A
film by ARNAUD DES PALLIÈRES
MICHAEL KOHLHAAS
Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΪΚΛ ΚΟΛΧΑΑΣ
του Αρνό
Ντε Παλιέγ
Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χάινριχ Φον Κλάιστ
Μαντς
Μίκελσεν
Μελουσίν
Μαγιάνς Ντελφίν Σιγιό
ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2013
15ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ
ΓΑΛΛΟΦΩΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Με την υποστήριξη
του
Διάρκεια:
122’
Σύνοψη
Γαλλία,
16ος αιώνας. Ο Μάικλ είναι ένας ανεξάρτητος έμπορος αλόγων, κι
ευτυχισμένος σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών. Μια μέρα, ένας ευγενής του ζητά
αποζημίωση επειδή πάτησε στη γη του. Του αφήνει δύο άλογα, κι έναν άνθρωπο για
να τα φροντίσει, για να ανακαλύψει έπειτα, ότι εκείνος χτυπήθηκε άγρια και τα
ζώα του είναι ετοιμοθάνατα. Το δικαστήριο δε τον δικαιώνει, κι όταν θα
ανακατευτεί και η οικογένεια του, οργισμένος θα παραδοθεί σε μια ζωή εγκλήματος
για να εκδικηθεί.
Δήλωση Σκηνοθέτη
«’Οταν διάβασα το μυθιστόρημα, ήταν ο χαρακτήρας του Μίκαελ Κόλχαας, που
μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Η αξιοπρέπεια του, τα ξεσπάσματα του. Το πιο
εντυπωσιακό απ’όλα ωστόσο, ήταν ότι ενώ βρισκόταν στα πρόθυρα να ανατρέψει μια
ολόκληρη χώρα, ανακάλεσε το στρατό του κι επέστρεψε σπίτι του. Αποφάσισε να
γυρίσει στην προηγούμενη ζωή του, γιατί έγινε αποδεκτό το αίτημα του: μια
επανεξέταση της αγωγής του. Αυτή η αυστηρότητα είναι και το σήμα κατατεθέν του.
Θα πρέπει κάποιος να πολεμά με θάρρος κι αποφασιστικότητα, αλλά να γνωρίζει και
πότε να αποσύρεται όταν η ηθική το επιβάλλει. Θεωρώ ότι είναι μία από τις πιο
διδακτικές ιστορίες για την πολιτική, που έχει ποτέ ειπωθεί».
Αρνό
Ντε Παλιέγ
Φιλμογραφία Αρνό Ντε Παλιέγ
2013 MICHAEL KOHLHAAS – Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΪΚΛ ΚΟΛΧΑΑΣ
2011
POUSSIERES
D’AMERIQUE / AMERICAN DUST
2010
DIANE WELLINGTON
2008
PARC
2005
LE NARRATEUR / THE
STORYTELLER
2003
ADIEU
2001
DISNEYLAND, MON
VIEUX PAYS NATAL /DISNEYLAND, MY OLD NATIVE LAND
1999
IS DEAD
1996
DRANCY AVENIR
1994
LES CHOSES ROUGES
/ THE RED THINGS
1993
AVANT APRES /
BEFORE AFTER
1989
LA MEMOIRE D’UN
ANGE / THE MEMORY OF AN ANGEL
1987
GILLES DELEUZE :
QU’EST-CE QUE L’ACTE DE CREATION ? /
GILLES DELEUZE : WHAT IS THE CREATIVE ACT?
Φιλμογραφία Μαντς
Μίκκελσεν
• 2013 – Ο Θρύλος του Μάικλ Κόλχαας -
Michael Kohlhaas του Αρνό Ντε Παλιέγ
• 2012 – Το Κυνήγι - The hunt του Τόμας Βίντερμπεργκ
• 2012 – Ο Έρωτας της Βασίλισσας - Royal Affair του Νικολάι Αρσέλ
• 2011 – Οι Τρεις Σωματοφύλακες- The Three Musketeers του Πολ Άντερσον
• 2010- Η Τιτανομαχία – The Clash Of The
Titans του Λουί Λετεριέ
• 2009 – The
Door by Anno Saul
• 2009 – Ο Κατακτητής - Valhalla
Rising του Νίκολας Βίντινγκ
Ρεφν
• 2009 - Coco
Chanel & Igor Stravinsky του Γιαν Κούνεν
• 2008 – Μέρες Θυμού – Flammen & Citronen του Όλε Κρίστιαν
Μάντσεν
• 2006 – Casino Royale του Μάρτιν Κάμπελ
• 2006 – Μετά το Γάμο - After the Wedding της Σούζαν Μπίερ
• 2004 – Pusher II του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν
• 2004 – Βασιλιάς Αρθούρος - King Arthur του Αντουάν Φουκά
• 2003 – Torremolinos 73 του Πάμπλο Μπέργκερ
• 2003 – Οι πράσινοι χασάπηδες - The Green Butchers του Άντερς Τόμας Γιένσεν
• 2002 – Wilbur της Λον Σέρφινγκ
• 2002 – I Am Dina: Αυτή Είναι η Ιστορία Μου - Dina του Όλε Μπόρνενταλ
• 1999 – Bleeder του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν
• 1996 – Το Βαποράκι - Pusher του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν
Χάινριχ Φον Κλάιστ
Το 1808, κι ενώ η Ευρώπη βρισκόταν υπό την επιδρομή
του Ναπολέοντα, ένας νεαρός συγγραφέας ονόματι Φον Κλάιστ, δημοσίευσε ένα από
τα καλύτερα μυθιστορήματα του: το Michael Kohlhaas.
Ένα πολιτικό μυθιστόρημα, που απεικόνιζε τη σύγκρουση
δύο κοσμοθεωριών: αυτή του Μεσαίωνα, και του απολυταρχισμού (το σύγχρονο
κράτος), καθώς κι ένα από τα αγαπημένα μυθιστορήματα του Φραντς Κάφκα.
Επηρεασμένος από τον Καντ, και μη αποδεκτός από
τον Γκαίτε, ο Κλάιστ έχει χαρακτηριστεί ως «Ο
πιο τραγικός ποιητής της Γερμανίας».
Ο Χάινριχ Φον Κλάιστ (1777–1811), γόνος της
Πρωσικής Αριστοκρατίας, επιστρατεύτηκε στην ηλικία των 22 ετών. Σπούδασε φιλοσοφία και μαθηματικά, αλλά πάντα
θεωρούσε ότι η γνώση δεν είναι η οδός για την αλήθεια. Αυτοκτόνησε σε ηλικία 34
ετών, αφήνοντας ως κληρονομιά σπουδαία θεατρικά έργα και μυθιστορήματα, όπως Οι Μαριονέτες. Μεταξύ των αμέτρητων
μεταφορών του έργου του στη μεγάλη οθόνη, Η
Μαρκησία της Ο, του Έρικ Ρόχμερ, απέσπασε το Μέγα Βραβείο της Επιτροπής στο
Φεστιβάλ Καννών, το 1976.
https://www.facebook.com/SevenFilmsGreece
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου