα ο ένας τον άλλο, να λένε ψέματα, και με μυστική αστυνομία γύρω τους, να αναγκάζονται να μιλάνε ανάμεσα στις γραμμές. Όλως παραδόξως, το χειρίζονται πολύ καλά και οι δύο, και διασκεδάζουν βλέποντας ο ένας τον άλλο να αντιμετωπίζει έτσι την κατάσταση. Βλέπεις ξεκάθαρα πως οι συνθήκες μπορούν να παράγουν ανθρώπους που φιλιούνται, μιλάνε και δείχνουν διαφορετικοί.

Μια άλλη ταινία που μας εντυπωσίασε ήταν το THE MERCHANT OF FOUR SEASONS του Φασμπίντερ. Η ανατολική Γερμανία της δεκαετίας του πενήντα είναι τόσο εμφανής σ’ αυτή την ταινία: στο εκκωφαντικό κενό μιας γυμνής αυλής, στις στρυμωγμένες κουζίνες από φορμάικα. Δεν είναι ένα φόντο, αλλά περισσότερο μια χωρική εμπειρία, όπου οι άνθρωποι αγαπιούνται, μαλώνουν, σιωπούν. Αυτή η ατμόσφαιρα κολλάει στα πάντα και βρίσκεται να αιωρείται στον αέρα και στους τοίχους. Το παρελθόν δεν περνάει ποτέ, αλλά επεκτείνεται στο παρόν μας.   

Θέλαμε να αποτυπώσουμε στην ταινία αυτό το συγκεκριμένο κενό μεταξύ των ανθρώπων, με όλα όσα δημιουργήθηκαν, όλα όσα τους έχουν κάνει τόσο καχύποπτους, την απόρριψη και την αποδοχή.

Κατά τη διάρκεια των προβών, μία από τις ηθοποιούς ήθελε να φύγει από την ανατολική Γερμανία, με τη δικαιολογία μιας θεατρικής περιοδείας, θυμόταν ότι δεχόταν προσκλήσεις σε δείπνα, γνωρίζοντας ότι δε θα ήταν ποτέ εκεί για εκείνους. Θα έφευγε για πάντα. Και θυμόταν την τρομερή μοναξιά που ένοιωθε, γιατί δε θα επέστρεφε ποτέ και η ζωή που είχε θα εξαφανιζόταν. Η διάσημη ατάκα της Άννα Σέγκερ: «Όταν χάνεις το παρελθόν σου, δε θα έχεις μέλλον.» Το νοιώθει ακόμα βαθιά μέσα της, ακόμη και σήμερα.

Κρίστιαν Πέτζολντ

Νίνα Χος (Μπάρμπαρα)

Γεννημένη το 1975 στη Στουτγάρδη. Χάρηκε αναγνώρισης ήδη ως φοιτήτρια στη δραματική σχολή του Ernst Busch στο Βερολίνο, όταν ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Das MÄDCHEN ROSEMARIE.

Θεωρείται μία από τις καλύτερες θεατρικές και κινηματογραφικές ηθοποιούς της σύγχρονης Γερμανίας. Έχει αποσπάσει πολλά βραβεία για ερμηνείες της, συμπεριλαμβανομένου του Gertrud-Eysoldt-Ring για τη MEDEA, το Bavarian Film Prize για το DIE WEISSE MASSAI (THE WHITE

MASSAI), το βραβείο Adolf-Grimme Prize, και για τα TOTER MANN (SOMETHING

TO REMIND ME) και WOLFSBURG, το Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας από το Φεστιβάλ Γερμανικών Ταινιών, το Βραβείο Bremer Film, την Αργυρή Άρκτο από το Φεστιβάλ του Βερολίνου και το Βραβείο German Film για το YELLA. Η BARBARA είναι ο πέμπτος πρωταγωνιστικός της ρόλος σε ταινία του Κρίστιαν Πέτζολντ.

Ρόναλντ Ζέρφελντ (Άντρε)

Γεννημένος το 1977 στο Βερολίνο. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή Ernst Busch και συμμετείχε σε πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις σε θέατρα όπως τα Deutsche Theater Berlin, the St. Pauli Theater Hamburg, και το Berliner Ensemble.

Το 2005, ο Ζέρφλεντ έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο στο DER ROTE KAKADU (THE RED COCKATOO). Στις άλλες ταινίες που συμμετείχε περιλαμβάνονται τα : IN JEDER EKUNDE, 12 METER OHNE KOPF (12 PACES WITHOUT A HEAD), DER DSCHUNGEL, DIE STUNDES DES WOLFES, και WEISSENSEE. Το 2011, ο Ζέρφελντ βρβαεύτηκε με το Βραβείο German TV, και το Adolf- Grimme για το ρόλο του στο  IM ANGESICHT DES VERBRECHENS (IN FACE OF THE CRIME).

Γιάνα Φρίτζι Μπάουερ (Στέλλα)

Γεννημένη το 1989. Σπούδασε υποκριτική στη δραματική σχολή Ernst Busch του Βερολίνου. Στο θεατρικό σανίδι, έχει εμφανιστεί στη σκηνή των Hessische Staatstheater Wiesbaden και Schaubühne am Lehniner Platz, για την παραγωγή του HELDEN, έλαβε Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας. Στη μεγάλη οθόνη, έχει εμφανιστεί στα IM ALTER VON ELLEN (AT ELLEN’S AGE), FÜR ELISE, SCHERBENPARK και EIN TICK ANDERS, για το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Καλλιτέχνη στο Filmkunstfest Schwerin.

Κρίστιαν Πέτζολντ (Σκηνοθεσία)

Γεννημένος το 1960 στο Χίλντεν της Γερμανίας. Αφού ολοκλήρωσε τις θεατρικές σπουδές του στο ανοιχτό πανεπιστήμιο του Βερολίνου, σπούδασε σκηνοθεσία στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Βερολίνου, ενώ εργαζόταν και ως βοηθός σκηνοθέτη με τους Χάρουν Φαρόκι και Χάρτμουτ Μπιτόμσκυ. Στην εξαιρετική φιλμογραφία του, συμπεριλαμβάνονται τα PILOTINNEN (1995), CUBA LIBRE (1996- Βραβείο Förder– Φεστιβάλ Max Ophüls), DIE BEISCHLAFDIEBIN (1998- Βραβείο Καλύτερης Παραγωγής– Φεστιβάλ Max Ophüls), DIE INNERE

SICHERHEIT/THE STATE I AM IN (2001- Βραβείο German Film– Καλύτερης Ταινίας, Βραβείο Hessischer Film), TOTER MANN/SOMETHING TO REMIND ME (2002- Βραβείο Grimme, Βραβείο German Film, Fipa d’Or – Biarritz), WOLFSBURG (2003- Βραβείο FIPRESC, Φεστιβάλ Βερολίνου, Βραβείο Grimme), GESPENSTER/GHOSTS (2005- Επίσημο διαγωνιστικό, Φεστιβάλ Βερολίνου, Βραβείο Γερμανών Κριτικών Κινηματογράφου), YELLA (2007- Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας και Βραβείο German Film για τη Νίνα Χος), JERICHOW (Επίσημο διαγωνιστικό Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο Γερμανών Κριτικών Κινηματογράφου) και DREILEBEN – ETWAS BESSERES ALS DEN TOD/BEATS BEING DEAD (Βραβείο  German Film, με τους Ντομινίκ Γκραφ και Κριστόφ Χοσχάουσλερ).