Σκηνοθεσία Ursula Meier
Σενάριο Antoine Jaccoud Ursula Meier Gilles Taurand
Μουσική John Parish
Φωτογραφία Agnès Godard
Πρωταγωνιστούν:
Kacey Mottet Klein
Léa Seydoux
Martin Compston
Gillian Anderson
Jean-François Stévenin
Yann Trégouët
Gabin Lefebvre
Magne-Håvard Brekke
Simon Guélat
Mike Winter
Ετος παραγωγής 2012
Χώρα παραγωγής Γαλλία,
Σουηδία, Ελβετία
Γλώσσα Γαλλικά, Αγγλικά
Εικόνα Έγχρωμη
Διάρκεια 100'
Η επίσημη συμμετοχή της Ελβετίας
στα Oscar 2012
Ένα πολυτελές χιονοδρομικό
θέρετρο στην Ελβετία. Ο 12χρονος Σάιμον ζει στη βιομηχανική περιοχή λίγο πιο
κάτω, μαζί με την άνεργη αδερφή του. Κάθε μέρα ανεβαίνει με το λιφτ, και κλέβει
πράγματα από τους πλούσιους τουρίστες για να τα πουλήσει στα παιδιά στην πόλη
του. Όταν θα συνεργαστεί με έναν μικροαπατεώνα εποχιακό υπάλληλο, ο Σάιμον θα
ξεφύγει από τα όρια του, και θα επηρεάσει βαθιά τη σχέση του με την αδερφή του.
Όταν και οι δύο θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια αλήθεια που προσπαθούσαν να
αποφύγουν, ο Σάιμον θα αναζητήσει καταφύγιο ψηλά.
Ενα σινεμά κοφτερό σαν κοπίδι .
6 σχόλια:
Σινεμά κοφτερό σαν λεπίδι!
Μια νέα σκηνοθέτης η Ursula Meier μας δίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία ακολουθώντας τις καλύτερες παρακαταθήκες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Μέσα στο περιτύλιγμα μιας τρυφερής ιστορίας κοινωνικής επιβίωσης και με φόντο τα ελβετικά βουνά, η ταινία ανατέμνει την σκοτεινή πλευρά σε μια από τις πλουσιότερες γωνίες του πλανήτη.
Με ένα σενάριο που κρύβει εκπλήξεις και με μια αφηγηματική γραφή που παραπέμπει σε ντοκιμαντέρ, η ταινία ρίχνει μια διεισδυτική και εξαιρετικά κριτική ματιά στους απόκληρους και τους περιθωριακούς της απαστράπτουσας ελβετικής κοινωνίας.
Και είναι ενδεικτικό της ανικανότητας τέτοιων ετοιμόρροπων λαμπερών κοινωνιών να δουν τα εγγενή προβλήματα τους με αυτοκριτική μάτια, ότι η ταινία αποτελεί γάλλο - σουηδική παραγωγή.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΜΜΑΤΑΣ www.myfilm.gr
Η «Αδελφή μου» είναι μια ταινία που παρουσιάζει ένα παιδί ενήλικα στη σκέψη, με τις ανάγκες ενός μικρού αγοριού. O Simon, όντας υπεύθυνος για την επιβίωση του εαυτού του αλλά και της μεγαλύτερης αδελφής του που δεν έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια της, θα γίνει η αφορμή για να δειχθούν οι διάφορες σχέσεις και συμπεριφορές, τόσο στην οικογένεια, όσο και στις συναναστροφές του με τον υπόλοιπο κόσμο, οι οποίες σίγουρα θα μας προβληματίσουν.
Η ταινία, αν και δραματική, έχει έναν πολύ έντονο κοινωνικό χαρακτήρα, καθώς μας παρουσιάζει ένα ανήλικο αγόρι, για το οποίο κανένας απ` όσους βρίσκονται ή περνάνε από τη ζωή του δεν έχει στην πραγματικότητα ενδιαφερθεί. Όλοι έρχονται και προσπερνάνε στη ζωή αυτού του παιδιού. Το γεγονός αυτό μας κάνει να περιμένουμε να δούμε έναν εύθραυστο χαρακτήρα, ένα παιδί με συμπεριφορά παιδιού. Αντ` αυτού, όμως, απέναντί μας θα σταθεί ένας μικρός ήρωας που θα μας κάνει ν` αναρωτηθούμε από πού αντλεί αυτή του τη δύναμη.
Η αλήθεια είναι ότι η ταινία, πιθανότατα, θα θυμίσει στον θεατή διάφορες άλλες ταινίες κοινωνικού περιεχομένου με παιδιά. Από κάποιες είναι καλύτερη, από κάποιες άλλες κατώτερη, αλλά σημασία έχει ότι καταφέρνει με τον τρόπο της να κάνει τον θεατή να μπει στη θέση του μικρού πρωταγωνιστή και να συμμετάσχει μαζί του στην εξέλιξη της ιστορίας. Εκπλήσσει και συγκινεί, αλλά με μια ρεαλιστική ματιά που για κάποιους μπορεί να είναι αισιόδοξη, για κάποιους απαισιόδοξη.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι άκρως ικανοποιητικές, με τον μικρό Kacey Mottet Klein να αναδεικνύει τον χαρακτήρα του Simon, ακριβώς όπως τον φανταζόμαστε. Έκπληξη αποτελεί η συμμετοχή της Gillian Anderson που αν και «μικρή», είναι αρκετή για να βοηθήσει τον Simon ν` αναδείξει περισσότερο την παιδική του ανάγκη να βρεθεί κοντά σε μια οικογενειακή ατμόσφαιρα. Η φωτογραφία και η μουσική, εδώ, αν και δεν παίζουν κυρίαρχο ρόλο, υπάρχουν περισσότερο ως συμπλήρωμα της αίσθησης που δημιουργούν κι αφήνουν οι χαρακτήρες στο κοινό.
Μια πολύ όμορφη και γλυκόπικρη ιστορία που αποτελεί μια καλή πρόταση για όσους θέλουν να δούνε μια ταινία κοινωνικού χαρακτήρα και δεν έχουν κουραστεί να βλέπουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο μικρά παιδιά που ζουν στο σήμερα ελπίζοντας και προσπαθώντας με το δικό τους τρόπο για ένα καλύτερο αύριο.
ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΙΩΑΝΝΟΥ www.cine.gr
ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΔΕΡΦΩΝ ΝΤΑΡΝΤΕΝ, ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΚΤΟ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ. ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ, ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ - Ο ΣΙΜΟΝ ΤΟΥ ΚΕΙΣΙ ΜΟΤΕΤ ΚΛΑΙΝ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
Στη βιομηχανική περιοχή, κάτω από ένα πολυτελές θέρετρο της Ελβετίας, όπου το σκι είναι η βασική ατραξιόν, ζει ο 12χρονος Simon (Kacey Mottet Klein) με την 25χρονη αδελφή του, Louise (Lea Seydoux). Κάθε μέρα, παίρνει το τελεφερίκ προς το θέρετρο για να κλέψει είδη εξοπλισμού από τους πλούσιους επισκέπτες και να τα πουλήσει προκειμένου να βγάλει τα προς το ζην. Η πανέμορφη πλην ανώριμη αδερφή του, ανίκανη να φροντίσει τον εαυτό της, επαναπαύεται στην "επιχείρηση" του μικρού της αδερφού. Όταν όμως τα πράγματα σκουρύνουν και έρθει η στιγμή που κάποιος πρέπει να αναλάβει πραγματικά την ευθύνη, η σχέση τους θα κλονιστεί, ενώ ένα θαμμένο μυστικό τους βγαίνει στην επιφάνεια και τους φέρνει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα. Η μόνη διέξοδος πλέον είναι εκεί ψηλά στις χιονισμένες βουνοπλαγιές.
Η Γαλλοελβετή σκηνοθέτης Ursula Meier, γνωστή και ως η διάδοχος των αδελφών Dardenne, επιστρέφει μετά το «Home», διηγούμενη μια σπαρακτική ιστορία κοινωνικής επιβίωσης. Η ταινία έλαβε Ειδική Μνεία στη φετινή Berlinale και αποτελεί την πρόταση της Ελβετίας για τα επερχόμενα Oscar στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Στις Ελβετικές Αλπεις, εκεί όπου οι ανέμελοι προύχοντες επιδίδονται σε διάφορες αθλοπαιδιές, η Meier τοποθετεί την καθημερινότητα του μικρού Simon, η οποία αν και αποδίδεται σε πολλά σημεία με ιδιαίτερο χιούμορ και γλυκύτητα, δεν παύει να είναι τραγική. Είναι δώδεκα χρονών - και όπως φαίνεται ορφανός - αλλά συμπεριφέρεται σαν τριαντάρης που γνωρίζει την πιάτσα και έχει ρουφήξει τη ζωή από το μεδούλι. Η αδερφή του, από την άλλη, φαίνεται να βιώνει μια παρατεταμένη και έντονη εφηβεία, παντελώς ανήμπορη να σταθεί στα πόδια της αλλά και να βοηθήσει έστω και στοιχειωδώς το Simon.
Η απόλυτη απώλεια της αθωότητας, η μοναξιά, η έννοια της οικογένειας αλλά και οι βαθιές κοινωνικές αντιθέσεις φαίνεται να είναι ζητήματα που προβληματίζουν τη Meier. Και καταφέρνει με επιτυχία να μεταφέρει αυτούς τους προβληματισμούς και στο θεατή, ο οποίος δεν μπορεί παρά να νιώσει το στομάχι του να σφίγγεται βλέποντας πόσο άδικη μπορεί να είναι η ζωή για κάποιον, όσο μελοδραματικό και αν αυτό ακούγεται. Ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος της ταινίας, ακριβώς όταν πιστεύεις ότι η ιστορία έχει αρχίσει να εξαντλείται, έρχεται η ανατροπή που σε βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Στα ατού της ταινίας είναι και οι εξαιρετικές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, με το μικρό Kacey Mottet Klein να δίνει ρέστα και τη Lea Seydoux να ξεφεύγει επιτέλους από το ρόλο της διακοσμητικής γλάστρας. Σε ρόλο - έκπληξη θα δείτε και μια "φίλη" από τα παλιά.
Λιτή και χωρίς εξωραϊσμούς, ενίοτε σοκαριστική, το «L' enfant d' en haut» είναι μια γλυκόπικρη ματιά στα outsiders μιας οικονομικά εύρωστης γωνιάς του πλανήτη.
ΜΑΡΙΤΙΝΑ ΠΑΠΑΜΗΤΡΟΥ www.cinemanews.gr
Υπερβολικά ακαδημαϊκή και χωρίς μισή κορύφωση, η ταινία που απέσπασε την φετινή Ασημένια Άρκτο στην Μπερλινάλε και αποτελεί την επίσημη υποψηφιότητα της Ελβετίας για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ του 2013 θα μπορούσε, νομίζω, κάλλιστα να πει ό,τι θέλει να πει και ως μικρού μήκους ταινία. Η ιστορία του 12χρονου Σιμόν _που παίρνει το τελεφερίκ, πάει στο κοντινό χιονοδρομικό κέντρο, κρύβεται πίσω από κράνος και γυαλιά-μάσκα, ξαφρίζει τους ανύποπτους θαμώνες από είδη σκι, τρόφιμα, ρούχα, σακίδια κι άλλα καλούδια και εν συνεχεία τα πουλάει ή τα καταναλώνει/ χρησιμοποιεί ο ίδιος παρέα με την Λουίζ, την περιστασιακά εργαζόμενη και αρκετά μεγαλύτερη αδελφή του, με την οποία ζουν σε ένα απρόσωπο κτίριο λαϊκών κατοικιών_ έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Διότι, ας πούμε, υπάρχει και αυτή η Ελβετία (αν υπάρχει, λέει...). Κι ενώ ο ανήλικος πρωταγωνιστής της Μέγιερ είναι πραγματικά έξοχος, ο τρόπος αφήγησης της σκηνοθέτιδας είναι μονότονος, επίπεδος και κάποιες στιγμές ακόμη και εκτός του όλου γκρίζου, μουντού κλίματος. Προσωπικά, μόνο ως προς την κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και στενόχωρη θεματολογία βρίσκω ότι η Μέγιερ δικαιώνει τον χαρακτηρισμό που της αποδίδεται ως «διάδοχος των αδελφών Νταρντέν». Η ταινία της, σε αντίθεση με το σινεμά των βέλγων αδελφών, δεν έχει εσωτερική ένταση και συναισθηματική ραχοκοκαλιά, ώστε να εμπλέξει τον θεατή πέρα από το εγκεφαλικό επίπεδο. Ακόμη και η σεναριακή ανατροπή-βόμβα, που επαναπροσδιορίζει σοκαριστικά τη σχέση του Σιμόν και της Λουίζ, περνάει περίπου στο ντούκου...
Τατιάνα Καποδίστρια tospirto.gr
Έχω την εντύπωση πως το σινεμά της Ούρσουλα Μέγερ, η οποία σκηνοθετεί εδώ την μεστή συναισθηματικά, δομημένη από άκρο σ’ άκρο, τραγικά τρυφερή και ταυτόχρονα απελευθερωτική «Αδελφή μου», είναι η καλύτερη απάντηση στον Νταρντενισμό. Κοινώς στο σινεμά των αφών Νταρντέν που με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως η τελευταία τους ταινία «Το παιδί με το ποδήλατο», στα δικά μου ταπεινά μάτια μου προκύπτει συνώνυμο ενός εκβιαστικού μελοδραματισμού στο όνομα του νεορεαλισμού. Αρκεί να προσέξεις τον επαγγελματικό, κινηματογραφένιο χειρισμό της κάμερας που χαρακτηρίζει την Μέγερ (και την εξαιρετική διεύθυνση της φωτογραφίας) σε αντιδιαστολή, με το ψευδοντοκιμενταρίστικο, κουνημένο, και καλά «βρώμικο» των Νταρντέν, για να καταλάβεις πως παράγεται το άμεσο συναίσθημα χωρίς το τρικ της ηθελημένης κακοτεχνίας. Και πόσο ξεκάθαρα δομεί τον κόσμο της, τόσο το χώρο όσο και τους χαρακτήρες. Οι από πάνω είναι οι εύποροι των σαλέ που κάνουν σκι στις ελβετικές Άλπεις. Οι από κάτω, είναι οι ντόπιοι που ζουν στις παρυφές του βουνού. Ο ευρωπαϊκός Βορράς και ο Νότος, με τον τελευταίο να εκτελεί χρέη σκουπιδιάρας και τροφοδοσίας του πρώτου. Στον κόσμο κάτω από το βουνό, ζει μαζί με την αδελφή του ο 12χρονος Σιμόν. Με σταθερό επαγγελματικό δρομολόγιο την καθημερινή του ανάβαση με το τελεφερίκ στο χιονοδρομικό κέντρο προκειμένου να κλέψει οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του, σκι, γάντια, εξοπλισμό και να τα μεταπουλήσει. Σε ένα παρατημένο σπίτι, με βασική τροφή τα σάντουιτς, μαζί με την μεγάλη αδελφή του, τη Λουίζ, ένα ευαίσθητο και λαϊκά φωτογενές απομεινάρι φτηνών μπαρ και περιστασιακών ερωτικών σχέσεων. Η μεταξύ τους σχέση, τόσο χάρη στην καθαρότητα της Μέγερ αλλά και τις εκπληκτικές ερμηνείες των Κέισι Μοτέν και Λία Σεϊντού, μοναδική στη δυναμική της και τις αντιφάσεις της. Το μεγάλο μυστικό που θα αποκαλυφθεί στη διάρκεια της ταινίας, θα έρθει αβίαστο μέσα στην δραματικότητα του, και σπαραχτικό στο μεδούλι χωρίς καμία οπερατική υπερφόρτωση. Και η διακριτική παρουσία της πανέμορφης μετά από τόσα χρόνια Πράκτορας Σκάλι των X Files, Γκίλιαν Άντερσον στο ρόλο πλουσίας τουρίστριας του θερέτρου, αμήχανος καταλύτης στην έκφραση καταπιεσμένων συναισθημάτων, σαν μια αδιόρατη στην αρχή σταγόνα από μελάνι πάνω σε ένα λευκό σαν χιόνι χαρτί, που όμως εξαπλώνεται και παίρνει διαστάσεις. Ασημένια Αρκούδα στο τελευταίο Φεστιβάλ του Βερολίνου και επίσημη πρόταση της Ελβετίας για το επερχόμενο Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου